پرش به محتوا

مرجعیت علمی امام هادی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۳: خط ۴۳:
یکی از راه‌های ارتباطی امام با [[شیعیان]] که دارای اهمیت بسیاری نیز بوده، مکاتبه و [[نامه‌نگاری]] است که نقش بسیار ممتازی در [[ارشاد]]، [[هدایت]] و [[رهبری جامعه]] [[شیعه]] داشته و دارد. با یک نگاه کلی می‌توان گفت نامه‌های امام هادی{{ع}} در هفت محور و موضوع دسته‌بندی می‌شوند: ۱. تبیین [[جایگاه امامت]] و مباحث مختلف مربوط به آن؛ ۲. استفاده از [[علم غیب]] و [[آگاهی از امور غیبی]] و نیز [[اثبات]] [[جامعیت]] [[علمی]]؛ ۳. [[تمجید]] و [[تجلیل]] از امامان{{عم}}؛ ۴. معرفی [[وکلا]] و [[نایبان]]؛ ۵. [[بیدارگری]] و هشدار؛ ۶. دعا و [[آموزش]] دعا؛ ۷. پاسخ به پرسش‌های شیعیان<ref>برای اطلاع از محتوای این نامه‌ها، ر.ک: عطاردی، مسند الامام الهادی{{ع}}، بخش نامه‌ها، گروه حدیث پژوهشکده باقر العلوم{{ع}}، فرهنگ جامع سخنان امام هادی{{ع}}، بخش نامه‌ها.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص۲۰۹.</ref>
یکی از راه‌های ارتباطی امام با [[شیعیان]] که دارای اهمیت بسیاری نیز بوده، مکاتبه و [[نامه‌نگاری]] است که نقش بسیار ممتازی در [[ارشاد]]، [[هدایت]] و [[رهبری جامعه]] [[شیعه]] داشته و دارد. با یک نگاه کلی می‌توان گفت نامه‌های امام هادی{{ع}} در هفت محور و موضوع دسته‌بندی می‌شوند: ۱. تبیین [[جایگاه امامت]] و مباحث مختلف مربوط به آن؛ ۲. استفاده از [[علم غیب]] و [[آگاهی از امور غیبی]] و نیز [[اثبات]] [[جامعیت]] [[علمی]]؛ ۳. [[تمجید]] و [[تجلیل]] از امامان{{عم}}؛ ۴. معرفی [[وکلا]] و [[نایبان]]؛ ۵. [[بیدارگری]] و هشدار؛ ۶. دعا و [[آموزش]] دعا؛ ۷. پاسخ به پرسش‌های شیعیان<ref>برای اطلاع از محتوای این نامه‌ها، ر.ک: عطاردی، مسند الامام الهادی{{ع}}، بخش نامه‌ها، گروه حدیث پژوهشکده باقر العلوم{{ع}}، فرهنگ جامع سخنان امام هادی{{ع}}، بخش نامه‌ها.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص۲۰۹.</ref>


=== [[میراث فقهی]] ===
=== میراث فقهی ===
از [[امام هادی]]{{ع}} در موارد متعددی [[پرسش]] می‌شد و آن [[حضرت]] [[استنباط]] و نظر [[فقهی]] خود را با استناد به [[قرآن]] و [[روایات]] بیان می‌کرد. از جمله آنکه درباره معنای کثیر، با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ}}<ref>«بی‌گمان خداوند در نبردهایی بسیار و در روز (جنگ) «حنین» شما را یاری کرده است؛ هنگامی که فزونیتان شما را به غرور واداشت اما هیچ سودی برای شما نداشت و زمین با گستردگیش بر شما تنگ شد سپس با پشت کردن (به دشمن) واپس گریختید» سوره توبه، آیه ۲۵.</ref> آن را هشتاد، دانستند؛ زیرا هنگامی که این مواطن را شمارش کردند، هشتاد مورد بود<ref>کلینی، کافی، ج۷، ص۴۶۴؛ و با اندکی تغییر: طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۴.</ref>. همچنین بنا بر [[نقلی]] دیگر، چون نظر امام هادی{{ع}} را درباره گاومیش، که به نظر [[اهل عراق]] [[حیوان]] [[مسخ]] شده بود، پرسیدند، آن حضرت به استناد آیه {{متن قرآن|وَمِنَ الْإِبِلِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ}}<ref>«و از شتر دو (تا) و از گاو دو (تا)؛ بگو آیا آن دو نر را حرام کرده است یا آن دو ماده را یا آنچه را که زهدان‌های آن دو ماده دربردارد؟ آیا هنگامی که خداوند این (امر) را به شما سفارش می‌کرد حضور داشتید؟ پس ستمگرتر از کسی که بر خداوند دروغ می‌بندد تا با نادانی مردم را گمراه گرداند کیست؟ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نخواهد کرد» سوره انعام، آیه ۱۴۴.</ref> گاومیش را از جنس گاو و از نظر [[حلال]] بودن یکسان دانستند<ref>عیاشی، تفسیر، ج۱، ص۳۸۱.</ref>.
از [[امام هادی]]{{ع}} در موارد متعددی [[پرسش]] می‌شد و آن [[حضرت]] [[استنباط]] و نظر [[فقهی]] خود را با استناد به [[قرآن]] و [[روایات]] بیان می‌کرد. از جمله آنکه درباره معنای کثیر، با استناد به [[آیه]] {{متن قرآن|لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ}}<ref>«بی‌گمان خداوند در نبردهایی بسیار و در روز (جنگ) «حنین» شما را یاری کرده است؛ هنگامی که فزونیتان شما را به غرور واداشت اما هیچ سودی برای شما نداشت و زمین با گستردگیش بر شما تنگ شد سپس با پشت کردن (به دشمن) واپس گریختید» سوره توبه، آیه ۲۵.</ref> آن را هشتاد، دانستند؛ زیرا هنگامی که این مواطن را شمارش کردند، هشتاد مورد بود<ref>کلینی، کافی، ج۷، ص۴۶۴؛ و با اندکی تغییر: طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۴.</ref>. همچنین بنا بر [[نقلی]] دیگر، چون نظر امام هادی{{ع}} را درباره گاومیش، که به نظر [[اهل عراق]] [[حیوان]] [[مسخ]] شده بود، پرسیدند، آن حضرت به استناد آیه {{متن قرآن|وَمِنَ الْإِبِلِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ}}<ref>«و از شتر دو (تا) و از گاو دو (تا)؛ بگو آیا آن دو نر را حرام کرده است یا آن دو ماده را یا آنچه را که زهدان‌های آن دو ماده دربردارد؟ آیا هنگامی که خداوند این (امر) را به شما سفارش می‌کرد حضور داشتید؟ پس ستمگرتر از کسی که بر خداوند دروغ می‌بندد تا با نادانی مردم را گمراه گرداند کیست؟ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نخواهد کرد» سوره انعام، آیه ۱۴۴.</ref> گاومیش را از جنس گاو و از نظر [[حلال]] بودن یکسان دانستند<ref>عیاشی، تفسیر، ج۱، ص۳۸۱.</ref>.


۱۱۱٬۹۷۱

ویرایش