تلاوت قرآن در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

===ترغیب به قرائت===

در این باره به ذکر چند [[حدیث]] اکتفا می‌شود. ایشان می‌فرمایند. {{متن حدیث|لِيَكُنْ سَمِيرُكَ الْقُرْآنَ‌}}<ref>غررالحکم، ج۵، ص۵۱، ح۷۳۸۹.</ref>؛ «باید سخن‌گوی تو در [[دل]] شب قرآن باشد». از نظر [[امام]]، [[تلاوت قرآن]] مایه لقاح [[ایمان]] است<ref>غررالحکم، ج۵، ص۱۳۱، ح۷۶۳۳.</ref> و سبب نهراسیدن [[انسان]] از تنهایی می‌شود<ref>غررالحکم، ج۵، ص۳۶۹، ح۷۸۹۰.</ref>. برترین اعمال نیز هست: باید تمام سخن شما، [[یاد خدا]] و [[خواندن قرآن]] باشد؛ زیرا از [[پیامبر خدا]]{{صل}} سؤال شد: کدام یک از [[اعمال]]، نزد [[خدا]] [[برتر]] است؟ فرمود: «خواندن قرآن و اینکه در حال [[مرگ]] زبانت به ذکر خدا‌تر باشد»<ref>سبزواری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص۱۱۶، ح۲۰۸.</ref>.

 

همچنین به نقل از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرماید: خواندن قرآن در [[نماز]]، برتر از قرائت آن در غیر نماز است، و [[قرائت قرآن]] در غیر نماز برتر از ذکر [[خدای متعال]] است، و ذکر خدای متعال از [[صدقه]]، و صدقه از [[روزه]] برتر است، و روزه سپر [[آتش]] است<ref>سبزواری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص۱۱۵، ح۲۰۴.</ref>.

 

در [[حدیثی]] دیگر از آن حضرت می‌خوانیم: خانه‌ای که در آن [[قرآن]] خوانند و خدای والا و [[عزیز]] در آن یاد می‌شود، برکتش فراوان است، و [[فرشتگان]] در آنجا حاضر می‌گردند و شیطان‌ها از آن می‌گریزند. آن [[خانه]] برای [[اهل آسمان]] [[نور]] می‌افشاند؛ چنان‌که [[ستارگان]] به [[اهل]] [[زمین]]، [[روشنایی]] می‌بخشند. خانه‌ای که در آن قرائت قرآن نمی‌شود و ذکر خدای برین و والا گزارده نمی‌شود، برکتش، اندک است و فرشتگان از آن دوری کرده شیطان‌ها در آنجا حضور می‌یابند<ref>الکافی، ج۲، ص۶۱۰. </ref>.<ref>[[علی نقی خدایاری|خدایاری، علی نقی]]، [[قرآن‌شناسی - خدایاری (مقاله)|مقاله «قرآن‌شناسی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱]]، ص ۲۱۳.</ref>