←آیه ۴۳ سوره توبه
خط ۱۱۶: | خط ۱۱۶: | ||
# '''پردهبرداری از [[دروغ]] [[منافقان]]''': [[آیه]] در مقام پردهبرداری از [[دروغگویی]] و [[دورویی]] منافقان است. گرچه این آیه، از [[سرزنش]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} حکایت دارد، در [[حقیقت]]، از [[توطئه]] منافقان پرده برمیدارد. این خطاب با این مَثَل مشهور در زبان فارسی همخوان است که «به در میگویم، دیوار تو بشنو»<ref>ر.ک: سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۵؛ محمدجواد مغنیه، التفسیر الکاشف، ج۴، ص۴۸.</ref>. | # '''پردهبرداری از [[دروغ]] [[منافقان]]''': [[آیه]] در مقام پردهبرداری از [[دروغگویی]] و [[دورویی]] منافقان است. گرچه این آیه، از [[سرزنش]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} حکایت دارد، در [[حقیقت]]، از [[توطئه]] منافقان پرده برمیدارد. این خطاب با این مَثَل مشهور در زبان فارسی همخوان است که «به در میگویم، دیوار تو بشنو»<ref>ر.ک: سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۸۵؛ محمدجواد مغنیه، التفسیر الکاشف، ج۴، ص۴۸.</ref>. | ||
# '''[[اجازه]] دادن؛ نوعی [[ترک اولی]]''': این اجازه دادن، [[لغزش]] نبوده است، بلکه به اصطلاح نوعی ترک اولی به شمار میآمد؛ یعنی بهتر آن بود که این اجازه با تأخیر صادر میشد تا [[دروغگویی]] آنان بهتر آشکار میگشت<ref>ر.ک: ابوالفضل شهاب الدین محمود آلوسی، روح المعانی، ج۱۰، ص۱۰۷؛ اسماعیل حقی بروسوی، روح البیان، ج۳، ص۴۴۱؛ نظام الدین حسن بن محمد قمی نیشابوری، غرائب القرآن، ج۳، ص۴۷۵.</ref>.<ref>[[جعفر انواری|انواری، جعفر]]، [[نور عصمت بر سیمای نبوت (کتاب)|نور عصمت بر سیمای نبوت]]، ص ۴۴۷-۴۵۳.</ref> | # '''[[اجازه]] دادن؛ نوعی [[ترک اولی]]''': این اجازه دادن، [[لغزش]] نبوده است، بلکه به اصطلاح نوعی ترک اولی به شمار میآمد؛ یعنی بهتر آن بود که این اجازه با تأخیر صادر میشد تا [[دروغگویی]] آنان بهتر آشکار میگشت<ref>ر.ک: ابوالفضل شهاب الدین محمود آلوسی، روح المعانی، ج۱۰، ص۱۰۷؛ اسماعیل حقی بروسوی، روح البیان، ج۳، ص۴۴۱؛ نظام الدین حسن بن محمد قمی نیشابوری، غرائب القرآن، ج۳، ص۴۷۵.</ref>.<ref>[[جعفر انواری|انواری، جعفر]]، [[نور عصمت بر سیمای نبوت (کتاب)|نور عصمت بر سیمای نبوت]]، ص ۴۴۷-۴۵۳.</ref> | ||
# '''خطاب در آیه در واقع مدح شبیه ذم است''': این آیه نه به منظور توبیخ پیامبر که به قصد مادح و [[ستایش]] از ایشان ـ به خاطر [[شفقت]] و [[مهربانی]] بیاندازه آن گرامی نسبت به [[مردم]] ـ صادر شده و به اصطلاح، "[[مدح]] شبیه به | # '''خطاب در آیه در واقع مدح شبیه ذم است''': این آیه نه به منظور توبیخ پیامبر که به قصد مادح و [[ستایش]] از ایشان ـ به خاطر [[شفقت]] و [[مهربانی]] بیاندازه آن گرامی نسبت به [[مردم]] ـ صادر شده و به اصطلاح، "[[مدح]] شبیه به ذم" است<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی، احمد حسین]]، [[حسن یوسفیان|یوسفیان، حسن]]، [[پژوهشی در عصمت معصومان (کتاب)|پژوهشی در عصمت معصومان]]، ص ۲۱۸؛ [[سید موسی هاشمی تنکابنی|هاشمی تنکابنی، سید موسی]]، [[عصمت ضرورت و آثار (کتاب)|عصمت ضرورت و آثار]]، ص ۲۳۴.</ref>. | ||
=== آیات ۱ و ۲ سوره فتح === | === آیات ۱ و ۲ سوره فتح === |