پرش به محتوا

بحث:رجعت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'
جز (جایگزینی متن - 'ولیکن' به 'لکن')
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب')
خط ۱۷۷: خط ۱۷۷:
** [[شیخ]] [[مفید]]، [[اعتقاد به رجعت]] هنگام [[قیام]] [[امام مهدی]] {{ع}} را بین [[امامیه]] اجماعی می‌داند و ادله‌ای بر آن می‌آورد و به [[شبهات]] [[مخالفان]]، پاسخ می‌دهد<ref>شیخ [[مفید]] در أوائل المقالات؛ ص۷۷-۷۸  ذیل مسئله ۵۵ با عنوان "القول فی الرجعة" چنین می‌گوید: «و اقول: ان الله تعالی یرد قوما من الاموات الی الدنیا فی صورهم التی کانو علیها فیعزّ منهم فریقاً و یذل فریقا او یدل المحقین من المبطلین و المظلومین و ذلک عند قیام مهدی [[آل محمد]] {{صل}}». تعبیر ایشان، «هنگام قیام مهدی خاندان [[محمد]] {{صل}}» است. در جای دیگر نیز تعبیری مشابه دارد؛ ر.ک: الفصول المختاره: ص۱۵۵.</ref>.
** [[شیخ]] [[مفید]]، [[اعتقاد به رجعت]] هنگام [[قیام]] [[امام مهدی]] {{ع}} را بین [[امامیه]] اجماعی می‌داند و ادله‌ای بر آن می‌آورد و به [[شبهات]] [[مخالفان]]، پاسخ می‌دهد<ref>شیخ [[مفید]] در أوائل المقالات؛ ص۷۷-۷۸  ذیل مسئله ۵۵ با عنوان "القول فی الرجعة" چنین می‌گوید: «و اقول: ان الله تعالی یرد قوما من الاموات الی الدنیا فی صورهم التی کانو علیها فیعزّ منهم فریقاً و یذل فریقا او یدل المحقین من المبطلین و المظلومین و ذلک عند قیام مهدی [[آل محمد]] {{صل}}». تعبیر ایشان، «هنگام قیام مهدی خاندان [[محمد]] {{صل}}» است. در جای دیگر نیز تعبیری مشابه دارد؛ ر.ک: الفصول المختاره: ص۱۵۵.</ref>.
** [[سید مرتضی]] نیز رجعت را [[هنگام ظهور]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} می‌داند و این [[عقیده]] را به کل [[شیعه]] [[امامیه]] نسبت می‌دهد<ref>«اعلم ان الذی تذهب الشیعة الامامیة الیه ان الله تعالی یعید عند ظهور [[امام الزمان]] المهدی {{ع}} قوماً ممّن کان قد تقدم موته من شیعته لیفوزوا بثواب نصرته و معونته و مشاهدة دولته و یعید ایضا قوماً من اعدائه لینتقم منهم فیلتذوا بما یشاهدون من ظهور الحقّ و علوّ کلمة اهله»؛ رسائل الشریف المرتضی: ج۱ ص۱۲۵.</ref>. جالب این جاست که وی این سخنرا در پاسخ پرسشی می‌گوید که به تفسیری شاذ از رجعت [[معتقد]] است و رجعت را به معنای بازگشت [[دولت]] [[اهل بیت]] {{عم}} در زمان [[قائم]] {{ع}} می‌داند، نه بازگشت خود آنها، هر چند در این [[تفاسیر]] نیز [[زمان رجعت]]، در ایام حکمرانی [[امام مهدی]] {{ع}} تصویر شده است<ref>صاحب این تفسیر شاذ، معلوم نیست و تنها نقل آن از طریق بزرگانی مانند [[سید مرتضی]] به ما رسیده است؛ رسائل الشریف المرتضی: ج۱، ص۱۲۵.</ref>. [[شیخ]] [[طبرسی]] نیز به صراحت رجعت را هنگام [[قیام مهدی]] {{ع}} می‌داند<ref>مجمع البیان: ج۷ ص۳۶۷ و جوامع الجامع: ج۳ ص۲۰۳.</ref>.  
