حکمت در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'پیامبرخاتم' به 'پیامبر خاتم'
جز (جایگزینی متن - 'منتها' به 'لکن') |
جز (جایگزینی متن - 'پیامبرخاتم' به 'پیامبر خاتم') |
||
خط ۲۶۸: | خط ۲۶۸: | ||
#{{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ}}<ref>«خداوند از ایشان خرسند است و آنان از او خرسندند، این از آن کسی است که از پروردگار خویش بیم کند» سوره بینه، آیه ۸.</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۶۶۸.</ref> | #{{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ}}<ref>«خداوند از ایشان خرسند است و آنان از او خرسندند، این از آن کسی است که از پروردگار خویش بیم کند» سوره بینه، آیه ۸.</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۶۶۸.</ref> | ||
== حکمت و [[ | == حکمت و [[پیامبر خاتم]] {{صل}} == | ||
حکمت دستیابی به [[حق]] به وسیله [[علم]] و [[عقل]] است و هنگامیکه به [[خدا]] نسبت داده شود، به معنای [[شناخت]] اشیا و ایجاد آنها در نهایت [[استواری]] است<ref>{{عربی|و الحِکمَةُ: إصابة الحق بالعلم و العقل، فالحکمة من الله تعالی: معرفة الأشیاء و إیجادها علی غایة الإحکام، و من الإنسان: معرفة الموجودات و فعل الخیرات. و هذا هو الذی وصف به لقمان فی قوله عز و جل: وَ لَقَدْ آتَینا لُقْمانَ الْحِکمَةَ لقمان}}. (۱۲]، مفردات راغب ص ۱۲۷</ref> و در این مدخل منظور آیاتی است که [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[تعلیم]] حکمت فرموده و یا [[خداوند]] یکی از ویژگیهای [[رسالت پیامبر]] را [[تعلیم]] حکمت به [[مردم]] ذکر نموده است، یا وقتی به [[پیامبر]] [[دعوت]] [[مردم]] را میخواهد یاد آوری میکند که این [[تعلیم]] او باید با حکمت، یعنی [[دلیل]] محکم و [[استوار]] باشد. | حکمت دستیابی به [[حق]] به وسیله [[علم]] و [[عقل]] است و هنگامیکه به [[خدا]] نسبت داده شود، به معنای [[شناخت]] اشیا و ایجاد آنها در نهایت [[استواری]] است<ref>{{عربی|و الحِکمَةُ: إصابة الحق بالعلم و العقل، فالحکمة من الله تعالی: معرفة الأشیاء و إیجادها علی غایة الإحکام، و من الإنسان: معرفة الموجودات و فعل الخیرات. و هذا هو الذی وصف به لقمان فی قوله عز و جل: وَ لَقَدْ آتَینا لُقْمانَ الْحِکمَةَ لقمان}}. (۱۲]، مفردات راغب ص ۱۲۷</ref> و در این مدخل منظور آیاتی است که [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[تعلیم]] حکمت فرموده و یا [[خداوند]] یکی از ویژگیهای [[رسالت پیامبر]] را [[تعلیم]] حکمت به [[مردم]] ذکر نموده است، یا وقتی به [[پیامبر]] [[دعوت]] [[مردم]] را میخواهد یاد آوری میکند که این [[تعلیم]] او باید با حکمت، یعنی [[دلیل]] محکم و [[استوار]] باشد. | ||
#{{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ}}<ref>«بیگمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستادهای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان میخواند و آنها را پاکیزه میگرداند و به آنها کتاب و فرزانگی میآموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref> | #{{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ}}<ref>«بیگمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستادهای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان میخواند و آنها را پاکیزه میگرداند و به آنها کتاب و فرزانگی میآموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref> |