بحث:وظیفه مسلمانان درباره اطاعت و نصرت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بحث:وظیفه مسلمانان درباره اطاعت و نصرت امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۵۹
، ۲۵ نوامبر ۲۰۱۹←نصرت و یاری امام زمان{{ع}}
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
#مراجعه به [[نایبان خاص]] در [[زمان غیبت صغری]] و [[نایبان عام]] در [[زمان غیبت کبری]]: به این معنا که پیوند [[امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] با [[مردم]] به طور کلی قطع و گسسته نشده است؛ زیرا در هر [[دو غیبت]]، امر [[سفارت]] و [[نیابت]] وجود داشته و دارد و از طریق [[نایبان]]، پیوند [[امام]] با [[مردم]] برقرار بوده و هست؛ در [[زمان غیبت صغری]] [[نیابت]] [[نایبان خاص]] بوده و در [[زمان غیبت کبری]] [[نیابت]] [[نایبان عام]]، که همان [[اطاعت]] [[فقهاء]] جامع‌الشرایط است<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۷-۱۱۰.</ref>. همانطور که [[حضرت]] می‌‌فرمایند<ref>{{متن حدیث|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}. کمال‌الدین، ص۴۸۴. </ref>: «اما حوادثی که پیش می‌آید به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید زیرا آنها [[حجت]] و [[نمایندگان]] من هستند بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها»<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۰-۱۱۷.</ref>. | #مراجعه به [[نایبان خاص]] در [[زمان غیبت صغری]] و [[نایبان عام]] در [[زمان غیبت کبری]]: به این معنا که پیوند [[امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] با [[مردم]] به طور کلی قطع و گسسته نشده است؛ زیرا در هر [[دو غیبت]]، امر [[سفارت]] و [[نیابت]] وجود داشته و دارد و از طریق [[نایبان]]، پیوند [[امام]] با [[مردم]] برقرار بوده و هست؛ در [[زمان غیبت صغری]] [[نیابت]] [[نایبان خاص]] بوده و در [[زمان غیبت کبری]] [[نیابت]] [[نایبان عام]]، که همان [[اطاعت]] [[فقهاء]] جامع‌الشرایط است<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۷-۱۱۰.</ref>. همانطور که [[حضرت]] می‌‌فرمایند<ref>{{متن حدیث|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ"}}. کمال‌الدین، ص۴۸۴. </ref>: «اما حوادثی که پیش می‌آید به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید زیرا آنها [[حجت]] و [[نمایندگان]] من هستند بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها»<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۱۰-۱۱۷.</ref>. | ||
==[[نصرت]] و [[یاری]] [[امام زمان]]{{ع}}== | ==[[نصرت]] و [[یاری]] [[امام زمان]]{{ع}}== | ||
*دربارۀ اهمیت [[نصرت]] و [[یاری امام]] نیز در [[روایات]] و [[زیارات]] تذکر داده شده است<ref>{{متن حدیث|"وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَکُمْ"}}؛ زیارت جامعه کبیره.</ref> چون [[نصرت]] [[ائمه]] {{ع}} تقویت راه آنهاست که راه خدا و [[رسول]] خداست و [[تجلی]] [[نصرت]] [[خداوند]] در [[یاری دین]] خداست<ref>{{متن قرآن|يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكم}}«ای مؤمنان! اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌دارد» سوره محمد، آیه ۷.</ref>. بنابراین، [[نصرت]] [[ائمه]] {{ع}} بر هر فرد به [[قدر]] [[توان]] و امکانات واجب است<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، وظایف امت در برابر امام، ص ۱۰۰.</ref>، به ویژه در جهت تقویت [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}} که [[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرماید: «نه تنها [[اعتقاد به امام زمان]] {{ع}} [[واجب]] است بلکه [[خداوند]] [[یاری]] [[حضرت]] را در [[زمان غیبت]] [[واجب]] گردانیده است»<ref>{{متن حدیث|"رابِطُوا إِمَامَکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ فِیمَا أَمَرَکُمْ بِهِ وَ افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ"}}؛ بحار الأنوار، ج ۲۴، ص ۲۱۷.</ref> و [[یاری]] [[حضرت]] در [[دوران غیبت]] در سه مرحله صورت می‌‌گیرد: | *دربارۀ اهمیت [[نصرت]] و [[یاری امام]] نیز در [[روایات]] و [[زیارات]] تذکر داده شده است<ref>{{متن حدیث|"وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَکُمْ"}}؛ زیارت جامعه کبیره.</ref> چون [[نصرت]] [[ائمه]] {{ع}} تقویت راه آنهاست که راه خدا و [[رسول]] خداست و [[تجلی]] [[نصرت]] [[خداوند]] در [[یاری دین]] خداست<ref>{{متن قرآن|يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكم}}«ای مؤمنان! اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌دارد» سوره محمد، آیه ۷.