بحث:فلسفه بعثت: تفاوت میان نسخه‌ها
←بازخواست پیمان فطری
(صفحه‌ای تازه حاوی «== بازخواست پیمان فطری == از نظر قرآن کریم و روایات معصومان، معرفت خدا فطری همه انسان‌هاست، یعنی خداوند متعال نفس خویش را به همه بندگانش در عالم ألست (= ذرّ = میثاق) معرفی کرده و از آنان بر ربوبیّت خویش اقرار گرفته و با آنان بر...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | == بازخواست پیمان فطری == | ||
از نظر [[قرآن کریم]] و [[روایات]] [[معصومان]]، [[معرفت خدا]] [[فطری]] همه انسان‌هاست، یعنی [[خداوند متعال]] نفس خویش را به همه بندگانش در عالم ألست (= ذرّ = [[میثاق]]) معرفی کرده و از آنان بر ربوبیّت خویش [[اقرار]] گرفته و با آنان بر این امر [[عهد]] و [[پیمان]] بسته است. لذا همه [[بندگان]] با این [[معرفت]] عجین شده‌اند؛ ولی زمانی که پا به این [[دنیا]] می‌گذارند دچار [[فراموشی]] می‌شوند. به همین جهت وقتی [[پیامبران]] می‌آیند، می‌گویند: آیا در وجود [[خداوند]] ـ خالق آسمان‌ها و زمین ـ شک و تردید وجود دارد؟: {{متن قرآن|قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}}<ref>پیامبرانشان گفتند: آیا درباره خداوند- آفریننده آسمان‌ها و زمین- تردیدی هست؟؛ سوره ابراهیم، آیه:۱۰.</ref>. با توجه به اینکه استفهام در [[آیه]] انکاری است؛ معنای [[آیه]] این گونه است: هیچ [[شک]] و تردیدی در مورد [[خداوند متعال]] وجود ندارد. ولی این [[معرفت]] [[فطری]] به خودی خود شکوفا نمی‌شود؛ بنابراین [[خدای سبحان]] پیامبرانش را پی در پی در میان [[مردم]] [[مبعوث]] می‌کند تا بندگانش را از [[خواب غفلت]] و [[فراموشی]] بیدار کرده و [[نعمت]] فراموش شده ـ [[معرفت]] [[خدای سبحان]] ـ را به یاد آنان بیاورند و پیمانی را که با خدای خویش در [[عوالم]] پیشین بسته‌اند بازخواست کنند. | از نظر [[قرآن کریم]] و [[روایات]] [[معصومان]]، [[معرفت خدا]] [[فطری]] همه انسان‌هاست، یعنی [[خداوند متعال]] نفس خویش را به همه بندگانش در عالم ألست (= ذرّ = [[میثاق]]) معرفی کرده و از آنان بر ربوبیّت خویش [[اقرار]] گرفته و با آنان بر این امر [[عهد]] و [[پیمان]] بسته است. لذا همه [[بندگان]] با این [[معرفت]] عجین شده‌اند؛ ولی زمانی که پا به این [[دنیا]] می‌گذارند دچار [[فراموشی]] می‌شوند. به همین جهت وقتی [[پیامبران]] می‌آیند، می‌گویند: آیا در وجود [[خداوند]] ـ خالق آسمان‌ها و زمین ـ شک و تردید وجود دارد؟: {{متن قرآن|قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}}<ref>پیامبرانشان گفتند: آیا درباره خداوند- آفریننده آسمان‌ها و زمین- تردیدی هست؟؛ سوره ابراهیم، آیه:۱۰.</ref>. با توجه به اینکه استفهام در [[آیه]] انکاری است؛ معنای [[آیه]] این گونه است: هیچ [[شک]] و تردیدی در مورد [[خداوند متعال]] وجود ندارد. ولی این [[معرفت]] [[فطری]] به خودی خود شکوفا نمی‌شود؛ بنابراین [[خدای سبحان]] پیامبرانش را پی در پی در میان [[مردم]] [[مبعوث]] می‌کند تا بندگانش را از [[خواب غفلت]] و [[فراموشی]] بیدار کرده و [[نعمت]] فراموش شده ـ [[معرفت]] [[خدای سبحان]] ـ را به یاد آنان بیاورند و پیمانی را که با خدای خویش در [[عوالم]] پیشین بسته‌اند بازخواست کنند. | ||