حکمت غیبت صغری قبل از غیبت کبری چه بوده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۶: خط ۵۶:
::::::در [[حدیث]] دیگری از [[امام رضا]]{{ع}} آمده: "همانا [[دشمنی]] [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]] با ما [[اهل بیت]] به دو [[دلیل]] بود: یکی اینکه آنها می‌دانستند، [[خلافت]] [[حق]] آنها نیست؛ لذا از این می‌ترسیدند که ما ادعای [[خلافت]] کنیم. دومین [[علت]] این بود که آنان می‌دانستند [[اخبار]] متواتری وجود دارد مبنی بر این که [[پادشاهی]] ظالمانه آنان به دست [[قائم]] آل بیت{{ع}} از بین می‌رود و هیچ شکی نداشتند که از [[ستمگران]] هستند پس در [[قتل]] [[اهل بیت]] [[رسول الله]]{{صل}} بسیار تلاش نمودند و می‌خواستند [[نسل]] او را از بین ببرند؛ اما [[خداوند]] نخواست که امر [[قائم]]{{ع}} بر احدی از آنان [[آشکار]] گردد و همانا [[خداوند]] نورش را در همه جا می‌گستراند، حتی اگر [[مشرکان]] را خوش نیاید"<ref>لطف‌الله صافی، منتخب الأثر فی الامام الثانی عشر؛ ص ۲۹۱.</ref>. تمامی این [[دلایل]] [[عباسیان]] را وقتی که [[امام]] [[محمد بن حسن]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کرد، نگران [[آینده]] حکومت‌شان می‌کرد زیرا طبق [[عقاید شیعه]]، [[امام]] [[محمد بن حسن]]{{ع}} همان [[قائم]]{{ع}} بود و مابقی [[احادیث نبوی]] نیز با [[محمد بن حسن]]{{ع}} [[صدق]] می‌کرد؛ لذا [[عباسیان]] تمامی امکانات خود را برای دست‌یابی به او [[بسیج]] کردند تا از [[آینده]] [[سیاسی]] خود مطمئن گردند به خصوص که در زمان جد [[امام]] [[محمد بن حسن]]{{ع}} [[امام هادی]]{{ع}} و [[پدر]] گرامی‌شان [[امام عسکری]]{{ع}} [[شیعیان]] تحرکاتی ضد [[حکومت]] [[عباسیان]] داشتند. وقتی [[امام عسکری]]{{ع}} به [[شهادت]] رسیدند، ایشان را [[دفن]] نمودند و [[مردم]] پراکنده شدند؛ [[سلطان]] و [[یاران]] او پریشان به جستجوی طفل پرداختند و بسیاری از خانه‌های اطراف خانه [[امام]] را جستجو کردند؛ اما چیزی پیدا نکردند پس [[منتظر]] تقسیم [[ارث امام عسکری]]{{ع}} شدند. کسانی هم که مواظب آن کنیز بودند تا دو سال یا بیشتر از او [[مراقبت]] کردند؛ اما خبری نشد و مطمئن شدند که او حامله نیست. سرانجام [[ارث امام]] بین [[مادر]] و برادرش تقسیم شد در حالی که [[سلطان]] به دنبال یافتن [[فرزند]] [[امام]] بود؛ اما هیچ گاه او را نیافت<ref>سیدالأمین؛ ص ۳۳۶.</ref>.  
::::::در [[حدیث]] دیگری از [[امام رضا]]{{ع}} آمده: "همانا [[دشمنی]] [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]] با ما [[اهل بیت]] به دو [[دلیل]] بود: یکی اینکه آنها می‌دانستند، [[خلافت]] [[حق]] آنها نیست؛ لذا از این می‌ترسیدند که ما ادعای [[خلافت]] کنیم. دومین [[علت]] این بود که آنان می‌دانستند [[اخبار]] متواتری وجود دارد مبنی بر این که [[پادشاهی]] ظالمانه آنان به دست [[قائم]] آل بیت{{ع}} از بین می‌رود و هیچ شکی نداشتند که از [[ستمگران]] هستند پس در [[قتل]] [[اهل بیت]] [[رسول الله]]{{صل}} بسیار تلاش نمودند و می‌خواستند [[نسل]] او را از بین ببرند؛ اما [[خداوند]] نخواست که امر [[قائم]]{{ع}} بر احدی از آنان [[آشکار]] گردد و همانا [[خداوند]] نورش را در همه جا می‌گستراند، حتی اگر [[مشرکان]] را خوش نیاید"<ref>لطف‌الله صافی، منتخب الأثر فی الامام الثانی عشر؛ ص ۲۹۱.</ref>. تمامی این [[دلایل]] [[عباسیان]] را وقتی که [[امام]] [[محمد بن حسن]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کرد، نگران [[آینده]] حکومت‌شان می‌کرد زیرا طبق [[عقاید شیعه]]، [[امام]] [[محمد بن حسن]]{{ع}} همان [[قائم]]{{ع}} بود و مابقی [[احادیث نبوی]] نیز با [[محمد بن حسن]]{{ع}} [[صدق]] می‌کرد؛ لذا [[عباسیان]] تمامی امکانات خود را برای دست‌یابی به او [[بسیج]] کردند تا از [[آینده]] [[سیاسی]] خود مطمئن گردند به خصوص که در زمان جد [[امام]] [[محمد بن حسن]]{{ع}} [[امام هادی]]{{ع}} و [[پدر]] گرامی‌شان [[امام عسکری]]{{ع}} [[شیعیان]] تحرکاتی ضد [[حکومت]] [[عباسیان]] داشتند. وقتی [[امام عسکری]]{{ع}} به [[شهادت]] رسیدند، ایشان را [[دفن]] نمودند و [[مردم]] پراکنده شدند؛ [[سلطان]] و [[یاران]] او پریشان به جستجوی طفل پرداختند و بسیاری از خانه‌های اطراف خانه [[امام]] را جستجو کردند؛ اما چیزی پیدا نکردند پس [[منتظر]] تقسیم [[ارث امام عسکری]]{{ع}} شدند. کسانی هم که مواظب آن کنیز بودند تا دو سال یا بیشتر از او [[مراقبت]] کردند؛ اما خبری نشد و مطمئن شدند که او حامله نیست. سرانجام [[ارث امام]] بین [[مادر]] و برادرش تقسیم شد در حالی که [[سلطان]] به دنبال یافتن [[فرزند]] [[امام]] بود؛ اما هیچ گاه او را نیافت<ref>سیدالأمین؛ ص ۳۳۶.</ref>.  
