اعتدال در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتدال، به معنای [[عدالت]] در [[شهادت]] دادن است، چه آن شهادت برای خود شخص باشد و چه آن برای والدین و یا [[خویشاوندان]] باشد، و لازمه اجرای آن، عدم متابعت از [[هوای نفس]] است. در [[آیه]] ۱۳۵ [[سوره نساء]] خطاب به [[مؤمنین]] می‌فرماید: ای کسانی که [[ایمان]] آورده‌اید! برپا کننده [[عدل و داد]] باشید در حالی که [[شاهدان]] و گواهانی برای خدای تعالی هستید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ}}، و اگرچه (این شهادت دادن) برای خودتان یا برای والدین و یا برای خویشاوندان باشد، خواه آنان [[ثروتمند]] و بی‌نیاز باشند و خواه [[فقیر]] و محتاج: {{متن قرآن|وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا}}، پس (بدانید که) [[خدای متعال]] از آن دو سزاوارتر است: {{متن قرآن|فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا}}، پس برای این که (در امر شهادت دادن) عدالت کنید، از هوای نفس [[پیروی]] نکنید: {{متن قرآن|فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَى أَنْ تَعْدِلُوا}}، و اگر شهادت را تبدیل نموده و از شهادت دادن [[اعراض]] نمودید، پس (بدانید که) البته، خدای متعال به آنچه شما انجام می‌دهید، همیشه بسیار [[آگاه]] است: {{متن قرآن|وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا}}<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص۱۸۱.</ref>.