رابطه نهج البلاغه با قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

رابطه نهج البلاغه با قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۲۰

۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - ']]' به ' [['

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۹٬۰۱۶

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 ===انس و [[همراهی]] دائمی [[علی]] {{ع}} با [[قرآن]]===
-*به موجب [[روایات]] متعدد، [[علی]] {{ع}} همواره با [[قرآن]] و [[قرآن]] نیز با [[علی]] {{ع}} بود. [[پیامبر]][[اسلام]] {{صل}} در [[حدیثی]] این [[همراهی]] را چنین اعلام فرمود که: "[[علی و قرآن]] از هم جداناشدنی هستند تا آن که سر [[حوض کوثر]] بر من داخل شوند." [[همراهی]] [[علی]] {{ع}} با [[قرآن]] مصداقی از باهم بودن [[اهل‌بیت]] {{عم}} و [[قرآن]] است که در [[حدیث ثقلین]] به [[تواتر]] پیوسته است<ref>حدیث ثقلین یکی از مصادیق احادیث متواتر است و با تعبیرهای متعدد در کتاب‌های معتبر اهل تسنن وارد شده است. آن‌گونه که برخی شماره‌ کرده‌اند طرق روایت ثقلین در اهل تسنن به ۲۷ یا ۳۰ یا ۳۹ طریق می‌رسد. کتاب‌ها و منابع متعدد اهل سنت از جمله صحیح مسلم، سنن دارمی، خصائص نسائی، سنن ابی داود، سنن ابن ماجه، مسند احمد و مستدرک حاکم نیز آن را نقل کرده‌اند (برای تفصیل این منابع نک: کهنوی، عبقات الانوار فی امامة الائمة الاطهار، ج ۱، و نیز میلانی، سیدعلی، نفحات الأزهار، جلد ۱ و ۲). این روایت در شیعه از ۸۲ طریق وارد شده است (نک: مدرسی سید محمد رضا / ۱۱۷).</ref> و به موجب آن، هیچ افتراقی بین [[قرآن]] و [[اهل‌بیت]] [[پیامبر]] {{صل}} قابل تصور نیست<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 412-413.</ref>.
+*به موجب [[روایات]] متعدد، [[علی]] {{ع}} همواره با [[قرآن]] و [[قرآن]] نیز با [[علی]] {{ع}} بود. [[پیامبر]] [[اسلام]] {{صل}} در [[حدیثی]] این [[همراهی]] را چنین اعلام فرمود که: "[[علی و قرآن]] از هم جداناشدنی هستند تا آن که سر [[حوض کوثر]] بر من داخل شوند." [[همراهی]] [[علی]] {{ع}} با [[قرآن]] مصداقی از باهم بودن [[اهل‌بیت]] {{عم}} و [[قرآن]] است که در [[حدیث ثقلین]] به [[تواتر]] پیوسته است<ref>حدیث ثقلین یکی از مصادیق احادیث متواتر است و با تعبیرهای متعدد در کتاب‌های معتبر اهل تسنن وارد شده است. آن‌گونه که برخی شماره‌ کرده‌اند طرق روایت ثقلین در اهل تسنن به ۲۷ یا ۳۰ یا ۳۹ طریق می‌رسد. کتاب‌ها و منابع متعدد اهل سنت از جمله صحیح مسلم، سنن دارمی، خصائص نسائی، سنن ابی داود، سنن ابن ماجه، مسند احمد و مستدرک حاکم نیز آن را نقل کرده‌اند (برای تفصیل این منابع نک: کهنوی، عبقات الانوار فی امامة الائمة الاطهار، ج ۱، و نیز میلانی، سیدعلی، نفحات الأزهار، جلد ۱ و ۲). این روایت در شیعه از ۸۲ طریق وارد شده است (نک: مدرسی سید محمد رضا / ۱۱۷).</ref> و به موجب آن، هیچ افتراقی بین [[قرآن]] و [[اهل‌بیت]] [[پیامبر]] {{صل}} قابل تصور نیست<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 412-413.</ref>.
 *هم‌چنین در برخی دیگر از [[روایات]] این موضوع مورد توجه قرار گرفته که [[علی]] با [[حق]] و [[حق]] با [[علی]] {{ع}} است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 413.</ref>.
 *واضح است که این [[روایات]] تعبیر دیگری از [[همراهی]] [[علی]] {{ع}} با [[قرآن]] است، زیرا [[قرآن]] معیار اصلی [[حق]] است. در برخی از [[روایات]] بر [[حق]] بودن سخنان و نیّات قلبی [[علی]] {{ع}} تأکید شده و به [[همراهی]] دائمی [[علی]] {{ع}} و [[حق]] اشارت رفته است، مثل این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} که: {{متن حدیث|يا عليُّ إِنَّ الحَقَّ لسانِك و في قَلبِك و مَعَك بينَ يَديْك و نَصْبُ عَيْنَيْكَ}} (ای [[علی]]، همانا [[حق]] بر زبان تو جاری و در [[قلب]] تو ساری است و همواره با تو و پیش روی تو است). با توجه به این [[روایات]]، عینیت محتوایی [[سخنان علی]] {{ع}} با [[قرآن]] به دست می‌آید که خود از مبانی مهم در هماهنگی صوری و معنایی [[نهج البلاغه]] با [[قرآن]] خواهد بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 413.</ref>.