دین سفیانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'یاران امام مهدی' به 'یاران امام مهدی'
جز (جایگزینی متن - ' بسوی ' به ' بهسوی ') |
جز (جایگزینی متن - 'یاران امام مهدی' به 'یاران امام مهدی') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
::::::«[[روایات]]، نشانگر این معناست که [[سفیانی]] [[فرهنگ]] و [[آموزش]] غربی دارد و چهبسا در همانجا نشو و نما کرده باشد. در کتاب [[الغیبة ۲ (کتاب)|غیبت]] [[شیخ طوسی]] از [[بشر بن غالب]] بهصورت مرسل [[روایت]] شده است که گفت: "[[سفیانی]] در حالیکه [[رهبری]] گروهی را بعهده دارد مانند شخص نصرانی [[صلیب]] بر گردن دارد و از سرزمین [[رومیان]] روی میآورد"<ref>غیبت طوسی، ص ۲۷۸.</ref>. | ::::::«[[روایات]]، نشانگر این معناست که [[سفیانی]] [[فرهنگ]] و [[آموزش]] غربی دارد و چهبسا در همانجا نشو و نما کرده باشد. در کتاب [[الغیبة ۲ (کتاب)|غیبت]] [[شیخ طوسی]] از [[بشر بن غالب]] بهصورت مرسل [[روایت]] شده است که گفت: "[[سفیانی]] در حالیکه [[رهبری]] گروهی را بعهده دارد مانند شخص نصرانی [[صلیب]] بر گردن دارد و از سرزمین [[رومیان]] روی میآورد"<ref>غیبت طوسی، ص ۲۷۸.</ref>. | ||
::::::در [[روایت]] کلمه [[منتصر]] آمده اما دراصل باید "متنصر" باشد، چنانکه در بحار ج ۵۲ ص ۲۱۷ آمده است، یعنی، [[مسلمان]] [[مسیحی]] شده. و جمله "از سرزمین [[رومیان]] میآید" یعنی کسی که از سرزمین [[روم]] (غرب) به [[شام]] میآید و آنگاه دست به جنبش و [[قیام]] میزند. و نیز نشانگر این است که او [[رهبری سیاسی]] غربیها و [[یهودیان]] را بر عهده دارد و با [[حضرت مهدی]] {{ع}} که [[دشمن]] [[روم]] یعنی غربیهاست به [[نبرد]] میپردازد و با ترکان یا هواداران ترکها که بنظر ما روسها هستند وارد [[جنگ]] میشود. و [[سفیانی]] پایتخت خود را در حوادث [[زمان ظهور]] و در پیشاپیش لشکرکشی [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[دمشق]] به [[رمله]] [[فلسطین]] منتقل میسازد همانجائی که طبق [[روایت]]، [[شورشیان]] رومی در آنجا فرود میآیند. | ::::::در [[روایت]] کلمه [[منتصر]] آمده اما دراصل باید "متنصر" باشد، چنانکه در بحار ج ۵۲ ص ۲۱۷ آمده است، یعنی، [[مسلمان]] [[مسیحی]] شده. و جمله "از سرزمین [[رومیان]] میآید" یعنی کسی که از سرزمین [[روم]] (غرب) به [[شام]] میآید و آنگاه دست به جنبش و [[قیام]] میزند. و نیز نشانگر این است که او [[رهبری سیاسی]] غربیها و [[یهودیان]] را بر عهده دارد و با [[حضرت مهدی]] {{ع}} که [[دشمن]] [[روم]] یعنی غربیهاست به [[نبرد]] میپردازد و با ترکان یا هواداران ترکها که بنظر ما روسها هستند وارد [[جنگ]] میشود. و [[سفیانی]] پایتخت خود را در حوادث [[زمان ظهور]] و در پیشاپیش لشکرکشی [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[دمشق]] به [[رمله]] [[فلسطین]] منتقل میسازد همانجائی که طبق [[روایت]]، [[شورشیان]] رومی در آنجا فرود میآیند. | ||
::::::بلکه بهطوری که پیداست، بعنوان خط مقدم دفاعی بنفع [[یهودیان]] و رومیها وارد [[پیکار]] با [[حضرت مهدی]] {{ع}} میشود و [[روایات]]، بطوری که خواهید دانست درباره [[شکست]] او که به [[شکست]] [[یهودیان]] منتهی خواهد شد سخن میگوید. همچنین [[دلیل]] دیگر بر گرایش وی به غربیها این است که پس از [[شکست]] و کشته شدن او باقیمانده نیروهایش به سوی غرب میگریزند، آنگاه [[یاران | ::::::بلکه بهطوری که پیداست، بعنوان خط مقدم دفاعی بنفع [[یهودیان]] و رومیها وارد [[پیکار]] با [[حضرت مهدی]] {{ع}} میشود و [[روایات]]، بطوری که خواهید دانست درباره [[شکست]] او که به [[شکست]] [[یهودیان]] منتهی خواهد شد سخن میگوید. همچنین [[دلیل]] دیگر بر گرایش وی به غربیها این است که پس از [[شکست]] و کشته شدن او باقیمانده نیروهایش به سوی غرب میگریزند، آنگاه [[یاران امام مهدی]] {{ع}} آنها را بازگردانده و بقتل میرسانند. | ||
