بحث:شرایط انتظار واقعی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#[[بینش]] [[توحیدی]]: یعنی اینکه تمام هستی از [[خدا]] و همه چیز در [[کف]] [[قدرت]] اوست. [[خدا]] بر هر کاری توانا و همه چیز در [[آسمان]] و [[زمین]]، تحت [[فرمان]] اوست و از خود هیچ اختیاری ندارد.

##انجام [[واجبات]] و ترک [[محرمات]]: بدیهی است [[منتظر واقعی]] باید به اصول تعریف شده در [[دین]] [[معتقد]] باشد و خود را [[مقید]] به انجام [[اوامر الهی]] بداند و از [[نواهی]] [[الهی]] دوری جوید و این عملکرد، همان [[تقوی]] و [[ورع]] است؛ زیرا شخصی که [[منتظر]] اصلاح‌گری بزرگ است، باید [[زندگی]] خود را بر اساس [[عقاید]] و فرامین [[مصلح]] [[برنامه‌ریزی]] کند. بر این اساس، مسلماً [[منتظر واقعی]] باید جزو شریفترین افراد [[امت]] در انجام [[اعمال صالح]] و [[بهترین]] اشخاص [[جامعه]] در [[رفتار نیکو]] باشد. در این زمینه [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: «کسی که [[دوست]] می‌دارد از [[اصحاب امام]] [[قائم]] بشمار آید، پس در [[انتظار]] به سر ببرد و [[ورع]] و [[پارسایی]] را پیشه خود سازد و به [[محاسن اخلاق]] بپردازد، این چنین کسی را [[منتظر]] گویند و اگر بمیرد در حالیکه [[امام]] خود را [[زیارت]] نکرده باشد، [[پاداش]] وی به سان کسانی است که در رکاب [[امام]] حضور دارند»<ref>{{متن حدیث|مَنْ سَرهُ أَنْ یکونَ مِنْ أَصْحابِ الْقائِمِ فَلْینْتَظِرْ وَلْیعْمَلُ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْأَخْلاقِ وَهُوَ مَنْتَظِرٌ فَاِنْ ماتَ وَقامَ الْقائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکهُ}}؛  مستدرک سفینة البحار، نمازی شاهرودی، ج ۶، ص۱۸۴.</ref>. پس بنا به تعبیر [[امام صادق]]{{ع}} [[منتظر واقعی]] کسی است که از [[گناهان]] دوری کرده و [[تقوا]] و [[اخلاق نیکو]] را در خود نهادینه می‌کند؛ آری [[منتظر واقعی]] می‌داند بدون [[خودسازی]] و [[تقوا]]، در زمره [[منتظران حقیقی]] وارد نمی‌شود.

#[[جهاد]]: [[جهاد]] به معنای به کار گرفتن تمام [[توان]] همراه با [[تحمل]] مشقت‌ها در مسیر دستیابی به [[هدف]] است و اولین اثر [[انتظار]] تشکیل [[حکومت عدل جهانی]]، شکل‌گیری روحیۀ جهادی در درون [[آدمی]] و رو آوردن به عمل مجاهدانه است؛ چراکه [[آدمی]] به تناسب اهدافش به تلاش رو می‌آورد وقتی [[هدف]] کوچک و سهل الوصول بود و نیل به آن به‌راحتی امکان‌پذیر بود، رسیدن به آن به تلاش چندانی [[نیاز]] ندارد؛ اما اگر [[آدمی]] برای خود هدفی بزرگ و سترگ [[انتخاب]] کرد برای نیل به آن راهی جز [[استوار]] کردن [[عزم]] و بستن کمر [[همت]] و برداشتن گام‌های بلند و به‌کار گرفتن نهایت تلاش وجود نخواهد داشت؛ از این رو کسی که چشم‌انداز خود را تشکیل جامعۀ آرمانی در [[عصر ظهور]] قرار داد باید برای تحقق آرمانی چنین سترگ و رفیع تلاشی به تناسب ان داشته باشد<ref>ر.ک. آیتی، نصرت الله، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.

