امامت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حدیث]] {{متن حدیث|الْإِمَامُ‏ ضَامِنٌ‏}}<ref>سنن ابن ماجه، کتاب اقامه، باب ۴۷.</ref> اگرچه در مورد امامت نماز نقل شده ولی اطلاق آن شامل [[امامت]] [[جامعه]] نیز می‌گردد و مفهوم آن وسیع‌تر از معنی مسئول است که در حدیث اول آمده است<ref>سنن ابن ماجه، کتاب اقامه، باب ۲۵.</ref>.

یکی از [[القاب]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} که در ضمن کیفیت تحیت بر آن حضرت نقل شده، عنوان {{متن حدیث|إِمَامِ‏ الْخَيْرِ وَ قَائِدِ الْخَيْرِ}} است که نمی‌تواند به غیر مفهوم وسیع [[هدایت]] و [[سیاست]] و اداره جامعه را در برگیرد.

[[علی]] {{ع}} در توصیف امام و بیان شئونات و مسئولیت‌های امامت می‌فرماید: او [[انسان]] ممتاز و [[برتری]] است که گنجینه [[رسالت]] و [[دین خدا]] و نگه دارنده [[زمین]]، و خود ملتزم به عدالت است؛ و نخستین گام او در راه عدالت، اجتناب از [[هواپرستی]] و [[تمایلات]] شخصی است او چهره [[حق]] را آن چنان توصیف می‌کند که هست؛ و خود بدان عمل می‌کند و همه هدف‌های خیر، موردنظر و مقصد اوست و هر کجا [[گمان]] خیری می‌رود وی در تعقیب آن است. خود را در [[اختیار]] [[کتاب خدا]] نهاده و آن را [[پیشوا]] و امامش قرار داده و هرکجا که [[قرآن]] امر می‌کند او در آنجا فرود می‌آید و آنجا که قرآن مأوی می‌گیرد و نیز [[منزل]] می‌گزیند<ref>{{متن حدیث|فَهُوَ مِنْ‏ مَعَادِنِ‏ دِينِهِ‏ وَ أَوْتَادِ أَرْضِهِ‏ قَدْ أَلْزَمَ نَفْسَهُ الْعَدْلَ فَكَانَ أَوَّلُ عَدْلِهِ نَفْيَ الْهَوَى عَنْ نَفْسِهِ يَصِفُ الْحَقَّ وَ يَعْمَلُ بِهِ لَا يَدَعُ لِلْخَيْرِ غَايَةً إِلَّا أَمَّهَا وَ لَا مَظِنَّةً إِلَّا قَصَدَهَا قَدْ أَمْكَنَ الْكِتَابَ مِنْ زِمَامِهِ فَهُوَ قَائِدُهُ وَ إِمَامُهُ يَحُلُّ حَيْثُ‏ حَلَّ‏ ثَقَلُهُ‏ وَ يَنْزِلُ‏ حَيْثُ‏ كَانَ}}، نهج البلاغه، خطبه ۸۷.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی]] و [[ابراهیم موسی‌زاده|موسی‌زاده]]، [[بایسته‌های فقه سیاسی (کتاب)|بایسته‌های فقه سیاسی]]، ص ۱۲۱.</ref>