←معناشناسی
(تغییرمسیر به ضرورت امامت در کلام اسلامی حذف شد) برچسب‌ها: تغییرمسیر حذف شد پیوندهای ابهام‌زدایی |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
'''ضرورت امامت''' به معنای وجوبِ بودنِ [[نظام امامت]] و وجوبِ وجودِ [[امام]] از طرف خداست. [[امامت]] به عنوان [[خلافت]] و [[جانشینی رسول خدا]] {{صل}} از مباحث مهم [[کلامی]] در فرق اسلامی است که همواره مورد مناقشه بوده است. متکلمین امامیه، [[امامت]] را همچون [[نبوت]]، [[لطف]] و استمرار رسالت می‌دانند لذا معتقدند [[وجود امام]] در هر [[زمان]] [[واجب]] است. از سویی دیگر متکلمین [[اهل سنت]]، [[امام]] را [[حاکم]] [[سیاسی]] [[جامعه]] و [[ضرورت وجود امام]] را تشکیل حکومت و اداره جامعه معرفی می‌کنند. | '''ضرورت امامت''' به معنای وجوبِ بودنِ [[نظام امامت]] و وجوبِ وجودِ [[امام]] از طرف خداست. [[امامت]] به عنوان [[خلافت]] و [[جانشینی رسول خدا]] {{صل}} از مباحث مهم [[کلامی]] در فرق اسلامی است که همواره مورد مناقشه بوده است. متکلمین امامیه، [[امامت]] را همچون [[نبوت]]، [[لطف]] و استمرار رسالت می‌دانند لذا معتقدند [[وجود امام]] در هر [[زمان]] [[واجب]] است. از سویی دیگر متکلمین [[اهل سنت]]، [[امام]] را [[حاکم]] [[سیاسی]] [[جامعه]] و [[ضرورت وجود امام]] را تشکیل حکومت و اداره جامعه معرفی می‌کنند. | ||
== مقدمه == | |||
[[انسان]] بر اساس [[فطرت سالم]] خود، همواره در حرکت به سوی کمال است و [[هدف از آفرینش]] نیز همین است؛ منتها در مسیر حرکت تکاملی [[انسان]]، آفات، موانع و خطرات بسیاری وجود دارد؛ طوری که امکان دست‌یابی [[انسان]] به کمال، به خودی خود و بدون [[یاری]] دیگران، بسیار ضعیف بلکه ناممکن است؛ بنابراین باید راه تضمین شده‌ای برای حصول [[هدف آفرینش]] وجود داشته باشد تا [[نقض غرض]] نشود. این راه تضمین شده در زمان [[پیامبر]] توسط او تأمین می‌شود؛ ولی [[نیاز]] به زمان خاصّی نیست بلکه همیشه وجود دارد؛ یعنی باید همواره یک [[انسان کامل]] راه یافته به مقصد و [[آگاه]] از راه و خطرات و پیچ و خم‌های آن وجود داشته باشد تا راهنمای [[انسان‌ها]] به مقصد والای [[تکامل]] باشد. این [[انسان کامل]] همان "[[امام]]" است؛ یعنی [[انسان]] [[معصوم]] و [[برگزیده]] و منادی [[توحید]] که تمام امتیازاتی که ممکن است در یک فرد متعالی تحقّق یابد در او به فعلیّت رسیده است. آن [[خورشید]] [[نورانی]] که از اوج قله [[انسانیت]] سر برآورده و گم‌گشتگان را [[هدایت]] می‌نماید [[واسطه فیض]] ربّانی و رابط بین [[جهان غیب]] و نوع [[انسان]] است. او بی‌واسطه تحت [[هدایت]] [[خداوند]] قرار گرفته و با [[عنایت خاص الهی]] از هر نوع [[لغزش]] و [[خطا]] و [[آلودگی]] مصون است. محال است [[خداوند حکیم]] که [[انسان]] را مجهّز به نیروی کمال‌یابی و با [[فطرت]] [[کمال‌جویی]] [[آفریده]]، راه رسیدن به مقصد را برای او نگشوده باشد<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)| امام‌شناسی ۵]]، ص۲۰.</ref>. | |||
== معناشناسی == | == معناشناسی == | ||