::::::[[شیخ مفید]] می‌گوید: [[امام عسکری]]{{ع}} برای برپایی [[حکومت حق]]، [[فرزند]] پسری از خود به جای نهاد در حالی که [[تولد]] ایشان از دیدگان مخفی بود و روزگار بر [[امام عسکری]]{{ع}} به [[سختی]] می‌گذشت و [[سلاطین]] [[عباسی]] مدت زمان طولانی در جستجوی طفل [[امام]] بودند، همچنین چون [[عقیده]] به [[مهدی منتظر]]{{ع}} میان [[شیعیان]] و [[انتظار]] ایشان برای [[ظهور]] [[حضرت]]، همه جا گسترش یافته بود ولادت [[فرزند امام عسکری]]{{ع}} آشکارا نبود و بعد از [[امام عسکری]]{{ع}} نیز باز هم [[امام مهدی]]{{ع}} برای همه [[مردم]] [[آشکار]] نبودند.  
::::::[[شیخ مفید]] می‌گوید: [[امام عسکری]]{{ع}} برای برپایی [[حکومت حق]]، [[فرزند]] پسری از خود به جای نهاد در حالی که [[تولد]] ایشان از دیدگان مخفی بود و روزگار بر [[امام عسکری]]{{ع}} به [[سختی]] می‌گذشت و [[سلاطین]] [[عباسی]] مدت زمان طولانی در جستجوی طفل [[امام]] بودند، همچنین چون [[عقیده]] به [[مهدی منتظر]]{{ع}} میان [[شیعیان]] و [[انتظار]] ایشان برای [[ظهور]] [[حضرت]]، همه جا گسترش یافته بود ولادت [[فرزند امام عسکری]]{{ع}} آشکارا نبود و بعد از [[امام عسکری]]{{ع}} نیز باز هم [[امام مهدی]]{{ع}} برای همه [[مردم]] [[آشکار]] نبودند.  
بعد از [[امام عسکری]]{{ع}} [[جعفر بن علی]]، [[برادر]] [[امام عسکری]]{{ع}} [[اموال]] ایشان را به [[ارث]] برد، او تلاش نمود تا [[زنان]] [[امام عسکری]]{{ع}} را محبوس نگه دارد و [[یاران امام]] را که [[منتظر]] ولادت آن [[حضرت]] بودند، شماتت می‌کرد و ادعا می‌نمود که [[امام مهدی]] است؛ او سعی بسیار نمود تا نزد [[شیعیان]] به [[مقام]] و منزلتی برسد و [[رهبر]] [[شیعیان]] گردد؛ اما احدی از [[شیعیان]] او را نپذیرفت و به او [[اعتقاد]] پیدا نکرد<ref>سیدالأمین؛ ص ۳۱۶.</ref>. اینها سخنان یکی از بزرگان علمای [[شیعه]] است که واقعیت [[غیبت]] را [[درک]] نمود؛ زیرا او در آغاز [[ولادت امام مهدی]]{{ع}} به [[دنیا]] آمد هنگامی که به [[دلایل]] [[سیاسی]] که به آنها اشاره شد، هیچ کس از احوال [[امام]] [[منتظر]]{{ع}} خبری نداشت، مگر [[اصحاب]] [[مخلص]] پدرش، [[امام عسکری]]{{ع}}»<ref>[[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)|در انتظار مهدی موعود]]، ص 20-23.</ref>.
::::::بعد از [[امام عسکری]]{{ع}} [[جعفر بن علی]]، [[برادر]] [[امام عسکری]]{{ع}} [[اموال]] ایشان را به [[ارث]] برد، او تلاش نمود تا [[زنان]] [[امام عسکری]]{{ع}} را محبوس نگه دارد و [[یاران امام]] را که [[منتظر]] ولادت آن [[حضرت]] بودند، شماتت می‌کرد و ادعا می‌نمود که [[امام مهدی]] است؛ او سعی بسیار نمود تا نزد [[شیعیان]] به [[مقام]] و منزلتی برسد و [[رهبر]] [[شیعیان]] گردد؛ اما احدی از [[شیعیان]] او را نپذیرفت و به او [[اعتقاد]] پیدا نکرد<ref>سیدالأمین؛ ص ۳۱۶.</ref>. اینها سخنان یکی از بزرگان علمای [[شیعه]] است که واقعیت [[غیبت]] را [[درک]] نمود؛ زیرا او در آغاز [[ولادت امام مهدی]]{{ع}} به [[دنیا]] آمد هنگامی که به [[دلایل]] [[سیاسی]] که به آنها اشاره شد، هیچ کس از احوال [[امام]] [[منتظر]]{{ع}} خبری نداشت، مگر [[اصحاب]] [[مخلص]] پدرش، [[امام عسکری]]{{ع}}»<ref>[[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)|در انتظار مهدی موعود]]، ص 20-23.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}


۲۱۸٬۹۱۲

ویرایش