←عدم هلاکت تمام خوارج
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
هنگامی که [[حضرت علی]]{{ع}} تصمیم گرفتند به جنگ با [[خوارج]] بروند، [[اصحاب]] به ایشان عرضه داشتند که آنها از پل عبور کردهاند، حضرت در پاسخِ به ایشان، سه [[پیشگویی]] بیان نمودند: {{متن حدیث|مَصَارِعُهُمْ دُونَ النُّطْفَةِ، وَ اللَّهِ لَا یُفْلِتُ مِنْهُمْ عَشَرَةٌ وَ لَا یَهْلِكُ مِنْكُمْ عَشَرَة}}<ref>[[سید رضی]]، محمد بن حسین، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۹۳.</ref> ابتدا فرمودند که [[خوارج]] از پل عبور نکردهاند و بعد بیان میدارند که از سپاه ایشان بیش از ده نفر کشته نخواهد شد و از [[سپاه]] [[دشمن]] نیز بیش از ده نفر زنده نخواهد ماند. [[تاریخ]] نیز بیان میدارد با اینکه به [[تواتر]] به حضرت خبر دادند که [[لشکر]] از [[نهر]] گذشتهاند، حضرت آن را [[انکار]] نمودند و سرانجام همان شد که حضرت فرموده بودند و سپاه خوارج قبل از نهر، از بین رفتند<ref>مسعودی، مروج الذهب، تحقیق اسعد داغر، ج ۲، ص۴۰۵.</ref> و همانطور که حضرت بیان فرمودند تعداد شهدای لشکر [[امام]]{{ع}} بیش از ده نفر نشد و از خوارج بیش از ده نفر زنده نماندند<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۶۴۰.</ref>.<ref>محمد رضا شاهرودی|شاهرودی، محمد رضا، محمد امین تفضلی|تفضلی، محمد امین، [[علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)|علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه]]، فصلنامه تخصّصى مطالعات قرآن و حدیث سفینه، ش ۴۴، ص۳۹ ـ ۵۲.</ref> | هنگامی که [[حضرت علی]]{{ع}} تصمیم گرفتند به جنگ با [[خوارج]] بروند، [[اصحاب]] به ایشان عرضه داشتند که آنها از پل عبور کردهاند، حضرت در پاسخِ به ایشان، سه [[پیشگویی]] بیان نمودند: {{متن حدیث|مَصَارِعُهُمْ دُونَ النُّطْفَةِ، وَ اللَّهِ لَا یُفْلِتُ مِنْهُمْ عَشَرَةٌ وَ لَا یَهْلِكُ مِنْكُمْ عَشَرَة}}<ref>[[سید رضی]]، محمد بن حسین، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۹۳.</ref> ابتدا فرمودند که [[خوارج]] از پل عبور نکردهاند و بعد بیان میدارند که از سپاه ایشان بیش از ده نفر کشته نخواهد شد و از [[سپاه]] [[دشمن]] نیز بیش از ده نفر زنده نخواهد ماند. [[تاریخ]] نیز بیان میدارد با اینکه به [[تواتر]] به حضرت خبر دادند که [[لشکر]] از [[نهر]] گذشتهاند، حضرت آن را [[انکار]] نمودند و سرانجام همان شد که حضرت فرموده بودند و سپاه خوارج قبل از نهر، از بین رفتند<ref>مسعودی، مروج الذهب، تحقیق اسعد داغر، ج ۲، ص۴۰۵.</ref> و همانطور که حضرت بیان فرمودند تعداد شهدای لشکر [[امام]]{{ع}} بیش از ده نفر نشد و از خوارج بیش از ده نفر زنده نماندند<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۶۴۰.</ref>.<ref>محمد رضا شاهرودی|شاهرودی، محمد رضا، محمد امین تفضلی|تفضلی، محمد امین، [[علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)|علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه]]، فصلنامه تخصّصى مطالعات قرآن و حدیث سفینه، ش ۴۴، ص۳۹ ـ ۵۲.</ref> | ||
=== عدم | === عدم هلاکت تمام [[خوارج]] === | ||
وقتی خوارج کشته شدند به حضرت خبر دادند که تمام آنها به هلاکت رسیدهاند. حضرت فرمودند: «به [[خدا]] [[سوگند]] اینگونه نیست و همۀ آنها از بین نرفتهاند. آنها نطفههایی هستند که در اصلاب مردان و رحم [[زنان]] قرار دارند. هرگاه شاخی از سر آنان برآید، قطع میشود تا اینکه آخرین آنها به [[دزدی]] روی آورند<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۹۳.</ref>. همین طور هم شد: [[دعوت]] خوارج رو به اضمحلال گذاشت، [[یاران]] آن از بین رفتند سرانجامشان به [[راهزنی]] رسیده و متظاهر به [[فسق]] شدند تا اینکه امر ایشان به دست ولید بن [[طریف]] [[شیبانی]] افتاد و [[رشید]] بن [[مهدی]] ـ [[حاکم]] وقت ـ کسی به سراغ او فرستاد و سرش را جدا کرد. سپس آنها در ایام [[متوکل]] خروج کرده، به راهزنی مشغول شده و راهها را [[ناامن]] مینمودند<ref> [[محمد حسن نادم|نادم، محمد حسن]]، [[علم امام ۱ (کتاب)|علم امام]]، ص۶۲۰.</ref>.<ref>[[محمد رضا شاهرودیشاهرودی، محمد رضا]]، [[محمد امین تفضلی|تفضلی، محمد امین]]، [[علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)|علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه]]، فصلنامه تخصّصى مطالعات قرآن و حدیث سفینه، ش ۴۴، ص۳۹ ـ ۵۲.</ref> | وقتی خوارج کشته شدند به حضرت خبر دادند که تمام آنها به هلاکت رسیدهاند. حضرت فرمودند: «به [[خدا]] [[سوگند]] اینگونه نیست و همۀ آنها از بین نرفتهاند. آنها نطفههایی هستند که در اصلاب مردان و رحم [[زنان]] قرار دارند. هرگاه شاخی از سر آنان برآید، قطع میشود تا اینکه آخرین آنها به [[دزدی]] روی آورند<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۹۳.</ref>. همین طور هم شد: [[دعوت]] خوارج رو به اضمحلال گذاشت، [[یاران]] آن از بین رفتند سرانجامشان به [[راهزنی]] رسیده و متظاهر به [[فسق]] شدند تا اینکه امر ایشان به دست ولید بن [[طریف]] [[شیبانی]] افتاد و [[رشید]] بن [[مهدی]] ـ [[حاکم]] وقت ـ کسی به سراغ او فرستاد و سرش را جدا کرد. سپس آنها در ایام [[متوکل]] خروج کرده، به راهزنی مشغول شده و راهها را [[ناامن]] مینمودند<ref> [[محمد حسن نادم|نادم، محمد حسن]]، [[علم امام ۱ (کتاب)|علم امام]]، ص۶۲۰.</ref>.<ref>[[محمد رضا شاهرودیشاهرودی، محمد رضا]]، [[محمد امین تفضلی|تفضلی، محمد امین]]، [[علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)|علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه]]، فصلنامه تخصّصى مطالعات قرآن و حدیث سفینه، ش ۴۴، ص۳۹ ـ ۵۲.</ref> | ||