اطاعت در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'آموزههای وحیانی قرآن' به 'آموزههای وحیانی قرآن'
جز (جایگزینی متن - 'آموزههای وحیانی قرآن' به 'آموزههای وحیانی قرآن') |
جز (جایگزینی متن - 'آموزههای وحیانی قرآن' به 'آموزههای وحیانی قرآن') |
||
خط ۱۹۷: | خط ۱۹۷: | ||
البته از نظر [[قرآن]]، هر [[علمی]] که بدان عمل شود، خود عامل [[تولید]] علمی دیگر است؛ زیرا [[علم حقیقی]] که به [[اطاعت]] ختم میشود، موجب [[تقوای الهی]] میشود و تقوای الهی نیز موجب [[تعلیم الهی]] میشود.<ref>بقره، آیه ۲۸۲</ref> | البته از نظر [[قرآن]]، هر [[علمی]] که بدان عمل شود، خود عامل [[تولید]] علمی دیگر است؛ زیرا [[علم حقیقی]] که به [[اطاعت]] ختم میشود، موجب [[تقوای الهی]] میشود و تقوای الهی نیز موجب [[تعلیم الهی]] میشود.<ref>بقره، آیه ۲۸۲</ref> | ||
از نظر [[آموزههای وحیانی]] | از نظر [[آموزههای وحیانی قرآن]]، [[انسان]] میبایست هماره مراقب [[شیطنت]] [[شیاطین]] جنی و انسی باشد. خطر [[شیطان]] این است که راست را با [[دروغ]] و محکم را با [[متشابه]] و [[حق]] را با [[باطل]] میآمیزد تا جایی که [[شناخت]] و تشخیص بر [[توده]] [[مردم]] سخت شود. [[ابلیس]] [[شیطانی]] [[آدم]]{{ع}} را با همین شیوه فریفت و با [[سوگند دروغ]] از راه حق خارج ساخت و از [[طاعت]] به [[عصیان]] کشاند.<ref>اعراف، آیات ۲۰ تا ۲۷</ref> | ||
ابلیس شیطانی اصل را با آمیختگی قرار داده است؛ چنان که [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|انه یفتح لک تسعه و تسعین بابا من الخیر لیظفر بک عند تمام المائه فقابله بالخلاف و الصدّ عن سبیله و المضادّه باستهزائه}}؛ شیطان نود و نه راه خیر به تو نشان میدهد تا در صدمین راه [[غلبه]] کند و جلویت را بگیرد.<ref>بحارالانوار، ج ۶۹، ص۱۲۵، حدیث ۲</ref> | ابلیس شیطانی اصل را با آمیختگی قرار داده است؛ چنان که [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|انه یفتح لک تسعه و تسعین بابا من الخیر لیظفر بک عند تمام المائه فقابله بالخلاف و الصدّ عن سبیله و المضادّه باستهزائه}}؛ شیطان نود و نه راه خیر به تو نشان میدهد تا در صدمین راه [[غلبه]] کند و جلویت را بگیرد.<ref>بحارالانوار، ج ۶۹، ص۱۲۵، حدیث ۲</ref> |