امر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←أمر در قرآن
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
*این [[بینات]] [[امر]] و فرمان‌های رسا و روشن همان [[شریعت الهی]] است که از سوی [[خدا]] بر انبیای [[بنی‌اسرائیل]] فرو فرستاده شده و در [[آیه]] [[چهل]] و چهارم [[سوره مائده]] به آن اشاره شده است: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ}}<ref>«همانا ما تورات را فروفرستادیم که در آن هدایت و نور است که انبیای فرمانبردار و اوصیای انبیاء و عالمان به تورات به آن برای یهودیان حکم کنند» سوره مائده، آیه ۴۴.</ref>. | *این [[بینات]] [[امر]] و فرمان‌های رسا و روشن همان [[شریعت الهی]] است که از سوی [[خدا]] بر انبیای [[بنی‌اسرائیل]] فرو فرستاده شده و در [[آیه]] [[چهل]] و چهارم [[سوره مائده]] به آن اشاره شده است: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ}}<ref>«همانا ما تورات را فروفرستادیم که در آن هدایت و نور است که انبیای فرمانبردار و اوصیای انبیاء و عالمان به تورات به آن برای یهودیان حکم کنند» سوره مائده، آیه ۴۴.</ref>. | ||
*سپس به [[شریعت]] امری که بر [[رسول الله]] [[محمد مصطفی]]{{صل}} نازل شده اشاره فرموده است که: {{متن قرآن|ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«سپس تو را بر آیینی از فرمان قرار دادیم، پس از آن پیروی کن، و از هوای نفس جاهلان پیروی مکن» سوره جاثیه، آیه ۱۸.</ref>. | *سپس به [[شریعت]] امری که بر [[رسول الله]] [[محمد مصطفی]]{{صل}} نازل شده اشاره فرموده است که: {{متن قرآن|ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«سپس تو را بر آیینی از فرمان قرار دادیم، پس از آن پیروی کن، و از هوای نفس جاهلان پیروی مکن» سوره جاثیه، آیه ۱۸.</ref>. | ||
*از [[تقابل]] بین [[امر]] به اتّباع از [[شریعت]] [[امر | *از [[تقابل]] بین [[امر]] به اتّباع از [[شریعت]] [[امر الهی]] با [[نهی]] از اتّباع [[اهواء]] نادانان و [[جاهلان]] چنین استفاده می‌شود که تنها [[شریعت]] امری که جواز اتّباع دارد، [[شریعت]] [[امر الهی]] است که بر [[رسول خدا]] نازل شده و هر [[شریعت]] [[امر]] و هر [[حکم]] و [[فرمان]] دیگری [[حکم]] و [[فرمان]] جاهلانی است که با [[حکم]] و [[فرمان]] جاهلانه خویش بر [[مردم]] [[ستم]] روا می‌دارند. {{متن قرآن|إِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«و همانا ستمکاران برخی پیوسته به برخی دیگرند و خداوند فرمانروای پرهیزگاران است» سوره جاثیه، آیه ۱۹.</ref>. | ||
*بنابراین، در [[آیات]] فوق الذکر، جواز [[تبعیت]] تنها به [[امر]] و فرمانی اختصاص داده شده است که از سوی [[خدا]] بر [[رسول خدا]] فرو فرستاده شده و با دلالت بر انحصار [[ولایت]] [[متقین]] در ذات [[اقدس]] حق تعالی: {{متن قرآن|وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ}} بر این [[حقیقت]] تأکید شده که جز [[خدا]] کسی [[شایستگی]] [[امر و نهی]] و [[فرمان]] ندارد و لذا [[متقیان]] و [[پرهیزگاران]] جز از [[ولایت]] [[خداوند]] [[پیروی]] نمی‌کنند و جز به [[فرمان]] او گردن نمی‌نهند<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام]]، ج۱، ص:۶۱-۶۲.</ref>. | *بنابراین، در [[آیات]] فوق الذکر، جواز [[تبعیت]] تنها به [[امر]] و فرمانی اختصاص داده شده است که از سوی [[خدا]] بر [[رسول خدا]] فرو فرستاده شده و با دلالت بر انحصار [[ولایت]] [[متقین]] در ذات [[اقدس]] حق تعالی: {{متن قرآن|وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ}} بر این [[حقیقت]] تأکید شده که جز [[خدا]] کسی [[شایستگی]] [[امر و نهی]] و [[فرمان]] ندارد و لذا [[متقیان]] و [[پرهیزگاران]] جز از [[ولایت]] [[خداوند]] [[پیروی]] نمی‌کنند و جز به [[فرمان]] او گردن نمی‌نهند<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام]]، ج۱، ص:۶۱-۶۲.</ref>. | ||