</ref>. بنابراین، [[نصرت]] [[ائمه]] {{ع}} بر هر فرد به [[قدر]] [[توان]] و امکانات واجب است<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، وظایف امت در برابر امام، ص ۱۰۰.</ref>، [[نصرت]] و [[یاری]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و ائمّه هدی{{ع}} یعنی عمل نمودن به دستورهای ایشان و این در زمان‌های مختلف متفاوت است. گاهی [[نظامی]]، گاهی [[دعا]] و [[صدقه]]، گاهی تشکیل مجلس و ذکر [[فضیلت]] و [[مبارزه]] [[فرهنگی]]... و در هر شرایطی [[یاری]] نمائیم<ref>. ر.ک. فاضل همدانی، سید یحیی، نشانه‌های قائم آل محمد، ص ۷۵.</ref>، به ویژه در جهت تقویت [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}} که [[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرماید: «نه تنها [[اعتقاد به امام زمان]] {{ع}} [[واجب]] است بلکه [[خداوند]] [[یاری]] [[حضرت]] را در [[زمان غیبت]] [[واجب]] گردانیده است»<ref>{{متن حدیث|"رابِطُوا إِمَامَکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ فِیمَا أَمَرَکُمْ بِهِ وَ افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ"}}؛ بحار الأنوار، ج ۲۴، ص ۲۱۷.</ref> و [[یاری]] [[حضرت]] در [[دوران غیبت]] در سه مرحله صورت می‌‌گیرد: | ||
#مرحله اول: [[شکر قلبی]] [[نعمت]] که همان [[معرفت]] صحیح [[حضرت]] است؛ | #مرحله اول: [[شکر قلبی]] [[نعمت]] که همان [[معرفت]] صحیح [[حضرت]] است؛ | ||
#مرحله دوم: [[شکر زبانی]] [[نعمت]] که [[امام]] را به دیگران معرفی می‌‌نماید؛ | #مرحله دوم: [[شکر زبانی]] [[نعمت]] که [[امام]] را به دیگران معرفی می‌‌نماید؛ | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
#[[نصرت]] مادی: بذل جان برای حفظ جان امام؛ مانند اینکه در معرکۀ [[جنگ]] از [[وجود امام]] [[دفاع]] کنیم<ref>{{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا}}«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او، مادران ایشانند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر در کتاب خداوند از مؤمنان و مهاجران (به ارث) سزاوارترند مگر آنکه بخواهید به وابستگان خود، نیکی ورزید، این (حکم) در کتاب (خداوند) نگاشته است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>؛ یا بذل [[مال]] در راه [[نصرت]] [[امام]]؛ مانند [[کمک]] [[مالی]] برای برطرف شدن گرفتاری [[شیعیان]]<ref>کافی، ج ۲، ص ۱۸۹.</ref>. | #[[نصرت]] مادی: بذل جان برای حفظ جان امام؛ مانند اینکه در معرکۀ [[جنگ]] از [[وجود امام]] [[دفاع]] کنیم<ref>{{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا}}«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او، مادران ایشانند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر در کتاب خداوند از مؤمنان و مهاجران (به ارث) سزاوارترند مگر آنکه بخواهید به وابستگان خود، نیکی ورزید، این (حکم) در کتاب (خداوند) نگاشته است» سوره احزاب، آیه ۶.</ref>؛ یا بذل [[مال]] در راه [[نصرت]] [[امام]]؛ مانند [[کمک]] [[مالی]] برای برطرف شدن گرفتاری [[شیعیان]]<ref>کافی، ج ۲، ص ۱۸۹.</ref>. | ||
#[[نصرت]] [[معنوی]]: این نصرت، بالاتر از [[نصرت]] مادی است؛ مثل اینکه واسطۀ نشر [[معارف]] [[ائمه]] {{ع}} بشویم<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، وظایف امت در برابر امام، ص ۱۰۰.</ref>. | #[[نصرت]] [[معنوی]]: این نصرت، بالاتر از [[نصرت]] مادی است؛ مثل اینکه واسطۀ نشر [[معارف]] [[ائمه]] {{ع}} بشویم<ref>ر.ک. حسینی میلانی، سید علی، وظایف امت در برابر امام، ص ۱۰۰.</ref>. | ||
==نتیجه گیری== | ==نتیجه گیری== | ||
*بنابراین بر اساس [[آیه اولی الامر]] [[اطاعت]] از [[ائمه]] {{ع}}، [[اطاعت]] از خداست و [[اطاعت از امام]] زمان {{ع}} که [[احیا]] کنندۀ آموزه‌های [[نورانی]] [[قرآن]] و [[معارف]] [[پیامبر اکرم]] و [[ائمه هدی]] {{ع}} است؛ [[واجب]] بوده و وظیفۀ اصلی [[انسان]] [[منتظِر]] در [[اطاعت امام]] [[منتظَر]]{{ع}}، عبارت است از [[شناخت]] آموزه‌های [[قرآنی]]، [[فراگیری]] گفتار، [[رفتار]] و [[سیره اهل بیت]] {{ع}} و نیز، مراجعه به [[نایبان عام]] یعنی، [[محدثان]] و [[فقهای جامع الشرایط]]. | *بنابراین بر اساس [[آیه اولی الامر]] [[اطاعت]] از [[ائمه]] {{ع}}، [[اطاعت]] از خداست و [[اطاعت از امام]] زمان {{ع}} که [[احیا]] کنندۀ آموزه‌های [[نورانی]] [[قرآن]] و [[معارف]] [[پیامبر اکرم]] و [[ائمه هدی]] {{ع}} است؛ [[واجب]] بوده و وظیفۀ اصلی [[انسان]] [[منتظِر]] در [[اطاعت امام]] [[منتظَر]]{{ع}}، عبارت است از [[شناخت]] آموزه‌های [[قرآنی]]، [[فراگیری]] گفتار، [[رفتار]] و [[سیره اهل بیت]] {{ع}} و نیز، مراجعه به [[نایبان عام]] یعنی، [[محدثان]] و [[فقهای جامع الشرایط]]. | ||