حدیث رایت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث متواتر رایه یکی از بزرگ‌ترین [[فضائل حضرت علی]]{{ع}} به شمار می‌رود که علاوه بر [[افضلیت علی]] {{ع}} [[امامت]] آن حضرت را نیز به [[اثبات]] می‌رساند؛ چراکه در صورت اثبات دلالت حدیث مزبور بر افضلیت علی {{ع}}، امامت ایشان نیز از باب لزوم تقدیم [[افضل]] بر [[مفضول]] و [[قبح]] [[ولایت]] و [[تسلط]] مفضول بر افضل به اثبات می‌رسد. این امر همچنین مستلزم وصیت به [[خلافت بلافصل]] ایشان است.

واقعه فتح خیبر و جریان «حدیث رایه» به اختصار چنین است: [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در آغاز [[سال هفتم هجری]] تصمیم گرفتند قلعه‌ها و دژهای [[خیبر]] را فتح کنند؛ لذا به سمت خیبر حرکت و قلعه‌های خیبر را یکی پس از دیگری فتح کردند. لکن کار در فتح یکی از قلعه‌ها بر [[مسلمین]] سخت شد. [[پیامبر]] {{صل}} فرماندهی سپاه را به [[ابوبکر]] واگذار کردند تا برای فتح قلعه حرکت کند. او نیز چنین کرد؛ اما شامگاه بدون [[ظفر]] باز گشت. [[روز]] دیگر [[فرماندهی]] را به [[عمر]] [[تفویض]]، کردند و او نیز شامگاه بدون فتح بازگشت.

رسول خدا {{صل}}، در مرکز سپاه اسلام فرمود: {{متن حدیث|لَأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَداً رَجُلًا يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ كَرَّاراً غَيْرَ فَرَّارٍ لَا يَرْجِعُ حَتَّى يَفْتَحَ اللَّهُ عَلَى يَدَيْهِ}}؛ به تحقیق فردا پرچم را به دست کسی می‌سپارم که [[خدا]] و پیامبر {{صل}} را [[دوست]] دارد و خدا و پیامبر {{صل}} نیز او را دوست دارند، پی در پی بر [[دشمن]] حمله می‌کند و هیچ‌گاه از برابر آنان نمی‌گریزد، از میدان [[جنگ]] باز نخواهد گشت مگر آنکه [[خدا]] به دست او [[پیروزی]] را نصیب [[مسلمانان]] می‌کند». سپس [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: علی {{ع}} کجاست؟ عرض کردند، [[بیمار]] است و چشم او درد می‌کند (و قادر به جنگ نیست). فرمود: او را خبر کنید. علی {{ع}} آمد و [[رسول خدا]] {{صل}} در چشم او دمید (یا از آب دهان خود بر آن مالید). پس چشم مبارکش خوب شد و پیامبر {{صل}} نیز [[پرچم]] را به دست او سپرد و [[امیرمؤمنان]] {{ع}} نیز فردای آن [[روز]] در یک حمله برق آسا و با رشادت‌هایی بی‌نظیر که در [[تاریخ]] به ثبت رسیده است، قلعه خیبر را فتح کرد<ref>مغازی، ص۶۵۳ و ۶۵۴.</ref>.