پرش به محتوا

آیه اکمال دین: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۱۹۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


'''آیه اکمال دین'''، [[آیه]] ای است که روز [[غدیرخم]] و پس از [[تعیین امام]] [[علی ]]{{ع}} به عنوان [[وصی]] و [[جانشین پیامبر]] به امر [[پروردگار]]، نازل شد. [[آیه]] بیانگر [[یأس]] [[کفار]] به واسطۀ [[جانشینی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[اکمال دین]] و [[اتمام نعمت]] و [[اثبات]] کنندۀ [[امامت]] و [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} است.
'''آیه اکمال دین'''، [[آیه]] ای است که روز [[غدیرخم]] و پس از [[تعیین امام]] [[علی ]]{{ع}} به عنوان [[وصی]] و [[جانشین پیامبر]] به امر [[پروردگار]]، نازل شد. [[آیه]] بیانگر [[یأس]] [[کفار]] به واسطۀ [[جانشینی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[اکمال دین]] و [[اتمام نعمت]] و [[اثبات]] کنندۀ [[امامت]] و [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} است.
==مقدمه==
بخشی از سومین [[آیه]] سوره [[مائده]] را "[[آیه اکمال]]" نامیده‌اند: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ}}<ref>«امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref><ref>الغدیر، ج۱، ص ۲۳۴؛ تتمة المراجعات، ص۵۴؛ نهج الحق، ص۱۹۲.</ref>.
*به [[اجماع]] [[عالمان شیعه]] و [[عقیده]] برخی از مفسّران [[اهل سنت]]، این [[آیه]] در قضیه [[غدیر خم]] و پس از [[نصب حضرت علی]]{{ع}} به [[امامت]] نازل شده است<ref>جوامع‌الجامع، ج۱، ص۳۲۱؛ نورالثقلین، ج۱، ص ۵۸۹؛ شواهدالتنزیل، ج۱، ص ۲۰۲ و ۲۰۳.</ref>. بسیاری از [[روایات]] [[اهل سنت]] نیز [[نزول]] [[آیه اکمال]] را پس از [[جریان غدیر]] [[خم]] می‌دانند.
*[[سیوطی]] از [[ابی سعید خدری]] [[نقل]] کرده که چون [[پیامبر]]، [[ولایت علی]]{{ع}} را در [[روز غدیر]] [[خم]] اعلام کرد، [[جبرئیل]] این [[آیه]] را فرود آورد <ref>الدرالمنثور، ج ۳، ص ۱۹.</ref>. او هم‌چنین از [[ابوهریره]] [[نقل]] می‌کند که چون [[روز غدیر]] [[خم]] (هیجده [[ذی حجّه]]) شد، [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث| مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاه‏}}، و آن هنگام، این [[آیه]] نازل شد<ref>الدرالمنثور، ج ۳، ص ۱۹.</ref>.
*[[خطیب بغدادی]] نیز می‌گوید: در [[روز غدیر]] [[خم]]، [[پیامبر]] [[دست]] [[علی بن ابی طالب]] را گرفت و فرمود: آیا من [[ولیّ]] [[مؤمنان]] نیستم؟ جمعیّت، [[ولایت]] او را [[تأیید]] کردند؛ سپس فرمود: {{متن حدیث| مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاه‏}}، و [[عمر بن خطاب]] گفت: ای پسر [[ابوطالب]]! بر تو [[مبارک]] باد. [[سرور]] من و [[سرور]] هر [[مسلمانی]] شدی؛ آن‌گاه [[آیه]] {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ}}<ref>«امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref> نازل شد<ref>تاریخ بغداد، ج ۸، ص ۲۸۴.</ref><ref>[[علی خراسانی|خراسانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>.


