|
|
| خط ۲۸۹: |
خط ۲۸۹: |
| {{عربی|لَا یَسْتَقِیمُ لَنَا الْأَمْرُ إِلَّا بِذَلِکَ}}؛ «حکومت ما جز با این کار سامان نمی‌یابد»<ref>رجوع کنید به: انساب الاشراف، ج۲، ص۴۰۷؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۲۰؛ الغدیر، ج۷، ص۱۴۷، ج۸، ص۲۶۴؛ ج۹، ص۳۹۲.</ref>. | | {{عربی|لَا یَسْتَقِیمُ لَنَا الْأَمْرُ إِلَّا بِذَلِکَ}}؛ «حکومت ما جز با این کار سامان نمی‌یابد»<ref>رجوع کنید به: انساب الاشراف، ج۲، ص۴۰۷؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۲۰؛ الغدیر، ج۷، ص۱۴۷، ج۸، ص۲۶۴؛ ج۹، ص۳۹۲.</ref>. |
| آنان با طرح و گسترش چنین حرکت زشت و ناجوانمردانه‌ای، [[آزار]]، کشتن و [[اسارت]] [[خاندان]] [[هاشمی]] را برای مزدوران خویش امری ساده و حتی مورد [[رغبت]] و [[پسندیده]] می‌ساختند و در [[پناه]] آن به اهداف شوم دنیاطلبانه خویش دست می‌یافتند.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها]] ص ۱۸۰.</ref>. | | آنان با طرح و گسترش چنین حرکت زشت و ناجوانمردانه‌ای، [[آزار]]، کشتن و [[اسارت]] [[خاندان]] [[هاشمی]] را برای مزدوران خویش امری ساده و حتی مورد [[رغبت]] و [[پسندیده]] می‌ساختند و در [[پناه]] آن به اهداف شوم دنیاطلبانه خویش دست می‌یافتند.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها]] ص ۱۸۰.</ref>. |
|
| |
| ==به [[شهادت]] رساندن [[امام حسن مجتبی]]{{ع}}==
| |
| [[معاویه]] می‌دانست که با [[وجود امام]] حسن{{ع}} نمی‌تواند به [[سادگی]] به اهداف شوم دراز مدت خویش و تثبیت [[خلافت]] در [[خاندان اموی]] دست یابد؛ مخصوصاً که در [[پیمان‌نامه]] [[صلح]] او با [[امام مجتبی]]{{ع}} آمده بود که معاویه پس از خویش، کسی را برای خلافت معرفی نکند و کار آن را به [[مسلمین]] بسپارد<ref>مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۸ و بحارالانوار، ج۴۴، ص۶۵. (البته مطابق نقل ابن قتیبه در «الامامة و السیاسة» جلد ۱، صفحه ۱۸۴، معاویه تعهد کرده بود که پس از مرگش، خلافت به امام حسن{{ع}} منتقل شود. در این صورت انگیزه معاویه برای به شهادت رساندن آن حضرت، روشن‌تر است. همین انگیزه را علامه امینی در الغدیر، ج۱۱، ص۹، از ابوالفرج اصفهانی نویسنده کتاب «مقاتل الطالبیین» نقل می‌کند؛ ابن عبدالبر نیز در استیعاب، ج۱، ص۴۳۸ و ۴۳۹ می‌نویسد: امام حسن{{ع}} با وی شرط کرده بود که خلافت پس از معاویه، در اختیار او قرار گیرد).</ref>.
| |
| از این رو، [[معاویه]] برای برداشتن موانع از سر راه خویش و هموارساختن [[سلطنت]] یزید [[فاسد]]، دست به [[جنایت]] دیگری زد و [[امام مجتبی]]{{ع}} را به [[شهادت]] رساند. ولی برای در [[امان]] ماندن از پی‌آمد چنین جنایت بزرگی، مخفیانه و با [[مسموم]] ساختن آن حضرت، به چنین عملی [[اقدام]] کرد.
