پرش به محتوا

شهادت امام حسین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۰۲: خط ۱۰۲:
=== [[ربیع بن خثیم]]<ref>ابو یزید ربیع بن خُثَیم بن عائذ ثَوری کوفی، از یاران عبداللّه بن مسعود و از جمله زاهدان هشتگانه است. وی در صفّین، با امام علی {{ع}} بود؛ اما با چهارصد نفر از قاریان، درباره جنگ در رکاب ایشان، به تردید افتادند و نزد امام علی {{ع}} آمدند و گفتند: ما را مأمور سرحدّاتی کن تا در آنجا بجنگیم. امام {{ع}} هم آنان را به سرحدّات قزوین و ری فرستاد و ربیع، بدین گونه، از یاری امام {{ع}} کناره گرفت. وی در سال ۶۴ ق، درگذشت.</ref> ===
=== [[ربیع بن خثیم]]<ref>ابو یزید ربیع بن خُثَیم بن عائذ ثَوری کوفی، از یاران عبداللّه بن مسعود و از جمله زاهدان هشتگانه است. وی در صفّین، با امام علی {{ع}} بود؛ اما با چهارصد نفر از قاریان، درباره جنگ در رکاب ایشان، به تردید افتادند و نزد امام علی {{ع}} آمدند و گفتند: ما را مأمور سرحدّاتی کن تا در آنجا بجنگیم. امام {{ع}} هم آنان را به سرحدّات قزوین و ری فرستاد و ربیع، بدین گونه، از یاری امام {{ع}} کناره گرفت. وی در سال ۶۴ ق، درگذشت.</ref> ===
در کتاب [[الطبقات الکبری (کتاب)|الطبقات الکبری]] به نقل از [[سفیان]] آمده است: وقتی [[حسین بن علی]] {{ع}} کشته شد، ربیع بن خثیم گفت: آنان، نوجوانانی را کشتند که اگر [[پیامبر]] {{صل}} آنها را می‌یافت، در دامنش می‌نشانْد و دهان بر دهان آنان می‌گذاشت<ref>{{متن حدیث|لَمَّا اُصِيبَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ {{ع}}، قَالَ الرَّبِيعُ بْنُ خُثَيْمٍ: لَقَدْ قَتَلُوا صِبْيَةً لَوْ أَدْرَكَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} لَأَجْلَسَهُمْ فِي حِجْرِهِ، وَ لَوَضَعَ فَمَهُ عَلَى أَفْمَامِهِمْ}} (الطبقات الکبری (الطبقة الخامسة من الصحابة)، ج۱، ص۴۹۷، ش۴۵۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۴۰.</ref>
در کتاب [[الطبقات الکبری (کتاب)|الطبقات الکبری]] به نقل از [[سفیان]] آمده است: وقتی [[حسین بن علی]] {{ع}} کشته شد، ربیع بن خثیم گفت: آنان، نوجوانانی را کشتند که اگر [[پیامبر]] {{صل}} آنها را می‌یافت، در دامنش می‌نشانْد و دهان بر دهان آنان می‌گذاشت<ref>{{متن حدیث|لَمَّا اُصِيبَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ {{ع}}، قَالَ الرَّبِيعُ بْنُ خُثَيْمٍ: لَقَدْ قَتَلُوا صِبْيَةً لَوْ أَدْرَكَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} لَأَجْلَسَهُمْ فِي حِجْرِهِ، وَ لَوَضَعَ فَمَهُ عَلَى أَفْمَامِهِمْ}} (الطبقات الکبری (الطبقة الخامسة من الصحابة)، ج۱، ص۴۹۷، ش۴۵۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۴۰.</ref>
==[[حماسه]] و [[شخصیت حماسی]]==
حماسه به معنای شدت و [[صلابت]] است، و گاه به معنای [[شجاعت]] و [[حمیت]] استعمال می‌شود. سخن حماسی یعنی سخنی که در آن بویی از [[غیرت]]، شجاعت، [[مردانگی]]، [[ایستادگی]] و [[مقاومت]] باشد.
شخصیت‌های حماسی که اغلب در منظومه‌های حماسی از آنها یاد شده است، جنبه [[نژادی]] و قومی دارند، اعم از شخصیت‌های افسانه‌ای مثل رستم و اسفندیار و یا شخصیت‌های [[واقعی]] مثل جلال الدین خوارزمشاه در [[تاریخ]] [[ایران]]. غالباً قهرمانان یک [[قوم]] اعم از واقعی و افسانه‌ای، از آن نظر که به آن قوم انتساب دارند، احساس‌های آن [[مردم]] را تحریک می‌کنند. اما مطلب در مورد حسین{{ع}} غیر از این است. حسین{{ع}} یک شخصیت حماسی است اما نه از نوع جلال الدین خوارزمشاه و یا رستم.
حسین{{ع}} یک شخصیت حماسی است، اما حماسه [[انسانیت]]، نه حماسه قومیت. سخن، عمل، حادثه، [[روح]] و همه چیز حسین{{ع}} [[هیجان]] است و تحریک، درس است و القای نیرو.
حسین{{ع}} سرود انسانیت است، به همین دلیل نظیر ندارد. شما در [[دنیا]] حماسه‌ای مانند حماسه [[حسین بن علی]]{{ع}} پیدا نخواهید کرد؛ چه از نظر [[قدرت]] و قوت حماسه و چه از نظر [[علو]]، ارتفاع و [[انسانی]] بودن آن<ref>مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج۱۷، صص ۲۴-۲۸.</ref>.<ref>[[محمد باقر پورامینی|پورامینی، محمد باقر]]، [[حماسه عاشورا (کتاب)|حماسه عاشورا]] ص ۱۷.</ref>.


==مشخصات [[حماسه حسینی]]==
==مشخصات [[حماسه حسینی]]==
۲۱۸٬۸۶۷

ویرایش