محتوای ندای آسمانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«بیشترین شمار روایات در این زمینه، مربوط به احادیثی است که در آن محتوای [[ندای آسمانی]]، معرفی [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} است. [[شیخ صدوق]] از [[امام رضا]]{{ع}} نقل کرده است:{{عربی|"وَ هُوَ الَّذِي يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِهِ..."}}<ref>... و او کسی است که از آسمان ندا کننده‌ای او را به نام ندا می‌کند ...؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۵.</ref>

::::::البته در برخی روایات نیز گفته شده محتوای [[ندای آسمانی]] حقانیت [[امام علی|علی]]{{ع}} و رستگاری شیعیان او است. [[محمد بن علی حلبی]] می‌گوید: شنیدم از [[امام صادق]]{{ع}} که فرمود:{{عربی|«يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ عَلِيّاً وَ شِيعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُون‏»}}<ref>منادی در اول روز از آسمان ندا می‌کند: بدانید علی و شیعیانش رستگارانند؛ الکافی، ج ۸، ص ۳۱۰.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳ ، ص ۱۲۳.</ref>.

::::#[[امام رضا]]{{ع}} فرمود: بدنی با قرص خورشید پدیدار شده بانگ می‌زند: "آگاه باشید که خداوند فلانی را برای هلاک کردن ستمگران برانگیخت. در آن هنگام فرج مؤمنان فرا می‌رسد، خداوند سینه‌های آنان را شفا می‌دهد و خشم دل هایشان را می‌زداید"<ref>{{عربی|" أَلَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ فُلَاناً عَلَى هَلَاكِ الظَّالِمِينَ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَأْتِي الْمُؤْمِنِينَ الْفَرَجُ وَ يَشْفِي اللَّهُ صُدُورَهُمْ وَ يُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ"}}؛ نعمانی، الغیبه، ص ۱۸۱، ب ۱۰، ح ۲۸؛ حلی، مختصر بصائر الدرجات، ص ۴۷۸.</ref>.

::::#[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "منادی آسمانی به نام صاحب این امر بانگ زده می‌گوید: آگاه باشید که فرمان از آنِ فلان پسر فلان است، دیگر پیکار برای چیست؟!"<ref>{{عربی|"أَلَا إِنَّ الْأَمْرَ لِفُلَانِ بْنِ فُلَانٍ فَفِيمَ الْقِتَالُ"}}نعمانی، الغیبه، ص ۲۶۶، ب ۱۴، ح ۳۳.</ref>.

::::#[[امام رضا]]{{ع}} در شمار نشانه‌های [[حضرت مهدی]]{{ع}} از [[ندای آسمانی|بانگ آسمانی]] و فراگیر بودن آن سخن گفته، در پایان می‌فرماید: منادی آسمانی به سوی او فرا می‌خواند و می‌گوید: آگاه باشید که حجت خدا در کنار خانه خدا [[ظهور]] کرده، از او پیروی کنید که حق با او و در اوست<ref>{{عربی|"أَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَيْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ فَإِنَّ الْحَقَّ مَعَهُ وَ فِيهِ "}}؛ شیخ صدوق، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۷۲، ب ۳۵، ح ۵؛ خزاز، کفایه الأثر، ص ۲۷۱؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۴۱.</ref>.

