اصلاح اقتصادی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

«نظارت» از ارکان مهم مدیریت علمی است که در تصمیم‌گیری و رهبری نقش مهمی ایفا می‌کند. [[امام علی]]{{ع}} در سخنان خود به [[نظارت]] فراگیر بر امور [[کارگزاران]] تأکید و بر همین اساس، با [[فرماندار آذربایجان]] ([[مصقله بن هبیره]])<ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۴.</ref> برخورد می‌کند و درباره [[محمد بن ابی بکر]]، [[والی مصر]]، تصمیم به جابه‌جایی می‌گیرد<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۲.</ref>. [[عمر بن ابی سلمه]]، [[استاندار بحرین]] و فارس را نیز برای شرکت در [[جنگ صفین]] منتقل می‌کند و [[نعمان بن عجلان]] را به جای وی می‌گمارد<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۲.</ref>. [[امام]]، به [[زیاد بن ابیه]] بارها [[تذکر]] می‌دهد<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۰.</ref> یا [[کمیل بن زیاد]]، [[فرماندار هیت]] را [[سرزنش]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۶۱.</ref> و [[منذر بن جارود]] را به دلیل [[خیانت]] [[مالی]] عزل می‌کند<ref>نهج البلاغه، نامه ۷۱.</ref>. تمام این [[رفتارها]] و تصمیم‌های [[مدیریتی]] از اصل نظارت [[علوی]] سرچشمه گرفته است. [[تشویق]] مدیران و کارگزاران لایق و شایسته، مانند تشویق [[سعد بن مسعود]] [[فرماندار مدائن]]، نیز زاییده اصل نظارت است. حضرت در [[نامه]] خویش به [[مالک اشتر]] نیز بر اصول نظارت، [[تنبیه]] و تشویق تأکید فراوان دارد<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳ و نامه ۲۴ و ۲۱.</ref>.<ref>دشتی، محمد، الگوهای رفتاری امام علی و مدیریت، ج۷، ص۹۰-۷۰.</ref>.<ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[قلمرو دین (مقاله)| مقاله «قلمرو دین»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]]، ص ۱۱۷.</ref>