رضایت از تقدیر الهی در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*در کتب [[علم]] [[اخلاق]]، شایع و مشهور است که در این باب مسأله‌ای را به صورت اشکال مطرح، و به آن پاسخ می‌‌دهند. ما نیز به تبعیّت از اخلاق‌پژوهان آن اشکال را مطرح و جواب خود را بدان ارائه می‌‌کنیم.

*آن پرسش اشکال‌گون چنین است که: [[دعا]] و [[توسّل]] به [[حضرت]] باری با [[مقام]] [[رضا]] و [[تسلیم]] منافات دارد؛ چه [[دعا]] برای رفع [[بلاء]] و ناخواستنی‌ها است، در حالی که آن کس که به [[قضاء]] [[الهی]] [[راضی]] شده در [[مقام تسلیم]] در برابر آن به سر می‌‌برد، نباید برای رفع [[بلاها]] به [[دعا]] بپردازد؛ چه این [[دعا]] تنها از آن رو به وجود آمده که [[قضای الهی]] نزد [[انسان]] [[ناپسند]] بوده [[آدمی]] از آن خوشنود نمی‌باشد. بدین ترتیت [[دعا کردن]] [[انسان]] با [[مقام]] [[رضا]] و [[تسلیم]] او منافات داشته، [[آدمی]] یا نباید خود را در این [[مقام]] بداند، و یا اگر دانست نباید دست به [[دعا]] و [[مناجات]] برای رفع مکروهات و [[بلاها]] بردارد.

*بر این اساس، ما در اینجا با صرف نظر از نقد و بررسی آن جواب‌ها، تنها به طرح پاسخی که به نظر خود ما صحیح می‌‌نماید، می‌‌پردازیم. این پاسخ از [[قرآن کریم]] برگرفته شده، و می‌‌تواند [[روح]] جستجوگر [[انسان]] را آرام سازد<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۵۰.</ref>.

*آن پاسخ این است که: [[دعا]] و [[توسل]] از مهم‌ترین [[عبادات]] بوده، و ترک آن دو در [[قرآن کریم]] یکی از مراتب [[کفر]] عملی شمرده شده است: {{متن قرآن|ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ}}<ref>«مرا بخوانید تا پاسختان دهم که آنان که از پرستش من سر برمی‌کشند به زودی با خواری در دوزخ درمی‌آیند» سوره غافر، آیه ۶۰.</ref>.