::::::از [[ابن خلیل ازدی]]، [[روایت]] شده است که گفت: از [[ابو جعفر]] ([[امام باقر]]) {{ع}} شنیدم که درباره این [[آیه شریفه]] "وقتی آنان [[خشم]] و [[عذاب]] ما را احساس کنند از آن دیار میگریزند فرار نکنید و بازگردید به سوی آنچه [[اسراف]] میکردید و خانههایتان. شاید از شما سؤال شود". فرمود: "وقتی [[قائم]] [[قیام]] کند و سپاهی بهسوی [[بنی امیه]] به [[شام]] گسیل دارد آنان به سوی [[روم]] (غرب) بگریزند [[رومیان]] به آنها گویند ما شما را در سرزمین خود راه ندهیم مگر اینکه به آئین [[مسیحیت]] درآئید، آنگاه [[صلیب]] به گردن خود آویزند و [[رومیان]] آنان را به سرزمین خود راه دهند وقتی [[یاران]] [[قائم]] {{ع}} به قصد [[نبرد]] با [[رومیان]]، رویاروی آنان فرود آیند، [[رومیان]] از آنها درخواست [[امان]] و [[صلح]] کنند اما [[یاران قائم]] میگویند: [[امان]] نمیدهیم تا آنکه افرادی را که از ما نزد شماست به ما برگردانید سپس [[رومیان]] آنها را به [[یاران]] [[قائم]] {{ع}} باز میگردانند و این است معنی فرموده [[خداوند]]: "فرار نکنید و بازگردید به سوی آنچه [[اسراف]] میکردید و خانههایتان شاید مورد سؤال واقع شوید" سپس فرمود: او از آنها درباره گنجها سؤال میکند. در حالیکه او بهتر از هرکس از آنها [[آگاه]] است آنها میگویند وای بر ما که سخت [[ستمکار]] بودیم پیوسته این گفتار حسرتآمیز بر زبانشان بود تا آنکه ما همه را طعمه [[شمشیر]] [[مرگ]] و [[هلاکت]] ساختیم"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۷.</ref>. | ::::::از [[ابن خلیل ازدی]]، [[روایت]] شده است که گفت: از [[ابو جعفر]] ([[امام باقر]]) {{ع}} شنیدم که درباره این [[آیه شریفه]] "وقتی آنان [[خشم]] و [[عذاب]] ما را احساس کنند از آن دیار میگریزند فرار نکنید و بازگردید به سوی آنچه [[اسراف]] میکردید و خانههایتان. شاید از شما سؤال شود". فرمود: "وقتی [[قائم]] [[قیام]] کند و سپاهی بهسوی [[بنی امیه]] به [[شام]] گسیل دارد آنان به سوی [[روم]] (غرب) بگریزند [[رومیان]] به آنها گویند ما شما را در سرزمین خود راه ندهیم مگر اینکه به آئین [[مسیحیت]] درآئید، آنگاه [[صلیب]] به گردن خود آویزند و [[رومیان]] آنان را به سرزمین خود راه دهند وقتی [[یاران]] [[قائم]] {{ع}} به قصد [[نبرد]] با [[رومیان]]، رویاروی آنان فرود آیند، [[رومیان]] از آنها درخواست [[امان]] و [[صلح]] کنند اما [[یاران قائم]] میگویند: [[امان]] نمیدهیم تا آنکه افرادی را که از ما نزد شماست به ما برگردانید سپس [[رومیان]] آنها را به [[یاران]] [[قائم]] {{ع}} باز میگردانند و این است معنی فرموده [[خداوند]]: "فرار نکنید و بازگردید به سوی آنچه [[اسراف]] میکردید و خانههایتان شاید مورد سؤال واقع شوید" سپس فرمود: او از آنها درباره گنجها سؤال میکند. در حالیکه او بهتر از هرکس از آنها [[آگاه]] است آنها میگویند وای بر ما که سخت [[ستمکار]] بودیم پیوسته این گفتار حسرتآمیز بر زبانشان بود تا آنکه ما همه را طعمه [[شمشیر]] [[مرگ]] و [[هلاکت]] ساختیم"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۷.</ref>. | ||
::::::و معنی این جمله که "هنگامیکه [[یاران]] [[قائم]] رویاروی آنان قرار میگیرند، آنها [[امان]] میطلبند" این است که [[یاران]] [[حضرت]]، انبوه نیروهای خود را در مقابل [[رومیان]] گسیل داشته و آنان را تهدید میکنند و مراد از [[بنی امیه]] در این [[روایت]] [[یاران]] [[سفیانی]] است که در دیگر [[روایات]] نیز بدان تصریح شده است. بنظر میرسد که آنها [[مشاوران]] و [[فرماندهان سپاه]] اویند که دارای [[موقعیت]] [[سیاسی]] عمدهای میباشند ازاینرو ماجرای آنان تا بدانجا کشیده میشود که، [[حضرت مهدی]] {{ع}} و یارانش [[رومیان]] را، در صورت [[تسلیم]] نکردن این افراد، تهدید به [[کارزار]] مینمایند. | ::::::و معنی این جمله که "هنگامیکه [[یاران]] [[قائم]] رویاروی آنان قرار میگیرند، آنها [[امان]] میطلبند" این است که [[یاران]] [[حضرت]]، انبوه نیروهای خود را در مقابل [[رومیان]] گسیل داشته و آنان را تهدید میکنند و مراد از [[بنی امیه]] در این [[روایت]] [[یاران]] [[سفیانی]] است که در دیگر [[روایات]] نیز بدان تصریح شده است. بنظر میرسد که آنها [[مشاوران]] و [[فرماندهان سپاه]] اویند که دارای [[موقعیت]] [[سیاسی]] عمدهای میباشند ازاینرو ماجرای آنان تا بدانجا کشیده میشود که، [[حضرت مهدی]] {{ع}} و یارانش [[رومیان]] را، در صورت [[تسلیم]] نکردن این افراد، تهدید به [[کارزار]] مینمایند. |