آب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

=== وسیله ویرانی و نابودی ===

نمونه دیگر در داستان [[نوح]] دیده می‌شود که آب، افزون بر ویرانی، قوم نوح را نیز نابود می‌کند. نقطه مشترک هر دو داستان آن است که در هر دو، آب به مثابه یکی از [[جنود]] [[قاهر]] [[الهی]] به [[اراده]] و [[فرمان خداوند]] عمل می‌کند. در داستان سبأ به دنبالِ روی‌گردانی [[مردم]] سبأ از [[خداوند]] و [[کفر]] و [[ناسپاسی]] [[نعمت‌های الهی]]، به [[اراده خداوند]]، همان آبی که آن همه [[نعمت]] را ایجاد کرده بود، موجب زوال نعمت‌هایشان می‌شود: {{متن قرآن|ذَلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِمَا كَفَرُوا وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ}}<ref>«چنین آنان را برای آن ناسپاسی که ورزیدند، کیفر دادیم و آیا جز ناسپاس را به کیفر می‌رسانیم؟» سوره سبأ، آیه ۱۷.</ref>. [[قوم نوح]] نیز در پی [[مخالفت]] با نوح و [[تکذیب]] وی و [[ظلم]] و خطاهایشان، مورد [[غضب الهی]] قرار گرفتند: {{متن قرآن|وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ}}<ref>«و کشتی را زیر نظر ما و وحی ما بساز و با من درباره ستمگران سخن (از رهایی) مگو که آنان غرق خواهند شد» سوره هود، آیه ۳۷.</ref>،{{متن قرآن|ِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا}}<ref>«آنان را برای گناهشان، غرق کردند و به درون آتش راندند و در برابر خداوند برای خویش یاوری نیافتند» سوره نوح، آیه ۲۵.</ref>، آن‌گاه [[آسمان]] به [[اراده الهی]]، بارش شدیدی را آغاز کرد و از [[زمین]] چشمه‌ها جوشیدن گرفت: {{متن قرآن|فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ وَفَجَّرْنَا الأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ}}<ref>«آنگاه درهای آسمان را با آبی ریزان گشودیم و از زمین چشمه‌هایی فرا جوشاندیم و آب برای کاری که پیش‌بینی شده بود فراهم آمد» سوره قمر، آیه ۱۱-۱۲.</ref> و به طور کلّی از سطح زمین آب جوشید: {{متن قرآن| وَفَارَ التَّنُّورُ}}<ref>«(آب از) تنور فرا جوشید» سوره هود، آیه ۴۰.</ref><ref>مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۲۴۷؛ البدایة و النهایة، ج ۱، ص ۱۱۱؛ الدرّالمنثور، ج ۴، ص ۴۲۲.</ref> و همه قوم را نابود کرد؛ امّا نوح و کسانی که به وی [[ایمان]] آوردند، در [[امان]] ماندند: {{متن قرآن|فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ}}<ref>«آنگاه ما او و کسانی را که در آن کشتی آکنده، همراه او بودند رهانیدیم سپس بازماندگان را غرق کردیم» سوره شعراء، آیه ۱۱۹-۱۲۰.</ref> نیز {{متن قرآن|وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ}}<ref>«و او را در برابر مردمی که نشانه‌های ما را دروغ شمردند یاری کردیم که آنان مردمی پلید بودند و همه آنان را غرق کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۷.</ref><ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[آب - دشتی (مقاله)|مقاله «آب»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۴.</ref>