بحث:آیه اکمال دین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس گزارش [[صدوق]] در [[کتاب]] "امالی"، [[پیامبر]]{{صل}} درباره این [[آیه]] به [[حضرت علی]]{{ع}} فرمود: "اگر آنچه به من امر شد از [[ولایت]] تو، که به [[مردم]] [[ابلاغ]] کنم را انجام نمی‌دادم، موجب حبط عملم می‌شد <ref>{{متن حدیث|لَوْ لَمْ أُبَلِّغْ مَا أُمِرْتُ بِهِ مِنْ وَلَايَتِكَ لَحَبِطَ عَمَلِي}}؛ نور الثقلین، ج۱، ص۶۵۴.</ref>.

[[ابن ابی حاتم رازی]] از [[مفسرین]] [[اهل سنت]] در [[کتاب]] "تفسیر القرآن العظیم" و [[سیوطی]] در [[تفسیر]] "[[الدر المنثور]]" نیز این [[روایت]] را ذکر کرده‌اند<ref>تفسیر القرآن العظیم، ابن ابی حاتم رازی، ج۴، ص۱۱۷۲؛ الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۸.</ref>. در "شواهد التنزیل" این دو [[روایت]] نیز ذکر شده است: به اسناد خود از [[حذیفة بن یمان]] [[نقل]] می‌کند: این [[آیه]] در مورد [[حضرت علی]]{{ع}} است. وقتی [[آیه]] نازل شد، [[پیامبر]] دنبال او فرستاد. سپس دستش را بلند کرد و فرمود: {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ}} [[عبدالله بن ابی اوفی]] گوید: در [[روز غدیر]] [[خم]] از [[رسول الله]]{{صل}} شنیدم که این [[آیه]] را قرائت می‌کند و دست [[حضرت علی]]{{ع}} را بلند نمود و فرمود: "[[آگاه]] باشید که هرکس که من مولای او هستم، [[علی]] مولای اوست... خداوندا، تو [[شاهد]] باش"<ref>شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۵۲ و ج۲، ص۳۹۱.</ref>.<ref>[[مهوش‌السادات علوی|علوی، مهوش‌السادات]]، [[آیه اکمال دین (مقاله)|مقاله «آیه اکمال دین»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص۷۱-۷۲.</ref>