پرش به محتوا

تفسیر مأثور از امام کاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'یابن [[رسول' به 'یا ابن [[رسول'
جز (جایگزینی متن - 'یابن [[رسول' به 'یا ابن [[رسول')
خط ۱۳: خط ۱۳:
در [[حدیثی]] دیگر، کلمه «ماء» در آیۀ {{متن قرآن|قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ}}<ref>«بگو: به من بگویید اگر آب (سرزمین) شما فرو رود چه کسی برای شما آبی روان می‌آورد؟» سوره ملک، آیه ۳۰.</ref>به [[وجود امام]] تفسیر و [[تأویل]] شده است؛ زیرا [[روایت]] شده که امام در پاسخ سؤال از تأویل این آیه، فرموده: {{متن حدیث|إِذَا فَقَدْتُمْ إِمَامَكُمْ فَلَمْ تَرَوْهُ، فَمَا ذَا تَصْنَعُونَ}}<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۲۴، ص۱۰۰، ح۲ و ج۵۱، ص۱۵۱، ح۵.</ref>؛
در [[حدیثی]] دیگر، کلمه «ماء» در آیۀ {{متن قرآن|قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ}}<ref>«بگو: به من بگویید اگر آب (سرزمین) شما فرو رود چه کسی برای شما آبی روان می‌آورد؟» سوره ملک، آیه ۳۰.</ref>به [[وجود امام]] تفسیر و [[تأویل]] شده است؛ زیرا [[روایت]] شده که امام در پاسخ سؤال از تأویل این آیه، فرموده: {{متن حدیث|إِذَا فَقَدْتُمْ إِمَامَكُمْ فَلَمْ تَرَوْهُ، فَمَا ذَا تَصْنَعُونَ}}<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۲۴، ص۱۰۰، ح۲ و ج۵۱، ص۱۵۱، ح۵.</ref>؛


در حدیثی دیگر آمده است: [[هارون عباسی]] به آن حضرت گفت: چرا شیعیانتان را از اینکه به شما می‌گویند: «یابن [[رسول الله]]» باز نمی‌دارید و حال آنکه شما [[فرزندان علی]] {{ع}} هستید و [[فاطمه]] {{س}} فقط‍ ظرف است و فرزند به [[پدر]] منسوب می‌باشد نه [[مادر]]. [[حضرت]] در پاسخ [[آیه]] {{متن قرآن|وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ كُلًّا هَدَيْنَا وَنُوحًا هَدَيْنَا مِنْ قَبْلُ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَى وَهَارُونَ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و همه را راهنمایی کردیم- نوح را پیش‌تر راهنمایی کرده بودیم- و داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را که از فرزندزادگان وی بودند (نیز راهنمایی کردیم)؛ و این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم» سوره انعام، آیه ۸۴.</ref> را [[تلاوت]] کرد و فرمود: همان‌طور که [[حضرت عیسی]] از طریق [[حضرت مریم]] به ذریّۀ [[انبیا]] ملحق شده، ما نیز از طریق مادرمان فاطمه {{س}} به ذریّه [[پیامبر]] {{صل}} ملحق می‌شویم.
در حدیثی دیگر آمده است: [[هارون عباسی]] به آن حضرت گفت: چرا شیعیانتان را از اینکه به شما می‌گویند: «یا ابن [[رسول الله]]» باز نمی‌دارید و حال آنکه شما [[فرزندان علی]] {{ع}} هستید و [[فاطمه]] {{س}} فقط‍ ظرف است و فرزند به [[پدر]] منسوب می‌باشد نه [[مادر]]. [[حضرت]] در پاسخ [[آیه]] {{متن قرآن|وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ كُلًّا هَدَيْنَا وَنُوحًا هَدَيْنَا مِنْ قَبْلُ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِ دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَى وَهَارُونَ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و همه را راهنمایی کردیم- نوح را پیش‌تر راهنمایی کرده بودیم- و داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را که از فرزندزادگان وی بودند (نیز راهنمایی کردیم)؛ و این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم» سوره انعام، آیه ۸۴.</ref> را [[تلاوت]] کرد و فرمود: همان‌طور که [[حضرت عیسی]] از طریق [[حضرت مریم]] به ذریّۀ [[انبیا]] ملحق شده، ما نیز از طریق مادرمان فاطمه {{س}} به ذریّه [[پیامبر]] {{صل}} ملحق می‌شویم.


افزون بر آن، به [[آیه مباهله]] {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ...}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref> نیز [[استدلال]] کرده و فرمودند: در وقت [[مباهله]] به [[اجماع امت]] کسی جز علی و فاطمه و حسن و حسین همراه پیامبر نبوده‌اند؛ پس [[تأویل]] {{متن قرآن|أَبْنَاءَنَا}} حسن و حسین است».<ref>ر. ک: مجلسی، بحار الانوار، ج۴۸، ص۱۲۲، ۱۲۳ و ۱۲۸ و ج۹۶، ص۲۴۱.</ref>.
افزون بر آن، به [[آیه مباهله]] {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ...}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو: بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref> نیز [[استدلال]] کرده و فرمودند: در وقت [[مباهله]] به [[اجماع امت]] کسی جز علی و فاطمه و حسن و حسین همراه پیامبر نبوده‌اند؛ پس [[تأویل]] {{متن قرآن|أَبْنَاءَنَا}} حسن و حسین است».<ref>ر. ک: مجلسی، بحار الانوار، ج۴۸، ص۱۲۲، ۱۲۳ و ۱۲۸ و ج۹۶، ص۲۴۱.</ref>.
۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش