نظام سیاسی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به این کار کردها، به نظر حضرت، [[رهبری]] باید شرایطی داشته باشد تا بتواند آنها را به انجام برساند و از این روست که حضرت به [[تغییر در رهبری]] پیشین و جای‌گزینی وی با شرایط ویژه [[معتقد]] است. جای‌گزینی رهبری، نخستین [[تغییر]] در ساختار به شمار می‌رود که اکنون به آن اشاره می‌کنیم.<ref>[[مهدی محمدی صیفار|محمدی صیفار، مهدی]]، [[اندیشه و روش اصلاح جامعه از دیدگاه امام علی (کتاب)|اندیشه و روش اصلاح جامعه از دیدگاه امام علی]] ص ۵۱.</ref>

با توجه به مطالب یادشده، رهبری جامعه اسلامی باید شرایط و ویژگی‌هایی داشته باشد که بتواند [[نظام اسلامی]] را هر چه بیشتر به اهداف بلندش نزدیک سازد و در صورت نبود آن شرایط، شایسته رهبری نبوده و کارویژه‌های خود را به [[درستی]] نمی‌تواند انجام دهد و در نتیجه، جامعه به تدریج از اهداف خود دور و به [[انحطاط]] کشیده می‌شود. این مطلب با سه دلیل توضیح داده می‌شود:

اول) [[امیر مؤمنان]]، علی{{ع}} در سخنانی، ویژگی‌هایی برای [[پیامبر اسلام]] ذکر می‌کند و [[راه و رسم]] او را بر می‌شمارد و نشان می‌دهد کسی که [[مسئولیت]] [[رهبری]] بر دوش اوست، باید افزون بر ویژگی‌های یاد شده، برای پیشبرد [[جامعه]] و عملکرد مناسب آن، به راه و رسم و شیوه‌های او نیز [[اقتدا]] کند. همان طور که در [[خطبه ۱۱۰]] می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ اقْتَدُوا بِهَدْيِ نَبِيِّكُمْ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ الْهَدْيِ وَ اسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ فَإِنَّهَا أَهْدَى السُّنَنِ}}؛ «و به راه و رسم پیامبرتان اقتدا کنید که بهترین راه و رسم‌هاست. رفتارتان را با [[روش پیامبر]]{{صل}} تطبیق دهید که هدایت‌کننده‌ترین روش‌هاست».