خوش‌خلقی در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←آثار خوش‌خلقی
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
#«هرکس به [[خدا]] و روز پایان [[ایمان]] دارد، باید [[پدر]] و مادرش را [[احترام]] کند»<ref>{{متن حدیث|مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ فَلْیُکْرِمْ وَالِدَیْهِ}}؛ محمد بن حسن قمی، العقد النضید؛ ص۲۲؛ شاذان بن جبرئیل، الروضة فی فضایل امیرالمؤمنین، ص۱۷۶. </ref> و...<ref>ر.ک: تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص۵۳-۵۴. </ref>. | #«هرکس به [[خدا]] و روز پایان [[ایمان]] دارد، باید [[پدر]] و مادرش را [[احترام]] کند»<ref>{{متن حدیث|مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ فَلْیُکْرِمْ وَالِدَیْهِ}}؛ محمد بن حسن قمی، العقد النضید؛ ص۲۲؛ شاذان بن جبرئیل، الروضة فی فضایل امیرالمؤمنین، ص۱۷۶. </ref> و...<ref>ر.ک: تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱، ص۵۳-۵۴. </ref>. | ||
==آثار [[خوش‌خلقی]]== | ==آثار [[خوش‌خلقی]]== | ||
در [[روایات]] برای [[اخلاق نیکو]] آثار [[دنیوی]] و [[اخروی]] بیان شده است، برخی از آنها عبارت‌اند از: | |||
#آثار [[دنیوی]]: | |||
#آسان شدن [[کارها]] به واسطۀ [[حسن خلق]]<ref>{{متن حدیث|لَمْ یَضِقْ شَیْءٌ عَنْ حُسْنِ اَلْخُلْقِ}}؛ غررالحکم، ۱.</ref>، چرا که با وجود داشتن [[اخلاق نیکو]] دیگران به کمک [[انسان]] می‌‌آیند؛ | |||
# [[اخلاق نیکو]] موجب [[دوستی]] دیگران شده و روزی را افزایش می‌‌دهد<ref>{{متن حدیث|حُسنُ ألأَخْلاقِ یُدِرُّ الاَرزاقَ وَ یُونِسُ الرِّفاقَ}}؛ غررالحکم، ۱.</ref>؛ | |||
# [[حسن خلق]] به همراه [[حسن نیت]] موجب [[رحمت الهی]] در [[دنیا]] و [[آخرت]] است<ref>ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۲۹۰. </ref>؛ | |||
# [[انس]] و [[الفت]] نتیجه [[حسن خلق]] و جدایی و [[تفرقه]] نتیجه [[بداخلاقی]] است<ref>محسن فیض کاشانی، محجه البیضاء، ترجمه محمد صادق عارف، ج۳، ص۳۸۴. </ref>.<ref>ر.ک: احمدوند، فردین، مکارم اخلاق در صحیفه، ص۲۲۷. </ref> | |||
#آثار [[اخروی]] | |||
# [[انسان]] به واسطۀ [[اخلاق نیکو]] به درجات عالی [[اخروی]] می‌‌رسد؛ | |||
# خوش‌خلقی موجب [[تخفیف]] در [[حسابرسی]] می‌شود؛ [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: «[[اخلاق نیکو]] [[لغزش‌ها]] را ذوب می‌کند همان‌گونه که [[آفتاب]]، یخ را»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اَلْخُلُقَ اَلْحَسَنَ یَمِیثُ اَلْخَطِیئَةَ کَمَا تَمِیثُ اَلشَّمْسُ اَلْجَلِیدَ}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۰۰؛ محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۰۴. </ref>.<ref>ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۲۹۰. </ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||