حسد در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*به عبارت دیگر، به فعلیّت درآمدن این ذاتیّات در دست [[آدمی]] است؛ او خود می‌تواند از بروز آن‌ها جلوگیری کرده، و یا [[نفس]] را در [[تمایلات]] خود رها نماید، تا [[رذیلت]] [[حسد]] همچون دیوی [[سرکش]] مهار [[نفس]] را در دست گرفته او را به هر سوی که دلخواه اوست، رهنمون شود!. به این [[آیه شریفه]] بنگرید: {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>.

براین اساس، می‌توان گفت که اگر پیراستن [[نفس]] [[آدمی]] از رذائل، و آراستن آن به [[فضائل]] ممکن نمی‌بود، [[بعثت پیامبران]] {{صل}} عبث می‌نمود و فائدتی بر آن مترتّب نمی‌گشت - {{متن قرآن|سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا}}<ref>«پاکا و فرا برترا به برتری بزرگ که اوست از آنچه (آنان) می‌گویند» سوره اسراء، آیه ۴۳.</ref>

==منابع==