:::::#'''محتوای اخباری:''' بیشترین مطالبی که به عنوان محتوای اخباری در روایات [[ندای آسمانی]] مطرح شده، معرفی [[حضرت مهدی]]{{ع}} به نام و نسب است و پس از آن، در ندای دوّم، برحق بودن [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} و پیروانشان مطرح می‌شود تا کسانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} را با نام و نسب نشناخته اند، به وسیله شیعیان [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} که در جهان شناخته شده‌اند، ایشان را بشناسند. در این قسمت، به دو روایت صحیح السند اشاره می‌شود. [[هشام بن سالم]] درباره [[ندای آسمانی]] از [[امام صادق|امام جعفر صادق]]{{ع}} نقل می‌کند که ایشان فرمود: {{عربی|" هِيَ‏ الصَّيْحَةُ مِنَ‏ السَّمَاءِ بِاسْمِ‏ صَاحِبِ‏ الْأَمْرِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>آن صیحه از آسمان به اسم  صاحب الامر{{ع}} خواهد بود؛ تفسیرالقمی، ج۲، ص۱۱۸.</ref>. هم چنین [[محمد بن علی حلبی]] گوید [[امام صادق|امام جعفر صادق]]{{ع}} می‌فرمود: {{عربی|" يُنَادِي‏ مُنَادٍ مِنَ‏ السَّمَاءِ أَوَّلَ‏ النَّهَارِ أَلَا إِنَ‏ عَلِيّاً وَ شِيعَتَهُ‏ هُمُ‏ الْفَائِزُون‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} <ref>منادی از آسمان در ابتدای  روز، ندا می‌دهد: آگاه باشید همانا علی {{ع}} و شیعه او، همان رستگاران هستند؛ کافی، ج۸، ص۳۱۰، ح۴۸۴.</ref>.

:::::#'''محتوای انشایی:''' دستور پیروی از [[حضرت مهدی]]{{ع}} مهمترین محتوای دستوری [[ندای آسمانی]] است که در این باره به یک حدیث اشاره می‌شود. [[ابو بصیر]] از [[امام صادق|امام جعفر صادق]]{{ع}} نقل کرده است: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} قیام نمی‌کند مگر اینکه به نام او از آسمان، در شب جمعه، شب بیست  و سوم ماه رمضان ندا داده شود. گفتم: به چه چیزی ندا می‌دهند؟ فرمود: به نام او و نام پدر او؛ و آن اینکه آگاه باشید فلانی فرزند فلانی، قائم آل محمّد است. سخن او را بشنوید و از او پیروی کنید" <ref>{{عربی|" لَا يَخْرُجُ‏ الْقَائِمُ‏ حَتَّى‏ يُنَادَى‏ بِاسْمِهِ‏ مِنْ‏ جَوْفِ‏ السَّمَاءِ فِي‏ لَيْلَةِ ثَلَاثٍ‏ وَ عِشْرِينَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ قُلْتُ بِمَ يُنَادَى قَالَ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ أَلَا إِنَّ فُلَانَ بْنَ فُلَانٍ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوهُ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت، نعمانی، ص۲۸۹، باب۱۶، ح۶.</ref>»<ref>[[سید حسن زمانی|زمانی، سید حسن]]، [[نشانه‌های قیام حضرت مهدی (کتاب)|نشانه‌های قیام حضرت مهدی]]، ص ۳۸ - ۴۱.</ref>.

:::::*«محتوای [[ندای آسمانی]]، معرفی [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: {{عربی|"...وَ هُوَ الَّذِي يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِهِ"}} <ref>و او کسی است که ندا دهنده به نام او ندا می‌دهد؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمۀ، ص ۳۷۱، ح ۵.</ref>. [[امام رضا]]{{ع}} درباره [[امام مهدی]]{{ع}} می‌فرمایند: "او کسی است که منادی از آسمان برای او ندا می‌دهد که همه مردم می‌شنوند: {{عربی|"أَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَيْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ فَإِنَّ الْحَقَّ مَعَهُ وَ فِيهِ"}}<ref>آگاه باشید که حجت خدا در خانه خدا ظهور کرد، او را اطاعت کنید، به راستی که حق با او و در اوست؛ کمال‌ الدین، ص ۳۷۲.</ref>.  

:::::متحوای [[ندای آسمانی]] حقانیت [[حضرت علی ]]{{ع}} و رستگاری [[شیعیان]] او است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: {{عربی|"يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ عَلِيّاً وَ شِيعَتَهُ هُمُ الْفَائِزُونَ"}}<ref> منادی در اول روز از آسمان ندای می‌دهد: بدانید علی وشیعیان رستگارانند؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۱۰.</ref>»<ref>[[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۳۵.</ref>.