** [[سید مرتضی]] نیز رجعت را [[هنگام ظهور]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} می‌داند و این [[عقیده]] را به کل [[شیعه]] [[امامیه]] نسبت می‌دهد<ref>«اعلم ان الذی تذهب الشیعة الامامیة الیه ان الله تعالی یعید عند ظهور [[امام الزمان]] المهدی {{ع}} قوماً ممّن کان قد تقدم موته من شیعته لیفوزوا بثواب نصرته و معونته و مشاهدة دولته و یعید ایضا قوماً من اعدائه لینتقم منهم فیلتذوا بما یشاهدون من ظهور الحقّ و علوّ کلمة اهله»؛ رسائل الشریف المرتضی: ج۱ ص۱۲۵.</ref>. جالب این جاست که وی این سخنرا در پاسخ پرسشی می‌گوید که به تفسیری شاذ از رجعت [[معتقد]] است و رجعت را به معنای بازگشت [[دولت]] [[اهل بیت]] {{عم}} در زمان [[قائم]] {{ع}} می‌داند، نه بازگشت خود آنها، هر چند در این [[تفاسیر]] نیز [[زمان رجعت]]، در ایام حکمرانی [[امام مهدی]] {{ع}} تصویر شده است<ref>صاحب این تفسیر شاذ، معلوم نیست و تنها نقل آن از طریق بزرگانی مانند [[سید مرتضی]] به ما رسیده است؛ رسائل الشریف المرتضی: ج۱، ص۱۲۵.</ref>. [[شیخ]] [[طبرسی]] نیز به صراحت رجعت را هنگام [[قیام مهدی]] {{ع}} می‌داند<ref>مجمع البیان: ج۷ ص۳۶۷ و جوامع الجامع: ج۳ ص۲۰۳.</ref>.  
** علمای بسیار دیگری نیز به [[زمان رجعت]] تصریح کرده و آن را هنگام [[قیام]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} دانسته‌اند، از جمله: [[محمد بن علی ابن شهر آشوب مازندرانی]]<ref>متشابه القرآن و مختلفه: ج۲ ص۶۹.</ref>، [[فیض کاشانی]]<ref>علم الیقین فی اُصول الدین: ج۳ ص۱۰۰۱، قرة العیون فی المعارف و الحکم: ص۳۶۰، الوافی: ج۲ ص۴۶۰؛ تفسیر الصافی: ج۴ ص۷۴ و الأصفی فی تفسیر القرآن: ج۲ ص۹۱۵.</ref>، [[سید شرف الدین علی حسینی استرآبادی]]<ref>تأویل الآات الظاهرة: ج۱ ص۴۰۸.</ref>، [[شیخ]] [[حر عاملی]]<ref>الإیقاظ من الهجعة: ص۳۸.</ref>، [[محمد بن محمد رضا قمی مشهدی]]<ref>کنز الدقائق و بحر الغرائب: ج۹ ص۵۹۵.</ref>، [[محمد اسماعیل خواجویی]] <ref>جامع الشتات: ص۲۶.</ref>، [[عبد علی بن جمعه عروسی حویزی]] <ref>نور الثقلین: ج۴ ص۱۰۰.</ref>، حتی [[مفسران]] و [[عالمان]] [[اهل سنت]] نیز این نگرش را از علمای [[شیعه]] می‌شناسند<ref>مانند [[آلوسی]] در روح المعانی؛ ج۲۰ ص۲۶ و [[ابن ابی الحدید]] در شرح نهج البلاغه: ج۷ ص۵۹.</ref>.  
