وضعیت زندگی انسان‌ها در آستانه ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ه)' به ' ه‍)'
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار')
جز (جایگزینی متن - ' ه)' به ' ه‍)')
خط ۲۵: خط ۲۵:
* ج) [[اختلاف شدید مردم]]: از برخی [[روایات]] استفاده می‌شود [[اختلاف]] بین [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]] شدت فراوانی می‌یابد که ناشی از [[ستم‌ها]] و [[هرج و مرج]] در [[جهان]] است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|"لَا یَکُونُ ذَلِکَ الْأَمْرُ حَتی یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ وَ حَتی یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ حَتی یُسَمیَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً کَذابِینَ"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۰۶، ح۱۰.</ref>؛ آن امر واقع نخواهد شد تا اینکه برخی از شما در روی بعضی دیگر [[آب]] دهان اندازند و تا اینکه بخشی از شما دیگری را [[لعن]] کنند و تا اینکه گروهی از شما گروه دیگر را [[دروغ]] گو بنامند!!
* ج) [[اختلاف شدید مردم]]: از برخی [[روایات]] استفاده می‌شود [[اختلاف]] بین [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]] شدت فراوانی می‌یابد که ناشی از [[ستم‌ها]] و [[هرج و مرج]] در [[جهان]] است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|"لَا یَکُونُ ذَلِکَ الْأَمْرُ حَتی یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ وَ حَتی یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ حَتی یُسَمیَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً کَذابِینَ"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۰۶، ح۱۰.</ref>؛ آن امر واقع نخواهد شد تا اینکه برخی از شما در روی بعضی دیگر [[آب]] دهان اندازند و تا اینکه بخشی از شما دیگری را [[لعن]] کنند و تا اینکه گروهی از شما گروه دیگر را [[دروغ]] گو بنامند!!
* د) [[یأس]] و [[ناامیدی]] [[مردم]]: بر اساس [[روایات]] [[معصومان]] {{ع}} از اتفاق‌های رایج در [[زندگی]] [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]]، احساس [[ناامیدی]] از بسامان شدن امور [[زندگی]] است. این حالت روحی که عموم [[انسان‌ها]] را در بر می‌گیرد، برخاسته از فاصله‌ای است که [[انسان‌ها]] از [[خداوند]] و [[آموزه‌های دینی]] می‌گیرند و [[زندگی]] آنان همراه با [[گناه]] است. [[داوود بن کثیر رقی]] گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: {{متن حدیث|"جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَیْنَا حَتی ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا کَمَداً"}}؛ فدایت گردم! این امر [[فرج]] و [[گشایش]]] بر ما به درازا کشید، تا بدآنجا که سینه‌های ما تنگ شد و از [[اندوه]] جانمان به لب رسید. آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ آیَسُ مَا یَکُونُ وَ أَشَد غَما"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۸۱، ح۲۹.</ref>؛ این امر آن گاه صورت گیرد که از آن در کمال [[نومیدی]] و شدیدترین اندوه‌ها باشند. [[ابوحمزه ثمالی]] گوید از [[امام باقر]] {{ع}} شنیدم فرمود: {{متن حدیث|"وَ خُرُوجُهُ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ الْإِیَاسِ وَ الْقُنُوط"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۳۴، ح۲۲.</ref>؛ و [[خروج]] او آن گاه که [[خروج]] کند، هنگام [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلا بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَیزُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَحصُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۷۰، ح۳.</ref>؛ این امر ([[ظهور]] [[امام دوازدهم]]) به شما نمی‌رسد، جز پس از [[ناامیدی]] و نه به [[خدا]] [به شما نمی‌رسد[تا]خوب از بد] جدا شوید و نه به [[خدا]] تا بررسی شوید و نه به [[خدا]] تا [[شقاوت]] به [[شقی]] رسد و [[سعادت]] به سعید.
