بحث:جنگ خیبر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←فاتح خیبر
(←پانویس) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
پس از [[تسلیم شدن]] [[یهودیان]]، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بر سر دریافت نیمی از محصولات مزارع آنها که به ملکیت مسلمانان درآمده بود، با آنان [[قرارداد صلح]] [[امضا]] کرد و آن‌گونه که با یهودیان [[بنی نضیر]] و بنی فینقاع و [[بنی قریظه]] [[رفتار]] کرد، با اینان عمل نکرد؛ زیرا حضور بازمانده نیروهای [[یهود]]، تأثیر چندانی در [[مدینه]] نداشت<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۱ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۱]] ص ۲۲۰.</ref>. | پس از [[تسلیم شدن]] [[یهودیان]]، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بر سر دریافت نیمی از محصولات مزارع آنها که به ملکیت مسلمانان درآمده بود، با آنان [[قرارداد صلح]] [[امضا]] کرد و آن‌گونه که با یهودیان [[بنی نضیر]] و بنی فینقاع و [[بنی قریظه]] [[رفتار]] کرد، با اینان عمل نکرد؛ زیرا حضور بازمانده نیروهای [[یهود]]، تأثیر چندانی در [[مدینه]] نداشت<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۱ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۱]] ص ۲۲۰.</ref>. | ||
==[[فاتح خیبر]]== | |||
واقعه و [[جنگ خیبر]] در [[سال هفتم هجری]] رخ داد. فتح قلعه‌های خیبر بسیار مشکل بود. به [[نقلی]] دارای شش<ref>احمد بن ابی‌یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۵۶.</ref> و به [[نقلی]] دارای هشت<ref>ابوالحسن علی بن محمد ماوردی، الأحکام السلطانیه، ص۱۶۹ صعب بن معاذ.</ref> و به نقل معجم البلدان دارای هفت قلعه به نام‌های ناعِم، قَموص، شِقّ، نَطات، سَلالِم، [[وطیح]] و کَتیبَه بود<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۱۰.</ref>. محکم‌ترین و مرتفع‌ترین آنها قلعه قَموص بود<ref>احمد بن ابی‌یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۵۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۶۷۰.</ref> که بعد از فتح [[ناعم]]، حدود بیست [[روز]] در محاصره بود<ref>ابوعبید عبداللّه بن عبدالعزیز اندلسی بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۲۲: {{عربی|وحصن خيبر الأعظم القموص وهو الذي فتحه علي بن أبي طالب{{ع}}}}.</ref>. [[مرحب بن حارث]] در آن قرار داشت<ref>شمس‌الدین محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الإسلام، ج۲، ص۴۱۸.</ref>. چون [[مسلمانان]] در این بیست روز محاصره موفق به فتح نمی‌شدند، [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|لَأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَداً رَجُلًا يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ كَرَّاراً غَيْرَ فَرَّارٍ لَا يَرْجِعُ حَتَّى يَفْتَحَ اللَّهُ عَلَى يَدَيْهِ}}<ref>احمد بن ابی‌یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۵۶.</ref>: فردا [[پرچم]] را به دست مردی می‌‌‌‌دهم که [[خدا]] و [[رسول]]{{صل}} را [[دوست]] دارد و خدا و رسول هم او را دوست دارند؛ [[حمله]] می‌‌‌‌کند و [[فرار]] نمی‌نماید. بر نمی‌گردد تا اینکه [[خداوند]] [[پیروزی]] را به دست او قرار دهد». این [[حدیث]] به عنوان [[حدیث خیبر]] در کافی نقل و ذکر شده که درباره علی{{ع}} است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۵۱.</ref>. | واقعه و [[جنگ خیبر]] در [[سال هفتم هجری]] رخ داد. فتح قلعه‌های خیبر بسیار مشکل بود. به [[نقلی]] دارای شش<ref>احمد بن ابی‌یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۵۶.</ref> و به [[نقلی]] دارای هشت<ref>ابوالحسن علی بن محمد ماوردی، الأحکام السلطانیه، ص۱۶۹ صعب بن معاذ.</ref> و به نقل معجم البلدان دارای هفت قلعه به نام‌های ناعِم، قَموص، شِقّ، نَطات، سَلالِم، [[وطیح]] و کَتیبَه بود<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۱۰.</ref>. محکم‌ترین و مرتفع‌ترین آنها قلعه قَموص بود<ref>احمد بن ابی‌یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۵۶؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۶۷۰.</ref> که بعد از فتح [[ناعم]]، حدود بیست [[روز]] در محاصره بود<ref>ابوعبید عبداللّه بن عبدالعزیز اندلسی بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۲۲: {{عربی|وحصن خيبر الأعظم القموص وهو الذي فتحه علي بن أبي طالب{{ع}}}}.</ref>. [[مرحب بن حارث]] در آن قرار داشت<ref>شمس‌الدین محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الإسلام، ج۲، ص۴۱۸.</ref>. چون [[مسلمانان]] در این بیست روز محاصره موفق به فتح نمی‌شدند، [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|لَأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَداً رَجُلًا يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ كَرَّاراً غَيْرَ فَرَّارٍ لَا يَرْجِعُ حَتَّى يَفْتَحَ اللَّهُ عَلَى يَدَيْهِ}}<ref>احمد بن ابی‌یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۵۶.</ref>: فردا [[پرچم]] را به دست مردی می‌‌‌‌دهم که [[خدا]] و [[رسول]]{{صل}} را [[دوست]] دارد و خدا و رسول هم او را دوست دارند؛ [[حمله]] می‌‌‌‌کند و [[فرار]] نمی‌نماید. بر نمی‌گردد تا اینکه [[خداوند]] [[پیروزی]] را به دست او قرار دهد». این [[حدیث]] به عنوان [[حدیث خیبر]] در کافی نقل و ذکر شده که درباره علی{{ع}} است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۵۱.</ref>. | ||