بحث:وظیفه مسلمانان درباره اطاعت و نصرت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*[[قرآن کریم]] در کنار [[اطاعت خدا]] و [[پیامبر]]، به [[اطاعت]] از [[اولی الأمر]] [[فرمان]] می‌دهد: {{متن قرآن|ْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلىِ الْأَمْرِ مِنكمُ‏ْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند  فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> اولو الامر به [[علی بن ابی طالب]] و [[ائمه اهل بیت]] {{ع}} [[تفسیر]] شده است<ref>ر.ک. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۲ ص ۱۷۱ به نقل از تفسیر عیاشی؛ مناقب، ج ۳، ص ۱۵.</ref>. [[اطاعت از امام]]، یک فریضه و بزرگداشت [[امامت]] شمرده شده است<ref>ر.ک. نهج البلاغه (صبحی صالح) حکمت ۲۵۲</ref>: {{متن حدیث|"و الطّاعة تعظیما للإمامة"}}<ref>ر.ک. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۰۸.</ref> و از مهم‌ترین ویژگی [[منتظران]] است<ref>ر.ک. محمد‌هاشمی، عبدالله، فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی، ص۳۵-۳۶. </ref>. پیامبرخدا {{صل}} نیز فرموده است: «به فرمانبرداری از [[امامان]] خود تمسّک جویید و با آنان [[مخالفت]] نکنید، چرا که [[اطاعت]] آنان [[اطاعت]] خداست»<ref>{{متن حدیث|"تمسّکوا بِطَاعَةِ أئمّتکم وَ لَا تُخَالِفُوهُمْ، فَإِنْ طَاعَتُهُمْ طَاعَةِ اللَّهِ"}}؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۳۶۹.</ref>. در [[زیارت جامعۀ کبیره]] هم می‌خوانیم: {{متن حدیث|"من أطاعکم فقد أطاع اللّه و من عصاکم فقد عصی اللّه"}}<ref>«هر کس از شما اطاعت کند همانا از خدا اطاعت کرده است».</ref> و اینگونه است که [[اطاعت]] از [[اهل بیت]] و [[امامان]]، با [[اطاعت الهی]] پیوند خورده است و معیار [[اطاعت الهی]]، [[پیروی]] از این [[خاندان]] است. این [[اطاعت]]، گاهی نیز با تعبیر عمل به سخنان و اخذ به قول بیان شده است، یا [[تسلیم]] امر بودن. [[امام رضا]] {{ع}} در معرفی [[اوصاف شیعه]] فرمودند: «[[شیعیان]] ما آنانند که [[تسلیم]] امر ما باشند، به گفتۀ ما عمل کنند، با دشمنانمان مخالف باشند، پس هر که چنین نباشد از ما نیست»<ref>{{متن حدیث|"شیعتنا، الْمُسَلِّمُونَ لِأَمْرِنَا، ألآخذون بِقَوْلِنَا، الْمُخَالِفُونَ لأعداءنا، فَمَنْ لَمْ یکن کذلک فلیس مِنَّا"}}؛ وسائل الشیعه، ج ۱۸ ص ۸۳.</ref>. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در خطبۀ جهادیّۀ خویش، ضمن شکایت از [[سستی]] و کوتاهی همراهانش در [[نبرد]] با [[دشمن]] و ردّ این اتّهام که می‌گفتند: [[علی]] مرد شجاعی است، لکن [[دانش]] [[جنگ]] ندارد، از سابقۀ بیش از [[چهل]] ساله خویش در حضور در میدان‌های رزم و [[جنگاوری]] یاد می‌کند و می‌فرمود: «از کسی که [[اطاعت]] نکنند، رأیی ندارد»<ref>{{متن حدیث|"وَ لکن لَا رأی لِمَنْ لَا یطاع"}}؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۲۷  </ref>، یعنی اشکال در [[فرماندهی]] و [[پیشوایی]] او نیست، بلکه در عدم [[فرمانبری]] و [[پیروی]] [[مردم]] است<ref>محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۰۸.</ref>.