* د) [[یأس]] و [[ناامیدی]] [[مردم]]: بر اساس [[روایات]] [[معصومان]] {{ع}} از اتفاق‌های رایج در [[زندگی]] [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]]، احساس [[ناامیدی]] از بسامان شدن امور [[زندگی]] است. این حالت روحی که عموم [[انسان‌ها]] را در بر می‌گیرد، برخاسته از فاصله‌ای است که [[انسان‌ها]] از [[خداوند]] و [[آموزه‌های دینی]] می‌گیرند و [[زندگی]] آنان همراه با [[گناه]] است. [[داوود بن کثیر رقی]] گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: {{متن حدیث|"جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَیْنَا حَتی ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا کَمَداً"}}؛ فدایت گردم! این امر [[فرج]] و [[گشایش]]] بر ما به درازا کشید، تا بدآنجا که سینه‌های ما تنگ شد و از [[اندوه]] جانمان به لب رسید. آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ آیَسُ مَا یَکُونُ وَ أَشَد غَما"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۸۱، ح۲۹.</ref>؛ این امر آن گاه صورت گیرد که از آن در کمال [[نومیدی]] و شدیدترین اندوه‌ها باشند. [[ابوحمزه ثمالی]] گوید از [[امام باقر]] {{ع}} شنیدم فرمود: {{متن حدیث|"وَ خُرُوجُهُ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ الْإِیَاسِ وَ الْقُنُوط"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۳۴، ح۲۲.</ref>؛ و [[خروج]] او آن گاه که [[خروج]] کند، هنگام [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلا بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَیزُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَحصُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۷۰، ح۳.</ref>؛ این امر ([[ظهور]] [[امام دوازدهم]]) به شما نمی‌رسد، جز پس از [[ناامیدی]] و نه به [[خدا]] [به شما نمی‌رسد[تا]خوب از بد] جدا شوید و نه به [[خدا]] تا بررسی شوید و نه به [[خدا]] تا [[شقاوت]] به [[شقی]] رسد و [[سعادت]] به سعید.
* ه) احساس بی‌پناهی در [[مردم]]: از بارزترین پیامد [[ناامیدی]]، احساس بی‌پناهی است؛ [[پیشوایان معصوم]] {{ع}} در وصف آستانه [[ظهور]]، بر این نکته تأکید کرده‌اند که یکی از ویژگی‌های این دوره، احساس بی‌پناهی و بی‌کسی در [[مردم]] است. آنان می‌اندیشند همه درها بر رویشان بسته شده و جایگاهی که [[حق]] خود را باز ستانند، دور از دسترس است. صنعانی یکی از بزرگان [[اهل سنت]] [[نقل]] می‌کند: {{متن حدیث|"ذَکَرَ رَسولُ الله بلاءَ یُصیب هذه الاُمه حَتی لایجِد الرجلُ مَلْجَأُ یَلْجَأُ اِلیه مِنَ الظلمِ فَیَبْعَثُ اللهُ رَجُلا مِنْ عِتْرَتی مِنْ اَهلِ بَیتِی…"}}<ref>عبدالرزاق بن همام صنعانی، المصنف، ح۲۰۷۷۰.</ref>؛ [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} بلایی را یاد کرد که بر این [[امت]] سرازیر خواهد شد تا آنکه در آن مرد پناهگاهی نمی‌یابد تا از ستمی که به او می‌شود، بدان [[پناه]] برد. پس [[خداوند]] مردی از [[اهل بیت]] من را برانگیزد….
* ه‍) احساس بی‌پناهی در [[مردم]]: از بارزترین پیامد [[ناامیدی]]، احساس بی‌پناهی است؛ [[پیشوایان معصوم]] {{ع}} در وصف آستانه [[ظهور]]، بر این نکته تأکید کرده‌اند که یکی از ویژگی‌های این دوره، احساس بی‌پناهی و بی‌کسی در [[مردم]] است. آنان می‌اندیشند همه درها بر رویشان بسته شده و جایگاهی که [[حق]] خود را باز ستانند، دور از دسترس است. صنعانی یکی از بزرگان [[اهل سنت]] [[نقل]] می‌کند: {{متن حدیث|"ذَکَرَ رَسولُ الله بلاءَ یُصیب هذه الاُمه حَتی لایجِد الرجلُ مَلْجَأُ یَلْجَأُ اِلیه مِنَ الظلمِ فَیَبْعَثُ اللهُ رَجُلا مِنْ عِتْرَتی مِنْ اَهلِ بَیتِی…"}}<ref>عبدالرزاق بن همام صنعانی، المصنف، ح۲۰۷۷۰.</ref>؛ [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} بلایی را یاد کرد که بر این [[امت]] سرازیر خواهد شد تا آنکه در آن مرد پناهگاهی نمی‌یابد تا از ستمی که به او می‌شود، بدان [[پناه]] برد. پس [[خداوند]] مردی از [[اهل بیت]] من را برانگیزد….