#[[نیروسازی]]: وقتی که مقصد ـ نه [[تکامل]] یک نفر ـ [[تکامل]] [[جامعه]] و بالاتر از آن جامعۀ جهانی است و قرار است جامعۀ جهانی موحد تشکیل شود که به تعبیر [[قرآن]] {{متن قرآن|يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا}}<ref>«مرا می‏پرستند و هیچ چیزی را با من شریک نمی‌کنند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> است، این مقصد طولانی را نمی‌توان به تنهایی پیمود؛ به تعبیر دیگر [[منتظران]] [[چشم به راه]] [[ظهور امام مهدی]] و [[تشکیل حکومت]] عادلانۀ جهانی هستند که [[شرق]] و [[غرب]] [[دنیا]] را فرا می‌گیرد، و افزون‌بر اینکه آحاد [[جامعه جهانی]] زیستی موحدانه خواهند داشت [[عبودیت]] در روابط افراد [[جامعه]] با یکدیگر و رابطۀ [[حاکمان]] و [[کارگزاران حکومتی]] با [[مردم]] نیز جریان دارد و به عبارت دیگر آنچه در حوزۀ فرد و اجتماع و [[حکومت]] [[میزان]] عمل است فرامین [[الهی]] است؛ از این رو دستیابی به این [[هدف]] سترگ [[نیازمند]] [[تربیت]] و پرورش انسان‌هایی در این طراز است و با [[تربیت]] افراد و شکل دادن جمعیت‌هایی از تربیت‌یافتگان و رشد و ارتقا دادن آنان و نیز توسعه این جمعیت‌هاست که می‌توان [[امید]] نیل به آن چشم‌انداز بزرگ داشت و نیز در این مسیر طولانی و سخت، گردنه‌های بسیاری هست که ممکن است [[همت]] همراهان را [[سست]] کند و از انگیزه‌هایشان بکاهد مشکلات و [[سختی]] راه، [[فتنه‌ها]] و مظاهر [[فریبنده]] [[دنیا]]، شکست‌ها و ناکامی‌ها، کوتاه دیدن مسیر، [[شتاب‌زدگی]] در حصول نتیجه برخی از این گردنه‌هاست که عبور از آن [[نیازمند]] [[تدبیر]] است؛ بنابراین، در کنار [[تربیت]] و پس از آن از [[مراقبت]] و عهده‌داری نیروها نباید [[غفلت]] کرد و برای ایمن‌سازی آنان بایستی [[تدبیر]] اندیشید تا جریان [[نیروسازی]] همچنان مستمر بماند و مجموعه‌ای از [[یاران]] [[توانمند]] فراهم آیند تا آنان خود با یارگیری و [[نیروسازی]] آرام‌آرام زمینه‌های آن تحول [[اجتماعی]] وسیع را فراهم نمایند. پس یکی دیگر از [[آثار انتظار]] [[نیروسازی]] است<ref>ر.ک. آیتی، نصرت الله، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.

#[[استقامت]] در برابر [[دشمنان]]: [[نزاع]] جبهۀ [[حق]] و [[باطل]]، عمری به [[درازی عمر]] [[بشر]] دارد و در همیشه [[تاریخ]] جریان [[باطل]] تا حد امکان در [[ستیز]] با جریان [[حق]] و از میدان به در کردن آن کوشیده است و این خاصیت [[باطل]] است و به جز این از آن نمی‌توان [[انتظار]] داشت. بنابراین، طبیعی است هر جا چراغ هدایتی افروخته شود و جریانی در مسیر [[حق]] و برای [[حمایت]] از [[حق]] و به انگیزۀ گسترش [[حقیقت]] شکل بگیرد جبهۀ [[باطل]] با تمام قوا در برابرش [[صف‌آرایی]] کند؛ خصوصاً اگر آن [[حق]] چیزی باشد که تمام [[انبیا]] و [[اولیا]] در طول [[تاریخ]] آرزوی تحققش را داشته و در مسیر شکل‌گیری‌اش کوشش کرده‌اند؛ از این‌رو کسی که چنین چشم‌انداز سترگی را برای خود [[انتخاب]] می‌‌کند باید خود را برای [[مقاومت]] در برابر [[دشمنی‌ها]] و ستیزه‌جویی‌های [[دشمنان]] مهیا کند، دشمنی‌هایی عمیق که جز با کوتاه آمدن از [[هدف]]، رو به افول نمی‌رود و به جز دست کشیدن از [[آرمان]] به [[رضایت]] تبدیل نمی‌شود و کسانی که چنین چشم‌اندازی برای خود برگزیده‌اند تنها در صورت مجهز شدن به [[سلاح]] [[استواری]] است که می‌توانند این مسیر طولانی را با این حجم انبوه از [[دشمنی‌ها]] به [[سلامت]] طی نمایند<ref>ر.ک. آیتی، نصرت الله، مکاتبه اختصاصی [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.

#حرکت‌: حرکت، همان [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[دعوت]] به سوی [[خدا]]، [[آماده‌سازی]] [[زمین]] برای [[ظهور امام عصر]]{{ع}} و برپایی [[دولت جهانی]] او و ایجاد آمادگی‌های بینشی، ایمانی و تشکیلاتی و [[توانایی]] در [[نسل]] مؤمنی است که به [[یاری امام]] و [[زمینه‌سازی]] ظهورش [[قیام]] کنند<ref>ر.ک. آصفی، محمد مهدی، انتظار پویا، ص ۵۷ ـ ۶۰.</ref>.