==[[شان نزول]] [[آیه]]==
==[[شان نزول]] [[آیه]]==
* [[آیۀ اکمال]]، بخشی از آیۀ ۳ [[سورۀ مائده]] است که به خاطر جمله: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ}} در آن، به این نام [[شهرت]] یافته است. این [[آیه]] در روز [[غدیرخم]] و پس از [[ابلاغ]] [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به [[مردم]] توسّط [[پیامبر]]{{صل}} نازل شد<ref>ر.ک: [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۳۸-۳۹. </ref>؛ چنانکه [[پیامبر]]{{صل}} در باب [[شأن نزول]] [[آیه]] فرموند: «همانا [[کمال دین]] و تمام [[نعمت]] و رضای [[پروردگار]] به اعلام [[جانشینی]] و [[ولایت علی]]{{ع}} توسط من به شما [[مردم]] بوده است»<ref>{{متن حدیث|إِنَ‏ کَمَالَ‏ الدِّینِ‏ وَ تَمَامَ‏ النِّعْمَةِ وَ رِضَی‏ الرَّبِ‏ بِإِرْسَالِی إِلَیْکُمْ بِالْوَلَایَةِ بَعْدِی لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِب‏{{ع}}‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}؛ بحار الانوار؛ ج۳۷، ص ۱۱۱. </ref>. ایشان بعد از [[نزول]] [[آیه]]، با این جملات [[خوشحالی]] خودشان را ابراز کردند: {{متن حدیث|اللَّهُ أَکْبَرُ عَلَی إِکْمَالِ الدِّینِ وَ إِتْمَامِ النِّعْمَةِ وَ رِضَی الرَّبِّ بِرِسَالَتِی وَ بِوِلَایَةِ عَلِیٍّ مِنْ بَعْدِی}}<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۰. </ref>.
* [[آیۀ اکمال]]، بخشی از آیۀ ۳ [[سورۀ مائده]] است که به خاطر جمله: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ}} در آن، به این نام [[شهرت]] یافته است. این [[آیه]] در روز [[غدیرخم]] و پس از [[ابلاغ]] [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به [[مردم]] توسّط [[پیامبر]]{{صل}} نازل شد<ref>ر.ک: [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۳۸-۳۹. </ref>؛ چنانکه [[پیامبر]]{{صل}} در باب [[شأن نزول]] [[آیه]] فرموند: «همانا [[کمال دین]] و تمام [[نعمت]] و رضای [[پروردگار]] به اعلام [[جانشینی]] و [[ولایت علی]]{{ع}} توسط من به شما [[مردم]] بوده است»<ref>{{متن حدیث|إِنَ‏ کَمَالَ‏ الدِّینِ‏ وَ تَمَامَ‏ النِّعْمَةِ وَ رِضَی‏ الرَّبِ‏ بِإِرْسَالِی إِلَیْکُمْ بِالْوَلَایَةِ بَعْدِی لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِب‏{{ع}}‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}؛ بحار الانوار؛ ج۳۷، ص ۱۱۱. </ref>. ایشان بعد از [[نزول]] [[آیه]]، با این جملات [[خوشحالی]] خودشان را ابراز کردند: {{متن حدیث|اللَّهُ أَکْبَرُ عَلَی إِکْمَالِ الدِّینِ وَ إِتْمَامِ النِّعْمَةِ وَ رِضَی الرَّبِّ بِرِسَالَتِی وَ بِوِلَایَةِ عَلِیٍّ مِنْ بَعْدِی}}<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۰. </ref>.
==زمان و مکان [[نزول]] [[آیه]]==
==زمان و مکان [[نزول]] [[آیه]]==
* [[شیعیان]] معتقدند [[آیۀ اکمال دین]] در روز هجده ذی الحجه [[سال دهم هجری]] در محلی به نام [[غدیر خم]] نازل شده است، اما [[اهل سنت]] [[نزول]] این [[آیه]] را در نهم ذی الحجه (روز [[عرفه]]) [[سال]] ده [[هجری]] می‌دانند.  
* [[شیعیان]] معتقدند [[آیۀ اکمال دین]] در روز هجده ذی الحجه [[سال دهم هجری]] در محلی به نام [[غدیر خم]] نازل شده است، اما [[اهل سنت]] [[نزول]] این [[آیه]] را در نهم ذی الحجه (روز [[عرفه]]) [[سال]] ده [[هجری]] می‌دانند.  
۱۱۵٬۱۶۹

ویرایش