بحث:عصمت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

۳.نقض غرض از [[خدای حکیم]] محال است؛ پس: [[خداوند]] وحی را از آغاز تا سر حد وصول و تبیین، از هر کژی و [[ناراستی]]، مصون و [[معصوم]] می‌‌دارد. مقدمه اول و دوم برای اثبات [[ضرورت]] غایی عصمت کافی است و با مقدمه سوم ضرورت فاعلی و لاجرم حتمیت وقوع آن نیز اثبات می‌‌شود. <ref>شاکرین، حمیدرضا، عصمت تام قرآن و برون دادهای آن، ماهنامه معارف، شماره ۹۷.</ref>.

[[الهی بودن قرآن|بودن محتوا]] و [[الهی بودن قرآن|الفاظ]] و [[عصمت]] تام قرآن، نتایج چندی در عرصه [[فهم]] و [[معرفت دینی]] دارد که به اختصار اهم آنها را مرور می‌کنیم:

از لوازم [[الهی]] بودن قرآن [[قداست]] آن است. با پذیرش قدوسیت [[خداوند]]، قداست قرآن، نیز که سخن سراپا حکیمانه اوست [[اثبات]] می‌شود. قداست دارای معانی متعددی است.<ref>بنگرید: نگارنده، سکولاریسم، ج۲، ص۱۴۶-۱۴۷، تهران، کانون اندیشه جوان، چاپ پنجم، ۱۳۸۷</ref> مراد از قداست قرآن در اینجا عبارت است از: ۱.[[ احترام]] پذیری قرآن ۲. [[تنزه]] قرآن از هر [[عیب]]، [[کاستی]] و [[خطا]] ۳. نقدناپذیری قرآن.<ref>[[حمید رضا شاکرین|شاکرین، حمید رضا]]، [[عصمت تام قرآن و برون داده‌ای آن (مقاله)|عصمت تام قرآن و برون داده‌ای آن]]؛ صفحه ۵تا۷</ref>

[[خدا]] بنیاد بودن قرآن با توجه به [[حکمت]]، [[علم]]، [[صدق]] و قدوسیت مطلق خداوند، مستلزم صدق تام، واقع نمایی گزاره‌ها و واقع‌مندی آموزه‌های آن و [[هماهنگی]] [[کتاب تکوین]] و [[کتاب تدوین]] است. در نتیجه اگر فهمی از قرآن با درکی [[قطعی]] از [[واقعیت]] در [[تعارض]] افتد، آنچه مورد بازنگری قرار خواهد گرفت فهم ما از قرآن است، نه [[ارزش]] و اعتبار [[کتاب آسمانی]]. لاجرم پدیده ای به نام تعارض [[عقل و دین]] یا علم صادق و [[دین]] وجود نتواند داشت.<ref>حمید رضا شاکرین|شاکرین، حمید رضا، عصمت تام قرآن و برون داده‌ای آن (مقاله)|عصمت تام قرآن و برون داده‌ای آن؛ صفحه ۵تا۷</ref>

[[الهی بودن قرآن]] با توجه به [[حکمت الهی|حکمت]] و [[اهداف نزول قرآن|هدف داری شارع از نزول آن]]، که همان [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[بشر]] است، مستلزم [[نفی]] زبان خصوصی [[شارع]] و کاربست زبانی فهم پذیر برای نوع انسان‌هاست.<ref>حمید رضا شاکرین|شاکرین، حمید رضا، عصمت تام قرآن و برون داده‌ای آن (مقاله)|عصمت تام قرآن و برون داده‌ای آن؛ صفحه ۵تا۷</ref>