سفر امام حسین از مدینه تا مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

سفر امام حسین از مدینه تا مکه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۰

۶٬۹۳۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۴

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۵٬۸۷۱

ویرایش

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 [[عبدالله بن منصور]] از [[امام صادق]] {{ع}} نقل کرده است: حسین {{ع}} خواهرانش و دخترش و برادرزاده‌اش [[قاسم بن حسن بن علی]] را بر محمل، سوار کرد. سپس با بیست و یک مرد از [[یاران]] و خانواده‌اش از جمله: [[ابوبکر بن علی]]، [[محمد بن علی]]، [[عثمان بن علی]]، [[عباس بن علی]]، [[عبدالله بن مسلم بن عقیل]]، [[علی اکبر]] و [[علی اصغر]]<ref>درباره مقصود از «علی اکبر» و «علی اصغر» (ر. ک: ص۳۶ «بخش یکم / فصل ششم: فرزندان»).</ref>، رهسپار شد<ref>{{متن حدیث|حَمَلَ[الحُسَیْنُ {{ع}}] أَخَوَاتِهِ عَلَى‏ الْمَحَامِلِ‏ وَ ابْنَتَهُ وَ ابْنَ أَخِيهِ الْقَاسِمَ بْنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ {{ع}} ثُمَّ سَارَ فِي أَحَدٍ وَ عِشْرِينَ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِهِ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ مِنْهُمْ أَبُو بَكْرِ بْنُ عَلِيٍّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَ عُثْمَانُ بْنُ عَلِيٍّ وَ الْعَبَّاسُ بْنُ عَلِيٍّ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْأَكْبَرُ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْأَصْغَرُ {{ع}}}} (الأمالی، صدوق، ص۲۱۷، ح۲۹۳؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۳۱۲).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۲۹۳.</ref>
+==[[مظلومیت سیدالشهداء]] در طرح [[ترور]] حضرت در [[مکه]]==
+[[امام]] خائفاً یترقب [[مدینه]] را به قصد مکه ترک کرده بود و در مکه [[شخصیت]] متعالی امام محور [[اندیشه]] و [[فکر]] [[امت اسلامی]] شده بود. [[مسلمانان]] و [[قبائل]] مختلف مشتاقانه به [[زیارت امام]] نائل می‌شدند و [[خط فکری]] و [[مبارزاتی]] امام را دریافت می‌کردند. حضور چهار ماهه امام در مکه مقدمه بسیار خوب و مفیدی برای [[هجرت]] به [[کوفه]] و [[نهضت حسینی]] بود. امام به امت اسلامی [[اتمام حجت]] کرد و [[حقایق]] را شفاف و واضح به همگان رساند و راه عذر و بهانه را به روی همه مدعیان [[توحید]] بست. یزید از [[حضور امام]] [[سیدالشهداء]] در مکه [[آگاه]] بود و تنویر [[افکار عمومی]] را از ناحیه حضرت دریافته بود و لذا برای شکستن این [[نورانیت]] [[فکری]] و اشاعه [[فرهنگ]] [[آزادی‌خواهی]] [[اسلامی]] طرح [[ترور امام]] را توسط باند [[اموی]] در دستور کار خود قرار داد.
+طریحی در منتخب خود آورده که: یزید سی تن از مأمورین خود را [[مأمور]] کرده بود که همراه [[زائران]] [[بیت الله الحرام]] باشند و در مکه حسین{{ع}} را دستگیر کنند و اگر نتوانستند به [[قتل]] برسانند و امام بر نقشه آنان آگاه بود و لذا [[سفر]] به کوفه را به [[پشتیبانی]] تقاضاهای [[کوفیان]] در پیش گرفت<ref>ناسخ التواریخ، ج۲، ص۱۱۹.</ref>.
+مرحوم مفید در [[ارشاد]] می‌نویسد: [[عمرو بن سعید]] به دستور یزید از [[شام]] به بهانه [[حج]] با گروهی مکه آمده بود که امام را دستگیر کند و نزد یزید بفرستد و گرنه او را بکشد.