** علمای بسیار دیگری نیز به [[زمان رجعت]] تصریح کرده و آن را هنگام [[قیام]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} دانسته‌اند، از جمله: [[محمد بن علی ابن‌شهرآشوب مازندرانی]]<ref>متشابه القرآن و مختلفه: ج۲ ص۶۹.</ref>، [[فیض کاشانی]]<ref>علم الیقین فی اُصول الدین: ج۳ ص۱۰۰۱، قرة العیون فی المعارف و الحکم: ص۳۶۰، الوافی: ج۲ ص۴۶۰؛ تفسیر الصافی: ج۴ ص۷۴ و الأصفی فی تفسیر القرآن: ج۲ ص۹۱۵.</ref>، [[سید شرف الدین علی حسینی استرآبادی]]<ref>تأویل الآات الظاهرة: ج۱ ص۴۰۸.</ref>، [[شیخ]] [[حر عاملی]]<ref>الإیقاظ من الهجعة: ص۳۸.</ref>، [[محمد بن محمد رضا قمی مشهدی]]<ref>کنز الدقائق و بحر الغرائب: ج۹ ص۵۹۵.</ref>، [[محمد اسماعیل خواجویی]] <ref>جامع الشتات: ص۲۶.</ref>، [[عبد علی بن جمعه عروسی حویزی]] <ref>نور الثقلین: ج۴ ص۱۰۰.</ref>، حتی [[مفسران]] و [[عالمان]] [[اهل سنت]] نیز این نگرش را از علمای [[شیعه]] می‌شناسند<ref>مانند [[آلوسی]] در روح المعانی؛ ج۲۰ ص۲۶ و [[ابن ابی الحدید]] در شرح نهج البلاغه: ج۷ ص۵۹.</ref>.  
** [[علامه مجلسی]] نیز همین نظر را برگرفته از [[احادیث]] متعدد به علمای [[شیعه]] نسبت می‌دهد:«[[اخبار]] فراوانی از [[امامان]] هُدا از اهل [[پیامبر]] {{صل}} وجود دارد با این مضمون که هنگام [[قیام]] [[قائم]] {{ع}} [[خداوند]]، گروهی از [[اولیا]] و [[شیعیان]] را که پیش تر مرده‌اند، باز می‌گرداند تا [[ثواب]] [[یاری]] و معاونت [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نصیبشان گردد و به [[دلیل]] [[ظهور]] دولتش شاد گردند و گروهی را هم از دشمنانش باز می‌گرداند و تا از آنها [[انتقام]] کشد و ... »<ref>بحار الأنوار: ج۵۳ ص۱۲۶-۱۲۷. البته این عبارت عین عبارتی است که مرحوم [[طبرسی]] در مجمع البیان؛ ج۷ ص۳۶۷ آورده و مرحوم [[مجلسی]] تنها لفظ «قائم» را به جای مهدی نشانده است.</ref> <ref>دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۷۷ - ۷۹</ref>.
** [[علامه مجلسی]] نیز همین نظر را برگرفته از [[احادیث]] متعدد به علمای [[شیعه]] نسبت می‌دهد:«[[اخبار]] فراوانی از [[امامان]] هُدا از اهل [[پیامبر]] {{صل}} وجود دارد با این مضمون که هنگام [[قیام]] [[قائم]] {{ع}} [[خداوند]]، گروهی از [[اولیا]] و [[شیعیان]] را که پیش تر مرده‌اند، باز می‌گرداند تا [[ثواب]] [[یاری]] و معاونت [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نصیبشان گردد و به [[دلیل]] [[ظهور]] دولتش شاد گردند و گروهی را هم از دشمنانش باز می‌گرداند و تا از آنها [[انتقام]] کشد و ... »<ref>بحار الأنوار: ج۵۳ ص۱۲۶-۱۲۷. البته این عبارت عین عبارتی است که مرحوم [[طبرسی]] در مجمع البیان؛ ج۷ ص۳۶۷ آورده و مرحوم [[مجلسی]] تنها لفظ «قائم» را به جای مهدی نشانده است.</ref> <ref>دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۷۷ - ۷۹</ref>.
* در این باره چند گونه [[حدیث]] وجود دارد:  
* در این باره چند گونه [[حدیث]] وجود دارد:  
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش