نظام سیاسی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←اصلاح نظام سیاسی جامعه
برچسب‌ها: واگردانی دستی پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== | ==اصلاح نظام سیاسی جامعه== | ||
{{اصلی|اصلاح سیاسی}} | |||
جامعه‌ای که [[پیامبر اعظم]]{{صل}} [[پیش از بعثت]] در آن [[زندگی]] می‌کردند، شرایط ویژه‌ای داشت. [[سرزمین]] [[عربستان]] را تیره‌های مختلف [[عرب]] و [[قبایل]] گوناگونی تشکیل می‌داد و [[سازمان سیاسی]] آنان بر روابط ابتدایی [[خویشاوندی]]، طایفه‌ای و قبیله‌ای [[استوار]] بود. [[فکر]] [[بدوی]] [[اعراب]] در محدوده [[قبیله]] و [[طایفه]] محصور گشته بود و نمی‌توانست [[اجتماع]] بزرگ‌تر و منظم‌تری را تصور کند. در چنین جامعه‌ای هیچ‌گاه [[حکومت]] معنا نداشت و از این رو در مقایسه با [[حکومت‌ها]] و ملت‌های پیشرفته آن [[زمان]] مانند [[ایران]]، [[روم]] و یونان، بسیار عقب‌مانده بودند. قبایل به [[بت‌پرستی]]، [[خون‌ریزی]]، [[غارت]]، درگیری و [[کشمکش]] و [[خرافات]] و افسانه‌پرستی [[عادت]] داشتند و از هرگونه [[دانش]] سودمند، [[ناآگاه]] بودند. قبیله‌ای که بیشتر می‌توانست بکشد، غارت کند و در [[درگیری‌ها]] [[پیروز]] میدان باشد، همواره به خود و پیشینیانش می‌بالید. [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}}، [[روزگار]] [[عرب پیش از اسلام]] را که از نظر زندگی، [[انحطاط]] [[فکری]] و [[فساد اخلاقی]] در وضعیت اسفناکی به سر می‌بردند، چنین بیان می‌کند: | جامعه‌ای که [[پیامبر اعظم]]{{صل}} [[پیش از بعثت]] در آن [[زندگی]] می‌کردند، شرایط ویژه‌ای داشت. [[سرزمین]] [[عربستان]] را تیره‌های مختلف [[عرب]] و [[قبایل]] گوناگونی تشکیل می‌داد و [[سازمان سیاسی]] آنان بر روابط ابتدایی [[خویشاوندی]]، طایفه‌ای و قبیله‌ای [[استوار]] بود. [[فکر]] [[بدوی]] [[اعراب]] در محدوده [[قبیله]] و [[طایفه]] محصور گشته بود و نمی‌توانست [[اجتماع]] بزرگ‌تر و منظم‌تری را تصور کند. در چنین جامعه‌ای هیچ‌گاه [[حکومت]] معنا نداشت و از این رو در مقایسه با [[حکومت‌ها]] و ملت‌های پیشرفته آن [[زمان]] مانند [[ایران]]، [[روم]] و یونان، بسیار عقب‌مانده بودند. قبایل به [[بت‌پرستی]]، [[خون‌ریزی]]، [[غارت]]، درگیری و [[کشمکش]] و [[خرافات]] و افسانه‌پرستی [[عادت]] داشتند و از هرگونه [[دانش]] سودمند، [[ناآگاه]] بودند. قبیله‌ای که بیشتر می‌توانست بکشد، غارت کند و در [[درگیری‌ها]] [[پیروز]] میدان باشد، همواره به خود و پیشینیانش می‌بالید. [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}}، [[روزگار]] [[عرب پیش از اسلام]] را که از نظر زندگی، [[انحطاط]] [[فکری]] و [[فساد اخلاقی]] در وضعیت اسفناکی به سر می‌بردند، چنین بیان می‌کند: | ||
{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً{{صل}} نَذِيراً لِلْعَالَمِينَ وَ أَمِيناً عَلَى التَّنْزِيلِ وَ أَنْتُمْ مَعْشَرَ الْعَرَبِ عَلَى شَرِّ دِينٍ وَ فِي شَرِّ دَارٍ مُنِيخُونَ بَيْنَ حِجَارَةٍ خُشْنٍ وَ حَيَّاتٍ صُمٍ تَشْرَبُونَ الْكَدِرَ وَ تَأْكُلُونَ الْجَشِبَ وَ تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَ تَقْطَعُونَ أَرْحَامَكُمْ الْأَصْنَامُ فِيكُمْ مَنْصُوبَةٌ وَ الْآثَامُ بِكُمْ مَعْصُوبَةٌ}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، خطبه ۲۶.</ref>؛ | {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً{{صل}} نَذِيراً لِلْعَالَمِينَ وَ أَمِيناً عَلَى التَّنْزِيلِ وَ أَنْتُمْ مَعْشَرَ الْعَرَبِ عَلَى شَرِّ دِينٍ وَ فِي شَرِّ دَارٍ مُنِيخُونَ بَيْنَ حِجَارَةٍ خُشْنٍ وَ حَيَّاتٍ صُمٍ تَشْرَبُونَ الْكَدِرَ وَ تَأْكُلُونَ الْجَشِبَ وَ تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَ تَقْطَعُونَ أَرْحَامَكُمْ الْأَصْنَامُ فِيكُمْ مَنْصُوبَةٌ وَ الْآثَامُ بِكُمْ مَعْصُوبَةٌ}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، خطبه ۲۶.</ref>؛ | ||