* و) [[مرگ]] و [[میر]] فراوان [[در آستانه ظهور]]: در بعضی از [[روایات]] به طور روشن از [[مرگ]] و میرهای گسترده [[در آستانه ظهور]] سخن به میان آمده است. صرف نظر از بررسی [[سند]] آنها، حجم قابل توجهی از [[روایات]] اختصاص به این موضوع یافته و علت‌های مختلفی برای آنها بیان شده است. [[سلیمان]] بن خالد گوید از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که فرمود: {{متن حدیث|"قُدامَ الْقَائِمِ مَوْتَانِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ… الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ الطاعُونُ"}}<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۵، ح۲۷.</ref>؛ پیش‌تر از [[قائم]] دو [[مرگ]] خواهد بود یکی [[مرگ سرخ]] و دیگری [[مرگ]] سفید… [[مرگ سفید]] [[طاعون]] است. بعید نیست که مراد [[حضرت]] در این [[روایت]] از [[طاعون]]، ویژگی همه گیر بودن آن، است. امروزه ثابت شده به رغم همه پیشرفت‌های [[بشر]] در [[دانش]]، گاهی یک [[بیماری]] همه گیر، [[جامعه جهانی]] را به طور جدی تهدید می‌کند! انواع آنفولانزها نمونه‌ای از اسباب این بیماری‌های فراگیر است که امروزه بسیاری از برنامه‌های جهانی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد!
* و) [[مرگ]] و [[میر]] فراوان [[در آستانه ظهور]]: در بعضی از [[روایات]] به طور روشن از [[مرگ]] و میرهای گسترده [[در آستانه ظهور]] سخن به میان آمده است. صرف نظر از بررسی [[سند]] آنها، حجم قابل توجهی از [[روایات]] اختصاص به این موضوع یافته و علت‌های مختلفی برای آنها بیان شده است. [[سلیمان]] بن خالد گوید از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که فرمود: {{متن حدیث|"قُدامَ الْقَائِمِ مَوْتَانِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ… الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ الطاعُونُ"}}<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۵، ح۲۷.</ref>؛ پیش‌تر از [[قائم]] دو [[مرگ]] خواهد بود یکی [[مرگ سرخ]] و دیگری [[مرگ]] سفید… [[مرگ سفید]] [[طاعون]] است. بعید نیست که مراد [[حضرت]] در این [[روایت]] از [[طاعون]]، ویژگی همه گیر بودن آن، است. امروزه ثابت شده به رغم همه پیشرفت‌های [[بشر]] در [[دانش]]، گاهی یک [[بیماری]] همه گیر، [[جامعه جهانی]] را به طور جدی تهدید می‌کند! انواع آنفولانزها نمونه‌ای از اسباب این بیماری‌های فراگیر است که امروزه بسیاری از برنامه‌های جهانی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد!
