جزیه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[جزیه]]، مالیاتی است که از [[اهل ذمّه]] ([[یهود]]، [[نصاری]] و [[مجوس]]) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت [[قانون]] برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد [[مسلمان]] در پناه [[اسلام]]، آزاد [[زندگی]] می‌کنند، و آن مثل [[زکات]] و [[خراج]] و مالیات و غیره است که از [[مسلمانان]] گرفته می‌شود. در این [[حکم]]، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای [[اداره]] مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است.

در [[اسلام]]، آن‌چه از [[اهل کتاب]] دریافت می‌شود به نام [[جزیه]] و آن‌چه از [[مسلمین]] اخذ می‌گردد به نام [[زکات]] و غیره خوانده شده است. پس از [[فتح مکه]] و درآمدن [[مردم]] -فوج‌ فوج- به [[دین اسلام]] و سیطره [[مسلمانان]] به نحو کامل بر [[جزیرة العرب]]، [[خداوند]] پیغمبرش را به [[نبرد]] با [[اهل کتاب]] از [[یهود]] و [[نصاری]] امر فرمود: {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>سوره توبه، ۲۹.</ref>؛ با [[اهل کتاب]] که به [[ایمان]] به [[خدا]] و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که [[خدا]] و [[رسول]] [[حرام]] کرده، [[حرام]] ندانند و به [[دین حق]] نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت [[خواری]] و [[ذلت]] [[جزیه]] بپردازند. [[ابن کثیر]] گفته: این [[آیه]] در سال نهم [[هجرت]]، نازل گردید و تا آن روز، [[پیغمبر]] {{صل}} از [[اهل کتاب]] [[جزیه]] نگرفته بود. و چون این [[آیه]] فرود آمد، آن حضرت از نصارای [[نجران]] و [[مجوس]] هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و [[مردم]] اذرعات و جز آن‌ها از قبایل [[نصاری]] که در اطراف [[جزیرة العرب]] سکونت داشتند، [[جزیه]] گرفت<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۴۵.</ref>