کاظمین: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام رضا]]{{ع}} فرمود: هرکس قبر پدرم را در بغداد [[زیارت]] کند، مثل کسی است که رسول خدا و قبر [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} را [[زیارت]] کرده است<ref>{{عربی|اندازه=155%|«من زار قبر ابی ببغداد کان کمن زار رسول الله{{صل}} و قبر امیرالمؤمنین{{ع}}»}}، بحارالانوار، ج ۹۹، ص ۴.</ref> سرزمین عراق، غیر از [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}} و شهیدان [[کربلا]]، چهار گوهر جهانتاب دیگر را در دل خود دارد که آسمان آن دیار را روشن ساخته اند: عبد صالح خدا، زندانی بغداد، [[امام کاظم|موسی بن جعفر]]{{ع}} جوان ترین [[امام]] شهید، [[امام جواد|جوادالائمه]]{{ع}}، [[امام جواد|حضرت امام محمدتقی]]{{ع}} [[امام]] مظلوم، [[امام هادی|حضرت هادی، علی النقی]]{{ع}} پدر بزرگوار [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}، [[امام عسکری|حضرت امام حسن عسکری]]{{ع}} دو گوهر نخست، در کاظمین به خاک آرمیده‌اند و دو خورشید دیگر در سامرّا.

*آنکه به [[زیارت]] عتبات عالیات در عراق می‌رود، بی شک به آستان بوسی این چهار [[امام]] در کاظمین و سامرا مشرّف می‌شود. از این رو در این بخش، نگاهی به این شهر مقدس داریم و عرض ادب به پیشگاه آنان که شرافت بخش این تربت پاک گشته اند. آنانکه پاره‌های تن پیامبرند، و هرکدام، با ستم جائران در گوشه ای از خاک، پراکنده گشته اند. آنچه در کاظمین، کهربای جان زائر است، مرقد دو [[امام]] بزرگوار، [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]]{{ع}} و [[امام جواد]]{{ع}} است. نه آثار باستانی این شهر، نه سابقه دیرین این دیار که به پیش از میلاد مسیح می‌رسد، و نه به خاطر آنکه روزی به نام "مقابر قریش" شهرت داشته است، و نه به خاطر آنکه این گورستان قریش را پس از بنای بغداد در سال 164 هجری به دست منصور دوانیقی در غرب این پایتخت عباسی بنا کردند و نام قدیمش "شونیزیّه" بوده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۶۸-۲۷۶.</ref>.

*[[زیارت]] مرقد [[امام کاظم]]{{ع}} در روایات، همپای [[زیارت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} و [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} و [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}} به حساب آمده است. در دوران‌هایی هم همچون [[کربلا]]، مورد سختگیری سلطه‌های جور بوده و [[زیارت]] قبر این دو [[امام]]، آسان و بی خطر نبوده است. از [[امام رضا]]{{ع}} می‌پرسند: پاداش کسی که قبر پدرت را [[زیارت]] کند چیست؟ پاسخ می‌دهد: بهشت! پس آن را [[زیارت]] کن<ref>بحارالانوار، ج 99، ص۲.</ref> در روزگاری که دیواری بر مقابر قریش احاطه داشته و قبر [[امام]] به آسانی در دسترس نبوده و مخالفان [[اهل بیت]]{{عم}} هم سیطره داشته اند، [[امامان]] به لحاظ تقیه، دستور می‌دادند که از پشت دیوار، زیارت کنند. حسین بن یسار واسطی که فضیلت [[زیارت]] [[امام کاظم]]{{ع}} را از [[امام رضا]]{{ع}} می‌شنود که همتای [[زیارت]] [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}} است، می‌پرسد: اگر بیم داشتم و نتوانستم وارد آنجا شوم؟ حضرت فرمود: از پشت دیوار سلام بده<ref>بحارالانوار، ج ۹۹، ص ۴، ۵.</ref> به مرور زمان، قبه و بارگاهی بر مزار این دو [[امام]] بنا شد. در سال ۳۳۶ه- به دستور معزالدوله، حرم کاظمین تجدید بنا گردید، با ساختمانی نو و ضریح و دو گنبد که بر روی قبر ساختند و دیواری پیرامون آن<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۶۸-۲۷۶.</ref>.

*سابقه تاریخی کاظمین، نشان از خراب شدن‌های مکرر دارد. چه با سیل های متعدد و طغیان آب و چه با هجوم فتنه گران به این شهر و قتل و غارت و تخریب. اما هر بار، باز هم مرمت و آبادان می‌شد و این منطقه مسکون می‌گشت. در قرن پنجم، در اواخر حکومت آل بویه، حرم شکوه و موقعیت و آراستگی بیشتری یافت و مرقد کاظمین، جاذبه های معنوی فراوان برای [[زیارت]] و سکونت در اطراف این حریم نورانی پیدا کرد. اینک، حرم کاظمین، با دو گنبد طلایی و چهار گلدسته زرّین، ضریحی زیبا و مقدس را در بر گرفته است که درون آن، دو قبر مقدس از دو [[امام]] پاک و [[معصوم]] است، همچون صندوقی که دو گوهر نفیس را در خود نهان دارد. آمیختگی هنر و دین و تلاقی ذوق هنری و احساس معنوی و عشق به [[اهل بیت]]{{عم}} را که در هنر مسلمانان تجلی یافته است، در مجموعه حرم کاظمین می‌توان دید. روزی که به دستور هارون الرشید، [[امام کاظم]]{{ع}} به دست سندی بن شاهک با خرمای زهرآلود، در زندان مسموم و شهید شد و آنگاه، پیکرش را روی "جسر بغداد" نهادند، سپس شکوهمندانه تشییع شد و در غرب بغداد، در مقابر قریش به خاک سپرده شد، تصور نمی‌رفت این مدفن پاک، روزی مزار عاشقان گردد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۶۸-۲۷۶.</ref>.