| |
| مطابق نقل جمعی از [[مورخان]] [[شیعه]] و [[سنی]]، معاویه به [[همسر امام حسن]]{{ع}} که دختر [[اشعث بن قیس]]<ref>برای آگاهی از زندگی و سابقه اشعث، رجوع کنید به: پیام امام امیرالمؤمنین{{ع}}، ج۱، ص۶۴۴ به بعد (ذیل خطبه نوزدهم).</ref> بود، [[پیام]] داد که اگر وی [[حسن بن علی]]{{ع}} را مسموم سازد، او را به همسری پسرش یزید درخواهد آورد. معاویه برای [[جلب اعتماد]] «[[جعده دختر اشعث]]» مبلغ یکصد هزار درهم نیز برای وی فرستاد. دختر [[اشعث]] نیز پذیرفت که [[همسر]] خود حضرت امام مجتبی{{ع}} را مسموم سازد و به شهادت برساند (هر چند معاویه، وی را هرگز به همسری یزید در نیاورد!)<ref>رجوع کنید به: کتاب‌های معتبر تاریخی از شیعه و سنی؛ مانند: ارشاد مفید، ص۳۵۶ و ۳۵۷؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۴۷- ۴۹؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۱۴۷؛ تاریخ الخلفاء، سیوطی، ص۲۱۴؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۲۹؛ مختصر تاریخ دمشق، ج۷، ص۳۹؛ تذکرة الخواص، سبط بن جوزی، ص۱۹۱ و ۱۹۲. ابن عبدالبر نیز در استیعاب، ج۱، ص۴۴۰ در شرح حال امام حسن{{ع}} می‌نویسد: گروهی گفته‌اند که آن زن به دسیسه معاویه و پولی که برای وی فرستاد، آن حضرت را مسموم ساخت {{عربی|وَ قَالَتْ طَائِفَةٌ: کَانَ ذَلِکَ مِنْهَا بِتَدْسِیسِ مُعَاوِیَةَ إِلَیْهَا وَ مَا بَذَلَ لَهَا فِي ذَلِکَ}}.</ref>.
| |
|
| |
| [[مورخ]] معروف «[[ابوالفرج اصفهانی]]» می‌نویسد: معاویه می‌خواست برای فرزندش یزید از [[مردم]] [[بیعت]] بگیرد؛ ولی [[وجود امام]] حسن{{ع}} و [[سعد بن ابی وقاص]] کار را برای او مشکل می‌ساخت، از این رو، هر دو تن را [[مسموم]] ساخت<ref>مقاتل الطالبیین، ص۴۸.</ref>.
| |
| تأسّف‌بارتر آن‌که، وقتی خبر [[شهادت امام حسن]]{{ع}} به [[شام]] رسید، [[معاویه]] و دیگر درباریان جنایتکارش خوشحال شدند و به [[سجده]] افتادند<ref>الامامة و السیاسة، ج۱، ص۱۹۶؛ عقد الفرید، ج۴، ص۳۶۱؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۴۹.</ref>.
| |
| به هر حال، تردیدی نیست که معاویه برای رسیدن به اهداف شوم خود، سعی می‌کرد همه موانع را از سر راه خود بر دارد و مسیر را برای «[[خلافت]] موروثی [[آل]] [[امیة]]» هموار سازد که یکی از موانع مهم، حضور [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} با آن همه [[شایستگی‌ها]] و [[عظمت]] فردی و [[خانوادگی]] بود. از این رو، دست خود را به این [[جنایت]] عظیم [[آلوده]] ساخت و به واسطه زنی [[دنیاپرست]] - به [[خیال]] خویش - به هدفش نائل شد.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها]] ص ۱۸۴.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==کشتن [[شیعیان]] به بهانه‌های گوناگون== | | ==کشتن [[شیعیان]] به بهانه‌های گوناگون== |
