یوم‌الدار در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*برای انجام این [[مأموریت الهی]]، حدود [[چهل]] نفر از [[اولاد]] [[عبدالمطلب]] را به خانه [[ابوطالب]] [[دعوت]] کرد و غذایی برایشان فراهم ساخت؛ اما به دلایلی [[توفیق]] نیافت از [[رسالت]] خویش سخن بگوید. به ناچار شب بعد نیز آنان را [[دعوت]] کرد. این بار موفق شد و آنان را از [[مأموریت]] خویش [[آگاه]] کرد و خواست که در انجام آن یاری‌اش دهند؛ اما کسی جز [[علی بن ابی طالب]] [[دعوت]] را نپذیرفت و حاضر به [[یاری]] نشد.

*بنا بر [[حدیث]] "یوم الدار"، [[پیامبر]]{{صل}} میهمانان را- پس از [[غذا]]- [[انذار]] کرد و فرمود: "ای [[فرزندان عبدالمطلب]]! من مأمورم شما را [[انذار]] کنم و [[بشارت]] دهم: [[اسلام]] آورید و فرمانم بَرید تا [[راهنمایی]] شوید!" آن گاه از آنان یاری‌طلبید و سه بار فرمود: "هر کس یاری‌ام کند، برادر و [[وصی]] و [[خلیفه]] من خواهد بود". ولی هر بار فقط [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} برمی‌خاست و اعلام [[آمادگی]] می‌کرد. سرانجام [[پیامبر]]{{صل}} به [[علی]]{{ع}} اشاره کرد و فرمود: "این، برادر و [[وارث]] و [[وصی]] و [[وزیر]] و [[خلیفه]] من در میان شما است. به سخنش گوش دهید و فرمانش بَرید!"<ref>اعیان الشیعة، ۱/ ۲۳۲- ۲۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 46.</ref>.

*[[خداوند]]، واپسین پیامبرش [[حضرت محمد]]{{صل}} را به عنوان [[بشیر]] و نذیر بر همه جهانیان [[پیامبری]] بخشید<ref>{{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ}}؛ سوره سبأ، آیه ۲۸.</ref> و آغاز [[دعوت]] او از [[خاندان]] و [[خویشان]] بود؛ ولی این به معنای آن نیست که [[رسالت پیامبر]]{{صل}} به آنان و [[مردمان]] [[عرب]] منحصر بوده است، بلکه شاهدی است بر اینکه [[دعوت پیامبر]]{{صل}} استثناء نمی‌پذیرد. دیگر آنکه هر [[مصلح]] [[خیرخواهی]]- آسمانی‌ باشد یا زمینی- کار [[اصلاح]] را از خود و [[نزدیکان]] خود می‌آغازد. این [[آیه]]، اعلانِ [[دعوت]] همگانی [[پیامبر]]{{صل}} است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 46.</ref>.

==اعلان [[خلافت]] [[علی]]{{ع}}==

*همراه کردن [[خلافت]] و [[وصایت]] با [[رسالت]]، نشان از جدایی ناپذیری آنها از یکدیگر است. از این رو، [[شیعه]] [[معتقد]] است که [[امامت]]، ادامه [[نبوت]] است؛ بدین معنا که [[شریعت الهی]] به واسطه [[مقام نبوت]] آغاز و [[ابلاغ]] می‌شود و با [[مقام امامت]]، حفظ و عملی می‌گردد. [[آیه انذار]] و [[حدیث یوم الدار]] از [[دلایل]] [[خلافت بلافصل]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 47.</ref>.