::::::«'''[[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:'''"به هنگام [[خروج قائم]] {{ع}} [[منادی آسمانی]] از [[آسمان]] بانگ می‌زند: هان ای مردمان! [[خداوند]] مهلت [[ستمگران]]، [[منافقان]] و پیروانشان را قطع کرد و [[بهترین]] [[امت]] [[محمد]] {{صل}} را به [[پیشوایی]] و [[سرپرستی]] شما برگزید، خود را در [[مکه]] به او برسانید که او [[مهدی]] {{ع}} است"<ref>{{عربی|" أَلَا يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ قَدْ قَطَعَ مُدَّةِ الْجَبَّارِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَ أَتْبَاعُهُمْ ، وَ وَ لَا كَمْ الجابر خَيْرِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ، أَلْحِقُوهُ بِمَكَّةَ فَإِنَّهُ الْمَهْدِيِّ‏‏"}}؛ ارشاد مفید، ص ۳۳۶؛ الملاحم و الفتن، ص ۱۱۵؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۶۰؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴؛ منتخب الاثر، ص ۴۹۹؛ المهدی، ص ۹۰؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷.</ref>. "منادی از [[آسمان]] بانگ برمی‌آورد: [[امیر]] شما فلانی اوست و آن همان [[مهدی]] {{ع}} است"<ref>{{عربی|" فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَ‏ أَمِيرَكُمْ‏ فُلَانٌ‏ وَ ذَلِكَ‏ هُوَ الْمَهْدِي‏‏‏"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷.</ref>. این نشانه آسمانی شاید همان [[کف]] دستی باشد که در [[آسمان]] ظاهر خواهد شد، و منظور از [[منادی آسمانی]]، پیک [[وحی]]، [[جبرئیل امین]] است که در میان [[زمین]] و [[آسمان]] بانگ برمی‌آورد و صدایش در تمام نقاط [[زمین]] به گوش [[مردم]] می‌رسد، اگر برخی از کوته‌نظران در امکان چنین حادثه‌ای [[تردید]] کنند، ما تردیدی نداریم که بانگ پیک آسمانی از صدای فرستنده‌های بشری ناتوان‌تر نیست که در نقطه‌ای از [[جهان]] صدایی پخش می‌کنند و در دورترین نقطه [[جهان]] صدایشان شنیده می‌شود، و تردیدی نداریم که صدای رسای [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} هنگامی که در کنار [[خانه خدا]] بلند شود در تمام نقاط [[جهان]] به گوش [[دوست]] و [[دشمن]] خواهد رسید!. "بانگی در [[ماه رمضان]] شنیده می‌شود، [[آتش]] جنگی در ماه [[شوال]] برافروخته می‌گردد، قبیله‌ها در ماه ذیحجه به [[جنگ]] برمی‌خیزند، و نشانه آن اینستکه [[حجاج]] را [[غارت]] کنند و فاجعه بزرگی در منی روی می‌دهد و افراد بیشماری کشته می‌شوند و خون‌ها روان می‌شود و بر جمرات می‌ریزد"<ref>{{عربی|" سَيَكُونُ فِي رَمَضَانَ صَوَّتَ، وَ فِي شَوَّالٍ معمعة، وَ فِي ذِي الْحِجَّةِ تحارب الْقَبَائِلِ. وَ عَلَامَتُهُ أَنْ يَنْهَبُ الْحَاجِّ، وَ تَكُونُ ملحمة مِنِّي وَ تُكْثِرُ فِيهَا القتلي وَ تُسِيلُ فِيهَا الدِّمَاءِ، حتي تَسِيلُ دِمَاؤُهُمْ عَلِيِّ الْجَمْرَةَ ‏‏‏"}}؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۶۱؛ بشارة الاسلام، ص ۳۴؛ الملاحم و الفتن، ص ۳۳.</ref>. یعنی این فاجعه در اثنای مراسم [[حج]] در منی روی می‌دهد و [[خون]] [[حجاج]] بر روی جمرات در محل رمی جمرات می‌ریزد!.