+[[مجلسی]] در بحار آورده: یزید، عمرو بن سعید را با [[لشکر]] بزرگی در موقع حج متصدی امر حج کرد و او را [[امیرالحاج]] قرار داد. یزید به عمرو بن سعید دستور داده بود: [[امام حسین]] را مخفیانه بگیرد و اگر نتوانست آن حضرت را به ناگهانی [[شهید]] کند. سپس از طرفی هم تعداد سی نفر از [[بنی‌امیه]] را در آن سال به عنوان جاسوس فرستاد و ایشان را به [[قتل امام حسین]] [[مأمور]] کرد و گفت: به هر نحوی که بشود آن حضرت را بکشید، وقتی [[امام حسین]]{{ع}} از این جریان [[آگاه]] شد از [[لباس]] [[احرام حج]] خارج شد و [[حج]] خود را به [[عمره]] مفرده تبدیل کرد<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۹۹.</ref>.
+[[ابن جوزی]] در [[تذکره الخواص]] می‌نویسد: عبدالله [[زبیر]] بر اساس [[سیاست]] و [[منافع]] خود به [[امام]] پیشنهاد می‌کرد که در [[مکه]] بماند. می‌گفت: کبوتری از کبوتران [[حرم]] باش. امام چون [[احساس]] می‌کند ترورش در دستور کار [[امویان]] می‌باشد، به عبدالله زبیر فرمود: {{متن حدیث|و اللّه لان اقتل خارجا منها بشبر أحبّ إليّ من أن اقتل فيها و أيم اللّه لو كنت في جحر هامّة من هذه الهوام لاستخرجوني حتى يقضوا بي حاجتهم، و اللّه ليعتدنّ عليّ كما اعتدت اليهود في السبت}}؛ یعنی به [[خدا]] قسم که اگر من در خارج حرم و [[کعبه]] اگر چه به اندازه یک وجب هم باشد کشته شوم، دوست‌تر دارم از اینکه کشته شوم و [[احترام]] حرم به واسطه کشتن من در آن از بین برود و [[قسم به خدا]] که اگر من در حرم من در سوراخ حشره‌ای در آیم [[یقین]] دارم که آنها مرا از آن درآورده و [[مأموریت]] خود را که کشتن است انجام می‌دهند و قسم به خدا که این [[قوم]] بر من [[تعدی]] و [[تجاوز]] خواهند کرد، همان طور من که [[ملت یهود]] در [[روز]] [[شنبه]] خود تجاوز نمودند.
+امام [[سیدالشهداء]] می‌فرمود: من دوست دارم به هنگام کشته شدن، فاصله‌ام تا [[خانه خدا]] به اندازه درازی دستم باشد که آن نزد من بهتر است از اینکه به مقدار یک وجب باشد! و در نزد من چنان است که اگر در [[طف]] کشته شوم بهتر از آن است که در حرم کشته شوم و این برای حرمتی است که امام برای [[بیت الله الحرام]] قائل بود و برای [[حفظ]] این [[قداست]] حرم [[اصرار]] دارد از حرم فاصله بگیرد. در [[روایت]] دیگر آمده است [[امام]] فرمود: اگر من بر [[تل]] اعفر کشته شوم نزد من محبوب‌تر است از آنکه در [[مکه]] کشته شوم<ref>کامل الزیارات، ص۷۲.</ref>.
+[[امام حسین]]{{ع}} در [[روز]] [[سوم شعبان]] [[سال ۶۰]] به مکه وارد شده و [[اعمال]] [[عمره]] ورود را انجام داده، در اینجا اگر قصد [[حج تمتع]] داشته که تا [[روز ترویه]] احرامی نبسته و اگر مثل ساکنان مکه قصد [[حج]] افراد داشته با تصمیم [[حرکت]] به [[عراق]] که طبعاً از چند روز پیش در [[فکر]] آن حضرت بوده موضوعی نداشته، ظاهر این است که امام برای [[وداع]] مکه، عمره مفرده را انجام داده باشد و در این صورت [[عدول]] به عمره که ظاهر عبارت است اشکالی ندارد.
+امام حسین{{ع}} فاصله میان مکه تا [[کربلا]] را با پیمودن بیست و دو [[منزل]] در بیست و چهار روز پیموده است.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت سیدالشهداء ج۱ (کتاب)|مظلومیت سیدالشهداء]]، ج۱، ص ۱۲۲.</ref>
 == منابع ==
 {{منابع}}
 # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']]
+# [[پرونده:IM010710.jpg|22px]] [[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت سیدالشهداء ج۱ (کتاب)|'''مظلومیت سیدالشهداء ج۱''']]
 {{پایان منابع}}