سلمان فارسی در رجال و تراجم: تفاوت میان نسخه‌ها

# روزی [[علی]] {{ع}} در حالی که سوار بر استر [[رسول خدا]] {{صل}} بود، بر جمعی که [[سلمان]] نیز در میان آن جمع بود، گذشت. [[سلمان]] ضمن [[ترغیب]] و [[تشویق]] [[مردم]] به سؤال از [[امام]] {{ع}} گفت: [[سوگند]] به خدایی که دانه را شکافت و [[بندگان]] را آفرید، به غیر از [[علی]] {{ع}} کسی شما را بر [[سیره]] و روش پیامبرتان خبر نمی‌دهد، او عالم به [[زمین]] و ربانی روی [[زمین]] و تنها [[مرجع]] آرام بخش شما [[مردمان]] است و اگر او را از [[دست]] دهید همانا [[علم]] (به [[احکام اسلام]]) را از [[دست]] داده‌اید و آن وقت است که [[منکرات]] در میان [[مردم]] دیده می‌شود<ref>بحارالانوار، ج۲۳، ص۳۲۱ به نقل از امالی صدوق، ص۳۲۷.</ref>.

# [[سلمان]] همواره در [[دفاع]] از [[مقام]] شامخ [[ولایت امام علی]] {{ع}} وارد عمل می‌شد و سخنان زیادی در این باره دارد که یکی از آنها خطبه‌ای است بسیار طولانی که بخشی از آن را می‌آوریم: از [[عبدالله بن سنان]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند: [[سلمان]] پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] و [[سپاس]] از نعمت‌های [[باری تعالی]] و [[درود]] بر [[پیامبر خدا]] {{صل}} و در [[فضایل]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} مطالب بلندی بیان کرد و چنین گفت:[[آگاه]] باشید، شما [[مردم]] آرزوهایی را در سر میپرورانید که قطعا معایب و گرفتاری‌های زیادی را به دنبال خواهد داشت، بدانید [[حضرت علی]] {{ع}} معدن [[علم]] به [[آمال]] [[مشروع]] و گنجینه [[آگاهی]] به خواسته‌های شما است، [[کلام]] او [[فصل الخطاب]] است، [[راه]] او [[راه]] [[هارون]] بن [[عمران]] است و [[رسول خدا]] {{صل}} به وی فرمود: تو [[وصی]] و [[جانشین]] من در میان [[اهل بیت]] [[منی]]، و [[جایگاه]] تو نزد من همانند [[جایگاه]] [[هارون]] نزد [[موسی]] {{ع}} است؛ اما شما [[مردم]] [[راه]] و روش گذشتگان ([[عصر جاهلیت]]) را زنده کردید و به [[راه]] [[خطا]] و [[اشتباه]] رفتید، و قسم به کسی که [[اختیار]] [[جان]] [[سلمان]] در ید [[قدرت]] اوست به خاطر [[نقض عهد]] و تبدیل [[وصیت]] [[رسول خدا]] {{صل}} و حالتان روز به روز بد و بدتر خواهد شد و دقیقا به [[سرنوشت]] [[قوم بنی اسرائیل]] [[مبتلا]] خواهید گردید.<ref>{{عربی|"أَلاَ إِنَّ لَكُمْ مَنَايَا تَتْبَعُهَا بَلاَيَا فَإِنَّ عِنْدَ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِلْمَ اَلْمَنَايَا وَ عِلْمَ اَلْوَصَايَا وَ فَصْلَ اَلْخِطَابِ عَلَى مِنْهَاجِ هَارُونَ بْنِ عِمْرَانَ قَالَ لَهُ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنْتَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي فِي أَهْلِي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى... أَمَا وَ اَللَّهِ لَوْ وَلَّيْتُمُوهَا عَلِيّاً لَأَكَلْتُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ فَأَبْشِرُوا بِالْبَلاَءِ وَ اِقْنَطُوا مِنَ اَلرَّخَاءِ وَ نَابَذْتُكُمْ عَلَى سَوَاءٍ وَ اِنْقَطَعَتِ اَلْعِصْمَةُ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ مِنَ اَلْوَلاَءِ"}}</ref>

* بدون تردید، در آن فضای تیره و تار که کسی [[حق]] بیان [[فضایل حضرت علی]] {{ع}} را نداشت و با او برخورد [[تندی]] می‌شد، [[سخن]] [[سلمان]] در [[تشویق]] [[مردم]] که حقایق و [[علوم]] و [[سیره پیامبر]] {{صل}} را از [[حضرت علی]] {{ع}} بیاموزند، و از او [[حمایت]] کنند، بسیار با [[ارزش]] و از اهمیتی فوق العاده برخوردار بوده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۶۴-۶۶۶.</ref>