::::::'''[[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید:'''"هنگامی که [[منادی آسمانی]] بانگ برآورد که [[حق]] با [[آل محمد]] {{صل}} است، نام [[مقدس]] [[مهدی]] {{ع}} بر سر زبان‌ها می‌افتد و [[محبت]] او در دل‌ها جای می‌گزیند و دیگر کاری جز یاد او نخواهند داشت"<ref>{{عربی|" إِذَا نَادِيَ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ : إِنَّ الْحَقِّ فِي آلِ مُحَمَّدٍ ، فَعِنْدَ ذَلِكَ يَظْهَرُ الْمَهْدِيِّ عَلِيُّ أَ قَوَّاهُ النَّاسِ ، وَ يَشْرَبُونَ حُبِّهِ ، وَ لَا يَكُونُ لَهُمْ ذِكْرَ غَيْرِهِ ‏‏‏"}}؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۴۰؛ منتخب الاثر، ص ۱۶۳؛ بشارة الاسلام، ص ۱۸۳؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۲۴؛ الامام المهدی، ص ۲۲۱؛ المهدی، ص ۹۶؛ نور الأبصار، ص ۱۷۲؛ الزام الناصب، ص ۲۵۷.</ref>.

::::::'''[[امام حسین]] {{ع}} می‌فرماید:'''"[[منادی آسمانی]] به نام "[[مهدی]]" {{ع}} ندا می‌کند، هرکسی که در شرق و غرب [[جهان]] باشد آن ندا را می‌شنود"<ref>{{عربی|" يُنَادِي مُنَادٍ بِاسْمِ الْمَهْدِيِّ فَيَسْمَعُ مِنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ ‏‏‏"}}؛ المهدی، ص ۱۸۶؛ الامام المهدی، ص ۲۲۲؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۴؛ بشارة الاسلام، ص ۸۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۰.</ref>. سرور [[شهیدان]] و پیشوای جهادگران در آن روزهای پرآشوب و خفقان، از بیان نشانه‌های روز پرشکوه [[ظهور]] [[غفلت]] نمی‌کند و به تعبیری که برای [[مردم]] آن روز مفهوم نبود از نعمات روحبخش آن [[ندای آسمانی]] که در سرتاسر [[جهان]] طنین خواهد انداخت سخن می‌گوید و بعد از چهارده قرن، اختراع تلویزیون سخنان پرارج آن [[حضرت]] را برای ما قابل [[فهم]] می‌کند!. [[خداوند]] ما را از [[پیروان]] راه او قرار دهد و از طرف ما او را [[پاداش]] نیکو عطا فرماید.

::::::'''[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} می‌فرماید:''' "به [[خدا]] [[سوگند]]! این مطلب در [[کتاب خدا]] بسیار صریح بیان شده، آنجا که می‌فرماید:{{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref> و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است؛ سوره ق، آیه: 41- 42.</ref> گوش فراده، هنگامی که منادی از نقطه نزدیکی ندا سر می‌دهد، آن روز به [[حق]] آن [[صیحه]] را می‌شنوند، که آن روز روز [[خروج]] است<ref>سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.</ref>، در روی [[زمین]] احدی باقی نمی‌ماند جز اینکه در برابر این [[بانگ آسمانی]] خاضع و منقاد می‌شود، آنان‌که [[ایمان]] آورده‌اند، [[خداوند]] آنها را روی [[ایمان راسخ]] و [[عقیده]] [[حق]] ثابت و پابرجا نگاه می‌دارد، و این بانگ نخستین است. ولی کسانی که در دل‌هایشان بیماری هست در بانگ دوم دچار [[شک]] و [[تردید]] می‌شوند"<ref>{{عربی|" وَ اللَّهِ إِنَّ ذلِكَ فِي كِتَابِ اللَّهِ لَبَّيْنَ حَيْثُ يَقُولُ: وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ. فَلَا يُبْقِي فِي الْأَرْضِ أَحَدُ إِلَّا خَضَعَ وَ ذِلَّةُ رَقَبَتِهِ لَهَا. وَ يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ عَلِيِّ الْحَقِّ، وَ هُوَ النِّدَاءَ الْأَوَّلِ. وَ يَرْتابَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضُ حِينَ النِّدَاءَ الثَّانِي‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۲؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۸؛ الامام المهدی، ص ۵۷؛ ینابیع المودة، ج ۳، ص ۱۰۹؛ منتخب الاثر، ص ۲۲۰.</ref>»<ref>[[کامل سلیمان|کامل سلیمان]]، [[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج2، ص 610-618.</ref>.