* ز) [[کشتار]] فراگیر [[در آستانه ظهور]]: در جامعه‌ای که بر مدار [[ستم]] به دیگران و دوری از آموزه‌های [[الهی]] [[استوار]] باشد، [[فتنه‌ها]]، [[آشوب‌ها]] و [[اختلافات]] در آن به اوج خود می‌رسد و [[مردم]] در [[ناامیدی]] از سامان یافتن [[زندگی]] می‌باشند، جنگ‌های خونینی به راه می‌افتد و انسان‌های بی‌شماری را به کام [[مرگ]] سوق می‌دهد که این [[حقیقت]] در [[روایات]] فراوانی از [[پیشوایان معصوم]] {{ع}} انعکاس یافته است. درآستانه [[ظهور]]، جنگ‌های خونین فراوانی رخ خواهد داد که بسیاری از [[مردم]]، کشته خواهند شد. از این [[کشتار]]، به [[مرگ سرخ]] یاد شده است. [[حضرت علی]] {{ع}} در این‌باره فرمود: {{متن حدیث|"بَیْنَ یَدَی القائِمِ مَوْتٌ اَحْمَرٌ وَمَوْتٌ اَبْیَضٌ وَجَرادٌ فی حینِهِ وَجَرادٌ فِی غَیرِ حینِهِ اَحْمَرٌ کَاَلْوانِ الدمِ فَاَما المُوتُ الاَحْمرُ فَالسیفُ وَاَما المَوتُ الاَبیَضُ فَالطاعُونُ"}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۳۸، ح۴۳۰.</ref>؛ در آستانه [[قیام قائم]]، [[مرگ سرخ]]، [[مرگ سفید]] و ملخ‌هایی به هنگام و ملخ‌هایی نابه هنگام سرخ، همچون [[خون]] خواهد بود؛ اما [[مرگ سرخ]] [کشته شدن با] [[شمشیر]] است و [[مرگ سفید]] به وسیله [[طاعون]] است. اگر چه در برخی [[روایات]] مربوط به این جنگ‌های فراوان و کشتارهای بزرگ، تردیدهایی شده است؛ اما بدون [[شک]] عوامل یاد شده، چنین وضعیتی را به طور طبیعی رقم خواهد زد؛ به‌ویژه آنکه دیده می‌شود سازمان‌های [[حقوق بشر]] به جای [[حمایت]] از [[صلح]] جهانی و [[ستم]] دیدگان، در جهت [[منافع]] [[مستکبران]] بیانیه‌هایی صادر می‌کنند!!
* ز) [[کشتار]] فراگیر [[در آستانه ظهور]]: در جامعه‌ای که بر مدار [[ستم]] به دیگران و دوری از آموزه‌های [[الهی]] [[استوار]] باشد، [[فتنه‌ها]]، [[آشوب‌ها]] و [[اختلافات]] در آن به اوج خود می‌رسد و [[مردم]] در [[ناامیدی]] از سامان یافتن [[زندگی]] می‌باشند، جنگ‌های خونینی به راه می‌افتد و انسان‌های بی‌شماری را به کام [[مرگ]] سوق می‌دهد که این [[حقیقت]] در [[روایات]] فراوانی از [[پیشوایان معصوم]] {{ع}} انعکاس یافته است. درآستانه [[ظهور]]، جنگ‌های خونین فراوانی رخ خواهد داد که بسیاری از [[مردم]]، کشته خواهند شد. از این [[کشتار]]، به [[مرگ سرخ]] یاد شده است. [[حضرت علی]] {{ع}} در این‌باره فرمود: {{متن حدیث|"بَیْنَ یَدَی القائِمِ مَوْتٌ اَحْمَرٌ وَمَوْتٌ اَبْیَضٌ وَجَرادٌ فی حینِهِ وَجَرادٌ فِی غَیرِ حینِهِ اَحْمَرٌ کَاَلْوانِ الدمِ فَاَما المُوتُ الاَحْمرُ فَالسیفُ وَاَما المَوتُ الاَبیَضُ فَالطاعُونُ"}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۳۸، ح۴۳۰.</ref>؛ در آستانه [[قیام قائم]]، [[مرگ سرخ]]، [[مرگ سفید]] و ملخ‌هایی به هنگام و ملخ‌هایی نابه هنگام سرخ، همچون [[خون]] خواهد بود؛ اما [[مرگ سرخ]] [کشته شدن با] [[شمشیر]] است و [[مرگ سفید]] به وسیله [[طاعون]] است. اگر چه در برخی [[روایات]] مربوط به این جنگ‌های فراوان و کشتارهای بزرگ، تردیدهایی شده است؛ اما بدون [[شک]] عوامل یاد شده، چنین وضعیتی را به طور طبیعی رقم خواهد زد؛ به‌ویژه آنکه دیده می‌شود سازمان‌های [[حقوق بشر]] به جای [[حمایت]] از [[صلح]] جهانی و [[ستم]] دیدگان، در جهت [[منافع]] [[مستکبران]] بیانیه‌هایی صادر می‌کنند!!
۲۱۸٬۷۷۹

ویرایش