ذکر در قرآن: تفاوت میان نسخهها
←اهمیت و ضرورت ذکر
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
*[[خردمندان]] به [[ذکر خدا]] اهتمام دارند و در حال [[ایستاده]]، نشسته و به پهلو آرمیده، به [[یاد خدا]] هستند: {{متن قرآن|لِأُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ}}<ref>«نشانههایی برای خردمندان است (همان) کسان که خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد میکنند.»؛ سوره آل عمران، آیه ۱۹۰-۱۹۱.</ref>. به دیده [[مفسران]]، [[ذکر خدا]] در حالات سهگانه یاد شده، به معنای تداوم و بسیاریِ [[یاد خدا]] در همه حالات؛ یا دست کم در بیشتر حالات [[خردمندان]] است<ref>روض الجنان، ج۵، ص۲۰۷-۲۰۸؛ روح المعانی، ج۲، ص۳۶۸.</ref>. بر پایه روایتی، [[یاد خدا]] در هر حالی [[پسندیده]] است<ref>الکافی، ج۲، ص۴۹۷.</ref>. | *[[خردمندان]] به [[ذکر خدا]] اهتمام دارند و در حال [[ایستاده]]، نشسته و به پهلو آرمیده، به [[یاد خدا]] هستند: {{متن قرآن|لِأُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ}}<ref>«نشانههایی برای خردمندان است (همان) کسان که خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد میکنند.»؛ سوره آل عمران، آیه ۱۹۰-۱۹۱.</ref>. به دیده [[مفسران]]، [[ذکر خدا]] در حالات سهگانه یاد شده، به معنای تداوم و بسیاریِ [[یاد خدا]] در همه حالات؛ یا دست کم در بیشتر حالات [[خردمندان]] است<ref>روض الجنان، ج۵، ص۲۰۷-۲۰۸؛ روح المعانی، ج۲، ص۳۶۸.</ref>. بر پایه روایتی، [[یاد خدا]] در هر حالی [[پسندیده]] است<ref>الکافی، ج۲، ص۴۹۷.</ref>. | ||
*برخی نیز [[ذکر خدا]] در حال نشسته و خوابیده را اشاره به ذاکر بودن [[خردمندان]] هنگام [[بیماری]] و کیفیت [[نماز]] آنان در این حالات دانستهاند<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۹۱۰؛ تفسیر قرطبی، ج۴، ص۳۱۱.</ref>. در برابر، [[منافقان]] که [[خدا]] را جز اندکی یاد نمیکنند، در [[قرآن]] [[نکوهش]] شدهاند: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«بیگمان منافقان، با خداوند نیرنگ میبازند و خداوند را جز اندکی یاد نمیکنند» سوره نساء، آیه ۱۴۲.</ref>. | *برخی نیز [[ذکر خدا]] در حال نشسته و خوابیده را اشاره به ذاکر بودن [[خردمندان]] هنگام [[بیماری]] و کیفیت [[نماز]] آنان در این حالات دانستهاند<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۹۱۰؛ تفسیر قرطبی، ج۴، ص۳۱۱.</ref>. در برابر، [[منافقان]] که [[خدا]] را جز اندکی یاد نمیکنند، در [[قرآن]] [[نکوهش]] شدهاند: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«بیگمان منافقان، با خداوند نیرنگ میبازند و خداوند را جز اندکی یاد نمیکنند» سوره نساء، آیه ۱۴۲.</ref>. | ||
*از موارد [[ضرورت]] [[ذکر]]، [[وجوب]] یاد کرد [[نام خدا]] برای صید و [[ذبح]] حیوانات از دیدگاه [[شیعه]]<ref>التبیان، ج۳، ص۴۴۲؛ ج۴، ص۲۵۶.</ref> و بسیاری از [[اهل سنت]]<ref>التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۲۹۳؛ ج۱۳، ص۱۳۰-۱۳۱.</ref> است: {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ}}<ref>«پس، از آنچه (به هنگام ذبح) نام خداوند بر آن برده شده است بخورید، اگر به آیات وی ایمان دارید و از چیزی که (در ذبح) نام خداوند بر آن برده نشده است نخورید؛ و آن به راستی نافرمانی (از خداوند) است» سوره انعام، آیه ۱۱۸، ۱۲۱.</ref>؛ نیز {{متن قرآن|وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَامٌ لَا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا}}<ref>«و چارپایانی است که نام خداوند را (در ذبح) بر آنها نمیبرند» سوره انعام، آیه ۱۳۸.<ref>؛ {{متن قرآن|حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ}}<ref>«مردار و خون و گوشت خوک و آنچه جز به نام خداوند ذبح شده باشد بر شما حرام است» سوره مائده، آیه ۳.<ref>؛ {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ}}<ref>«پس، از آنچه (این جانوران شکاری) برای شما (گرفته و) نگه داشتهاند بخورید و (هنگام فرستادن حیوان شکاری یا هنگام ذبح) نام خداوند را بر آنها یاد کنید» سوره مائده، آیه ۴.<ref>؛ {{متن قرآن|وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا}}<ref>«و (قربانی) شتران تنومند را برای شما از نشانههای (بندگی) خداوند قرار دادهایم، شما را در آنها خیری است پس نام خداوند را بر آنها در حالی که بر پا ایستادهاند ببرید» سوره حج، آیه ۳۶.</ref><ref>[[محمد ابوطالبی|ابوطالبی، محمد]]، [[ذکر (مقاله)|ذکر]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳.</ref>. | *از موارد [[ضرورت]] [[ذکر]]، [[وجوب]] یاد کرد [[نام خدا]] برای صید و [[ذبح]] حیوانات از دیدگاه [[شیعه]]<ref>التبیان، ج۳، ص۴۴۲؛ ج۴، ص۲۵۶.</ref> و بسیاری از [[اهل سنت]]<ref>التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۲۹۳؛ ج۱۳، ص۱۳۰-۱۳۱.</ref> است: {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ}}<ref>«پس، از آنچه (به هنگام ذبح) نام خداوند بر آن برده شده است بخورید، اگر به آیات وی ایمان دارید و از چیزی که (در ذبح) نام خداوند بر آن برده نشده است نخورید؛ و آن به راستی نافرمانی (از خداوند) است» سوره انعام، آیه ۱۱۸، ۱۲۱.</ref>؛ نیز {{متن قرآن|وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَامٌ لَا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا}}<ref>«و چارپایانی است که نام خداوند را (در ذبح) بر آنها نمیبرند» سوره انعام، آیه ۱۳۸.</ref>؛ {{متن قرآن|حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ}}<ref>«مردار و خون و گوشت خوک و آنچه جز به نام خداوند ذبح شده باشد بر شما حرام است» سوره مائده، آیه ۳.</ref>؛ {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ}}<ref>«پس، از آنچه (این جانوران شکاری) برای شما (گرفته و) نگه داشتهاند بخورید و (هنگام فرستادن حیوان شکاری یا هنگام ذبح) نام خداوند را بر آنها یاد کنید» سوره مائده، آیه ۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا}}<ref>«و (قربانی) شتران تنومند را برای شما از نشانههای (بندگی) خداوند قرار دادهایم، شما را در آنها خیری است پس نام خداوند را بر آنها در حالی که بر پا ایستادهاند ببرید» سوره حج، آیه ۳۶.</ref><ref>[[محمد ابوطالبی|ابوطالبی، محمد]]، [[ذکر (مقاله)|ذکر]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== |