مصحف فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از منابع معرفتی [[اهل بیت]] {{ع}} که دربردارندۀ [[اخبار غیبی]] و وقایع نسبت به زمان آینده است و توسط [[جبرئیل]] بعد از [[رحلت پیامبر]] {{صل}} عرضه و توسط [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} نگاشته شده است، [[مصحف حضرت زهرا]] {{س}} است. این کتاب نیز مانند [[جفر]] و [[جامعه]] جزء میراث انحصاری امامان {{ع}} است. بر اساس [[روایات]]، این کتاب حاوی [[علوم]] بسیار است که نزد [[امامان]] {{ع}} موجود است. با استفاده از [[روایات]] برخی از مجموع مواردی که در این کتاب وجود دارد عبارت‌اند از: مقام عظیم پیامبر {{صل}}، آیندۀ ذریۀ [[حضرت زهرا]] {{س}}، حوادثی که رخ خواهد داد، نام‌های [[اوصیا]] و [[انبیا]]، اسامی [[پادشاهان]] و پدران آنها، [[وصیت]] [[حضرت زهرا]] {{س}} و اینکه [[احکام شرعی]] و نیز چیزی از [[قرآن]] در آن نیست و... . مصحف فاطمه {{س}} ميراثى ارزشمند است كه نزد [[امامان معصوم]] {{ع}} دست به دست گشته است<ref>ر.ک: [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی ج۲]]، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایان‌نامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۴۴ ـ ۵۰.</ref>.

حماد بن [[عثمان]] می‌‌گوید: از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدم مصحف فاطمه {{س}} چیست؟ فرمود: هنگامی که [[خداوند متعال]] پیامبرش را قبض روح فرمود، آنچنان [[حزن]] شدیدی بر [[فاطمه]] {{س}} وارد شد که جز [[خدا]] نمی‌داند. پس [[خداوند]] فرشته‌ای را نزد او فرستاد که غمش را تسلیت داده با او سخن گوید، او نزد [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} شکایت نمود، آن حضرت فرمود: هرگاه آن را احساس نموده و صدا را شنیدی به من بگو. پس [[فاطمه]] {{س}} او را از آمدن [[فرشته]] [[آگاه]] گردانید. پس [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} تمامی آنچه را که می‌شنید، می‌نوشت تا آنکه از آن مصحفی پدید آمد. سپس فرمود: [[آگاه]] باش که در آن هیچ چیزی از [[حلال]] و [[حرام]] نیست، ولی در آن [[علم]] همۀ چیزهایی است که در آینده واقع خواهد شد<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا قَبَضَ نَبِيَّهُ ص دَخَلَ عَلَى فَاطِمَةَ مِنْ وَفَاتِهِ مِنَ الْحُزْنِ مَا لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَرْسَلَ إِلَيْهَا مَلَكاً يُسَلِّي عَنْهَا غَمَّهَا وَ يُحَدِّثُهَا فَشَكَتْ ذَلِكَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَقَالَ لَهَا إِذَا أَحْسَسْتِ بِذَلِكَ فَسَمِعْتِ الصَّوْتَ فَقُولِي لِي فَأَعْلَمْتُهُ فَجَعَلَ يَكْتُبُ كُلَّمَا سَمِعَ حَتَّى أَثْبَتَ مِنْ ذَلِكَ مُصْحَفاً قَالَ ثُمَّ قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ فِيهِ مِنْ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ لَكِنْ فِيهِ عِلْمُ مَا يَكُونُ}}؛ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج۱، ص۱۵۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید حبیب بخارایی‌زاده|بخارایی‌زاده، سید حبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایان‌نامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ [[محمد بیابانی اسکوئی|بیابانی اسکوئی، محمد]]، [[امامت ۵ (کتاب)|امامت]]، ص ۱۴۷؛ [[سید علی موسوی|موسوی، سید علی]]، [[تبیین و بررسی گستره علم امام از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی (پایان‌نامه)|تبیین و بررسی گستره علم امام از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی]]، ص ۴۵؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]] و [[طاهره آل‌بویه|آل‌بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]، ص ۱۴۷.</ref>