غیب اضافی یا نسبی چیست و مصداق‌های آن کدام‌اند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۰۲
، ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم
جز (جایگزینی متن - '↵::::::' به ' ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[علم غیب معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب]] | | موضوع اصلی = [[علم غیب معصوم (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب]] | ||
| تصویر = 7626626262.jpg | | تصویر = 7626626262.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[اقسام علم غیب (نمایه)|اقسام علم غیب]] | | نمایه وابسته = [[اقسام علم غیب (نمایه)|اقسام علم غیب]] | ||
| مدخل اصلی = [[علم غیب]] | | مدخل اصلی = [[علم غیب]] | ||
| موضوعات وابسته = | | موضوعات وابسته = | ||
| پاسخ‌دهندگان = [[علامه طباطبایی]]؛ [[مرتضی مطهری|مطهری]]؛ [[محمد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی]]؛ [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]؛ [[سید عبدالحسین طیب|طیب]]؛ [[محس ن غرویان|غرویان]]؛ [[علی خیاط|خیاط]]؛ [[سید محمد حسین میرباقری|میرباقری]] و [[محمد رضا غلامی|غلامی]]؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی]]؛ [[سید نسیم عباس نقوی|نقوی]]؛ [[منصف علی مطهری]]؛ خانم [[معصومه رمضانی استارمی|رمضانی]] و [[پرسمان (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه پرسمان]] | | پاسخ‌دهندگان = [[علامه طباطبایی]]؛ [[مرتضی مطهری|مطهری]]؛ [[محمد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی]]؛ [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]؛ [[سید عبدالحسین طیب|طیب]]؛ [[محس ن غرویان|غرویان]]؛ [[علی خیاط|خیاط]]؛ [[سید محمد حسین میرباقری|میرباقری]] و [[محمد رضا غلامی|غلامی]]؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی]]؛ [[سید نسیم عباس نقوی|نقوی]]؛ [[منصف علی مطهری]]؛ خانم [[معصومه رمضانی استارمی|رمضانی]] و [[پرسمان (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه پرسمان]] | ||
}} | }} | ||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۰: | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[علی خیاط]]'''، در مقاله ''«[[امامت در استنادهای قرآنی امام رضا (مقاله)|امامت در استنادهای قرآنی امام رضا]]»'' در این‌باره گفته است: | | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[علی خیاط]]'''، در مقاله ''«[[امامت در استنادهای قرآنی امام رضا (مقاله)|امامت در استنادهای قرآنی امام رضا]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
«چیزی است که تنها در برخی مقاطع وجودی برای برخی از افراد [[غیب]] باشد؛ مانند: فرشتگان، اخبار گذشتگان و اخبار مربوط به آینده و ... چنین مواردی که برای بیشتر مردم از مغیبات است برای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و اولیای خداوند [[غیب]] نیست؛ از این رو، [[امام علی]]{{ع}} می‌فرمایند: {{عربی|«لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقِينا»}}<ref>محمد بن طلحه شافعی؛ مطالب السؤال فی مناقب آل الرسول؛ ص۹۲.</ref>»<ref>[[امامت در استنادهای قرآنی امام رضا (مقاله)|امامت در استنادهای قرآنی امام رضا]]، [[کتاب و سنت (نشریه)|دوماهنامه کتاب و سنت]]، شماره ۱، زمستان ۱۳۹۲، ص۶۶.</ref>. | «چیزی است که تنها در برخی مقاطع وجودی برای برخی از افراد [[غیب]] باشد؛ مانند: فرشتگان، اخبار گذشتگان و اخبار مربوط به آینده و ... چنین مواردی که برای بیشتر مردم از مغیبات است برای [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و اولیای خداوند [[غیب]] نیست؛ از این رو، [[امام علی]] {{ع}} می‌فرمایند: {{عربی|«لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقِينا»}}<ref>محمد بن طلحه شافعی؛ مطالب السؤال فی مناقب آل الرسول؛ ص۹۲.</ref>»<ref>[[امامت در استنادهای قرآنی امام رضا (مقاله)|امامت در استنادهای قرآنی امام رضا]]، [[کتاب و سنت (نشریه)|دوماهنامه کتاب و سنت]]، شماره ۱، زمستان ۱۳۹۲، ص۶۶.</ref>. | ||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۳: | ||
«گاهی مراد از غیب اموری است که از دایره ادراک بیرون است. این قسم خود به دو دسته دیگر تقسیم می‌شود: | «گاهی مراد از غیب اموری است که از دایره ادراک بیرون است. این قسم خود به دو دسته دیگر تقسیم می‌شود: | ||
#غیبی که از قلمرو ادراک حسی، عقلی و حتی علم حضوری ما خارج است. | # غیبی که از قلمرو ادراک حسی، عقلی و حتی علم حضوری ما خارج است. | ||
#غیبی که به صورت نسبی برای بعضی افراد پنهان و برای بعضی آشکار است. | # غیبی که به صورت نسبی برای بعضی افراد پنهان و برای بعضی آشکار است. | ||
در این صورت اطلاق عالم الغیب بر خدا و اولیای الهی به این معناست که خدا، انبیا و [[ائمه]]، عالم به غیوبی هستند که برای دیگران غیب به شمار می‌آید، نه برای اولیای الهی یا خدا. از سوی دیگر اگر غیب و شهود با ملاک‌های ظاهری سنجیده شوند، با توجه به شدت و ضعف حواس، غیب و شهود هم باید متفاوت باشند، در نتیجه غیب و شهود مطلق نخواهیم داشت؛ بلکه غیب، حقیقتی نسبی است»<ref>[[امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه (کتاب)|امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه، ص۶۷]]</ref>. | در این صورت اطلاق عالم الغیب بر خدا و اولیای الهی به این معناست که خدا، انبیا و [[ائمه]]، عالم به غیوبی هستند که برای دیگران غیب به شمار می‌آید، نه برای اولیای الهی یا خدا. از سوی دیگر اگر غیب و شهود با ملاک‌های ظاهری سنجیده شوند، با توجه به شدت و ضعف حواس، غیب و شهود هم باید متفاوت باشند، در نتیجه غیب و شهود مطلق نخواهیم داشت؛ بلکه غیب، حقیقتی نسبی است»<ref>[[امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه (کتاب)|امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه، ص۶۷]]</ref>. | ||