کرامات امام جواد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←شفای نابینا
| خط ۲۷۹: | خط ۲۷۹: | ||
ای [[محمد بن مرزبان]]، مقصود من از شبیه فطرس این بود که خداوند به برکت [[امام جواد]] {{ع}} خردسال، چشم‌های مرا [[شفا]] داد و او نیز همانند جدش، امام حسین {{ع}}، در سن [[طفولیت]] و [[کودکی]] [[عظمت]] خویش را نشان داد<ref>رجال کشی، ص۵۸۲، ح۱۰۹۲، و ص۵۸۳، ح۱۰۹۳؛ دلائل الامامة، ص۴۰۲، ح۳۶۱؛ اثبات الوصیة، ص۲۱۰؛ فلاح السائل، «مقدمة الکتاب» ص۱۳؛ الهدایة الکبری، ص۳۰۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۱۲۷؛ انوار البهیة، ص۲۵۳؛ بحارالانوار، ج۵۰، ص۶۶، ح۴۳؛ ص۶۷، ح۴۴؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۳۴۶، ح۶۷؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۳۴۱، ح۲۳۷۰.</ref>.<ref>[[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|دانشنامه جوادالائمه]]، ص ۱۳۴.</ref> | ای [[محمد بن مرزبان]]، مقصود من از شبیه فطرس این بود که خداوند به برکت [[امام جواد]] {{ع}} خردسال، چشم‌های مرا [[شفا]] داد و او نیز همانند جدش، امام حسین {{ع}}، در سن [[طفولیت]] و [[کودکی]] [[عظمت]] خویش را نشان داد<ref>رجال کشی، ص۵۸۲، ح۱۰۹۲، و ص۵۸۳، ح۱۰۹۳؛ دلائل الامامة، ص۴۰۲، ح۳۶۱؛ اثبات الوصیة، ص۲۱۰؛ فلاح السائل، «مقدمة الکتاب» ص۱۳؛ الهدایة الکبری، ص۳۰۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۱۲۷؛ انوار البهیة، ص۲۵۳؛ بحارالانوار، ج۵۰، ص۶۶، ح۴۳؛ ص۶۷، ح۴۴؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۳۴۶، ح۶۷؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۳۴۱، ح۲۳۷۰.</ref>.<ref>[[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|دانشنامه جوادالائمه]]، ص ۱۳۴.</ref> | ||
=== شفای | === شفای نابینا === | ||
نابینایی [[چشم]] فرزند رنجی مضاعف به [[قلب]] و [[روح]] [[مادر]] وارد ساخته بود. او هر وقت به صورت فرزندش نگاه می‌کرد، از عمق [[جان]] [[آرزو]] می‌نمود که ای کاش روزی این [[چشم‌ها]] باز شوند و فرزندم نیز همانند سایر [[فرزندان]]، بتواند ببیند، بدود و [[بازی]] کند! | |||
سرانجام | سرانجام تصمیم می‌گیرد محضر [[حجت خدا]]، [[حضرت جواد الائمه]] {{ع}} مشرف شود. | ||
او فرزندش را در آغوش می‌گیرد و به طرف [[خانه]] آن | او فرزندش را در آغوش می‌گیرد و به طرف [[خانه]] آن حضرت حرکت می‌کند، وارد خانه می‌شود و فرزندش را در برابر [[امام جواد]] {{ع}} قرار می‌دهد و می‌گوید: ای فرزند [[رسول خدا]]! می‌دانم در پیشگاه [[خداوند]] مقامی بزرگ و جایگاهی بس ارجمند داری! دوست دارم به من و فرزندم عنایتی کنی. جگرگوشه‌ام از [[نعمت]] بینایی [[محروم]] است و شنیده‌ام [[بیماران]] بسیار به اینجا آمده‌اند و [[شفا]] گرفته‌اند. | ||
امام جواد {{ع}} به صورت فرزند نگاهی کرد. سپس دست مبارکش را بلند کرده، بر صورت [[کودک]] [[نابینا]] کشید. | امام جواد {{ع}} به صورت فرزند نگاهی کرد. سپس دست مبارکش را بلند کرده، بر صورت [[کودک]] [[نابینا]] کشید. | ||