|
|
| خط ۶۵: |
خط ۶۵: |
| این عکس‌العمل‌ها با شروع [[خلافت یزید]] و [[اصرار]] او برای [[بیعت گرفتن]] از همه [[مسلمین]] و رسمیت بخشیدن به همه خلاف‌کاری‌هایش شدیدتر شد؛ تا آنجا که- در پی یک سلسله حوادث- به عاشورای سال ۶۱ منتهی گردید. | | این عکس‌العمل‌ها با شروع [[خلافت یزید]] و [[اصرار]] او برای [[بیعت گرفتن]] از همه [[مسلمین]] و رسمیت بخشیدن به همه خلاف‌کاری‌هایش شدیدتر شد؛ تا آنجا که- در پی یک سلسله حوادث- به عاشورای سال ۶۱ منتهی گردید. |
| خلاف‌کاری‌ها، بدعت‌ها و حوادث سخت و دردناک [[دوران معاویه]] فراوان است که عمده آنها به طور فشرده به شرح زیر است: | | خلاف‌کاری‌ها، بدعت‌ها و حوادث سخت و دردناک [[دوران معاویه]] فراوان است که عمده آنها به طور فشرده به شرح زیر است: |
|
| |
| ==[[نقض]] [[صلح‌نامه امام مجتبی]]{{ع}}==
| |
| همان‌گونه که در بخش گذشته آمد، [[امام حسن]]{{ع}} به سبب شرایط دشوار، به [[صلح با معاویه]] تن داد، و از وی برای امور زیر [[پیمان]] گرفت:
| |
| «در [[قنوت]] [[نمازها]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} را [[سبّ]] ننماید! و متعرض [[شیعیان]] نشود، [[امنیت]] آنها را تأمین کند و [[حقوق]] هر صاحب حقی را به وی بدهد».
| |
| معاویه نیز همه این موارد را پذیرفت و بر انجام آن [[تعهد]] بست و [[سوگند]] یاد کرد؛ ولی پس از امضای [[صلح‌نامه]] وقتی [[روز جمعه]] وارد «نُخَیْله» (منزلگاهی نزدیک [[کوفه]]) شد، پس از [[نماز]]، خطبه‌ای برای [[مردم]] خواند و چنین گفت:
| |
| {{عربی|إِنِّي وَ اللَّهِ مَا قَاتَلْتُكُمْ لِتُصَلُّوا وَ لَا لِتَصُومُوا وَ لَا لِتَحُجُّوا وَ لَا لِتُزَكُّوا إِنَّكُمْ لَتَفْعَلُونَ ذَلِكَ وَ لَكِنِّي قَاتَلْتُكُمْ لِأَتَأَمَّرَ عَلَيْكُمْ... أَلَا وَ إِنِّي كُنْتُ مَنَّيْتُ الْحَسَنَ وَ أَعْطَيْتُهُ أَشْيَاءَ وَ جَمِيعُهَا تَحْتَ قَدَمَيَّ لَا أَفِي بِشَيْ‌ءٍ مِنْهَا لَهُ}}؛ «به [[خدا]] [[سوگند]]! من برای این با شما نجنگیدم که [[نماز]] بگزارید و [[روزه]] بگیرید و [[حج]] به جا آورید و [[زکات]] دهید! این امور را خودتان انجام می‌دهید! [[هدف]] من از [[پیکار]] با شما این بود که بر شما [[فرمانروایی]] کنم (و به [[قدرت]] دست یابم). [[آگاه]] باشید! من در ([[صلح‌نامه]]) اموری را به حسن{{ع}} [[وعده]] دادم و تعهداتی کردم، اما (بدانید) همه آن [[پیمان‌ها]] و تعهدات را زیر پا انداخته و به هیچ‌کدام از آنها [[وفا]] نخواهم کرد!».
| |
| پس از آن داخل [[کوفه]] شد و از [[مردم]] [[بیعت]] گرفت، و آنگاه خطبه‌ای برای مردم خواند و نسبت به [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} و همچنین [[امام حسن]]{{ع}} [[بدگویی]] کرد<ref>ارشاد مفید، ص۳۵۵. همچنین رجوع کنید به: مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۸؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶. بخشی از این خطبه در مختصر تاریخ دمشق، ج۲۵، ص۴۳ و سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۰۴ نیز آمده است.</ref>.
| |
|
| |
| بدین صورت، [[معاویه]] در قدم اول [[حاکمیت]] خویش، نخست هدف خود را از آن همه تلاش‌ها و [[کشتارها]] به صراحت بیان کرد. او هرگز مانند یک [[فرمانده]] [[مسلمان]] برای خدا {{متن قرآن|فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«در راه خداوند» سوره بقره، آیه ۱۵۴.</ref> نجنگید و رسیدن به فرمانروایی را انگیزه خویش قرار داد و همچنین با صراحت از [[پیمان‌شکنی]] و نادیده انگاشتن [[پیمان نامه صلح]] سخن گفت؛ در حالی که [[وفای به عهد]] و [[پیمان]] حداقل چیزی است که از یک مسلمان [[انتظار]] می‌رود.
| |
| او با [[ناسزاگویی]] به [[امیرمؤمنان]]{{ع}}- [[پرچمدار]] [[توحید]] وعدالت- و به امام حسن{{ع}} که از [[اهل بیت]] [[رسول]] خداست و [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} وی و برادرش را «[[سرور جوانان اهل بهشت]]» نامید، همه اصول اولیه پیمان‌های [[اخلاقی]]، [[دینی]] و [[انسانی]] را زیر پا گذاشت و [[باطن]] خویش را برای مردم آشکار ساخت.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها]] ص ۱۶۰.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==[[نصب]] [[منافقان]] در پست‌های حساس== | | ==[[نصب]] [[منافقان]] در پست‌های حساس== |
