جنگ صفین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام]] {{ع}} آخرین شبی که در محاصره آب بود برای [[آگاهی]] از [[روحیه]] سربازانش در اطراف خیمه‌ها قدم می‌زد و به سوی پرچم‌های [[قبیله]] «[[مذحج]]» آمد، فریاد [[سربازی]] را شنید که در ضمن قصیده‌ای چنین می‌گفت:

{{متن حدیث|أَ يَمْنَعُنَا الْقَوْمُ مَاءَ الْفُرَاتِ‌ وَ فِينَا الرِّمَاحُ وَ فِينَا الْحَجَفُ‌

آیا [[شامیان]]، ما را از [[آب فرات]] باز می‌دارند؛ در حالی که ما مجهز به نیزه و [[زره]] هستیم.

آن گاه آن سه [[نماینده]] به سوی امام {{ع}} بازگشتند و حضرت را از نتیجه مذاکرات [[آگاه]] ساختند<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۴۴؛ تاریخ طبری، ج۳، ص۵۶۹؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۱۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[تجلی امامت (کتاب)|تجلی امامت]]، ص ۴۴۴.</ref>

در میان [[سپاهیان کوفه]] و [[شام]]، جمع زیادی از قاریان قرآن بودند که تعداد آنها بالغ بر سی هزار نفر ضبط شده است، اینها هنگامی که دانستند که امیدی به صلح و توافق نیست برای وساطت و صلح بین سپاه امام {{ع}} و [[لشکر]] [[معاویه]] رفت و آمد کردند تا شاید به نتیجه‌ای بدون [[خون‌ریزی]] دست یابند.

[[جنگ صفین]] از آغاز تا پایانش ۱۸ ماه طول کشید و غیر از تلفات جانی، پیدایش گروه [[خوارج]] پس از ماجرای [[حکمیّت]]، که به نام "[[مارقین]]" شناخته می‌شوند و آشفته‌تر شدن قلمرو [[حکومت]] [[علی]] {{ع}} به خاطر تجاوزات مکرّر نیروهای وابسته به [[معاویه]] به [[حریم]] آن و ایجاد [[رعب]] و [[ناامنی]] و [[غارت]] و [[نقض پیمان]] [[صلح]] از سوی او، از پیامدهای این [[جنگ]] بود<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۶ و [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۷۷.</ref>.

حضرت قبل از حرکت به نخیله برای [[ابن‌عباس]] [[حاکم بصره]]، نامه‌ای به این مضمون نوشته است: اما بعد، مسلمانان و مؤمنانی را که در منطقه تو هستند، نزدم گسیل دار. [[آزمون]] مرا از ایشان و گذشت مرا از آنان خاطرنشان کن و ادامه علاقه‌ام را نسبت به آنها، بدیشان یادآور شو و آنان را به [[جهاد]] [[تشویق]] کن و از فضیلتی که در این کار است [[آگاه]] ساز.