جنگ صفین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جنگ صفین در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۳ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'مانع' به 'مانع'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 * [[امام]]{{ع}} برای [[نبرد]] با [[معاویه]] آماده شد و برخی [[کارگزاران]] خود را به [[کوفه]] فراخواند. [[امام]] نامه‌‌هایی به [[مخنف بن سلیم]]، [[کارگزار]] [[اصفهان]] و [[عبدالله بن عباس]]، [[حاکم بصره]] نوشت و از آنها خواست [[مردم]] را به [[جنگ]] [[دعوت]] کنند. [[امام]]{{ع}} برای [[نبرد صفین]] در نُخَیله اردو زد و از [[حارث اعور]] خواست [[مردم]] را به آنجا فراخواند. نیروهای [[بصره]] نیز همراه با فرماندهانشان خود را به [[نخیله]] رساندند و [[سپاه کوفه]] به [[فرماندهی]] [[امام]]{{ع}} روز چهارشنبه پنجم [[شوال]] ۳۶ ق متمرکز شد و [[امام]] برای [[سپاهیان]] خود [[سخنرانی]] کرده و به سمت [[شام]] حرکت کردند. در مسیر نامه‌ای به [[معاویه]] نوشت تا شاید مسئله بدون درگیری حل شود و [[خون]] [[مسلمانان]] نریزد. [[معاویه]] جواب منفی به پیشنهاد [[امام]]{{ع}} داد. سرانجام دو [[سپاه]] در اوائل ذی الحجه در [[صفین]] مستقر شدند<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۶ و [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۷۷؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۹، ص ۱۹۵؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۶-۲۵۷.</ref>.
 ==[[تصرف]] آب [[فرات]]==
-* [[سپاه معاویه]] خود را در [[صفین]] به [[فرات]] رسانده و [[سپاه امام]]{{ع}} را از آب [[محروم]] کردند. [[امام]] با ایراد سخنانی، [[صعصعة بن صوحان]] را به سوی [[معاویه]] فرستاد که [[مانع]] استفاده از آب نشوید. [[مشاوران]] [[معاویه]] مدعی شدند که چون آب را بر [[عثمان]] بسته‌اند، ما هم آب را بر آنان می‌بندیم. [[امام]] با ارسال نیرو آب را از [[تصرف]] [[شامیان]] درآورد، اما آنها را از آب منع نکرد. پس از [[تصرف]] [[فرات]]، [[امام]]{{ع}} از آغاز [[نبرد]] سر باز زد. [[تصور]] عده‌ای بر این بود که [[امام]]{{ع}} [[جنگ]] را [[دوست]] ندارد. [[امام]]{{ع}} ضمن خطبه‌ای فرمود که از [[مرگ]] [[هراس]] ندارد و در تردید نیست، بلکه [[انتظار]] [[هدایت]] آنان را دارد<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۸؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۹، ص ۲۰۳.</ref>.
+* [[سپاه معاویه]] خود را در [[صفین]] به [[فرات]] رسانده و [[سپاه امام]]{{ع}} را از آب [[محروم]] کردند. [[امام]] با ایراد سخنانی، [[صعصعة بن صوحان]] را به سوی [[معاویه]] فرستاد که مانع استفاده از آب نشوید. [[مشاوران]] [[معاویه]] مدعی شدند که چون آب را بر [[عثمان]] بسته‌اند، ما هم آب را بر آنان می‌بندیم. [[امام]] با ارسال نیرو آب را از [[تصرف]] [[شامیان]] درآورد، اما آنها را از آب منع نکرد. پس از [[تصرف]] [[فرات]]، [[امام]]{{ع}} از آغاز [[نبرد]] سر باز زد. [[تصور]] عده‌ای بر این بود که [[امام]]{{ع}} [[جنگ]] را [[دوست]] ندارد. [[امام]]{{ع}} ضمن خطبه‌ای فرمود که از [[مرگ]] [[هراس]] ندارد و در تردید نیست، بلکه [[انتظار]] [[هدایت]] آنان را دارد<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۸؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۹، ص ۲۰۳.</ref>.
 ==آغاز [[جنگ]]==
 *ماه [[ذی‌حجه]] با درگیری‌های مختلف به پایان رسید. در [[محرم]] [[نبرد]] به [[امید]] توقف [[جنگ]] متوقف شد. اما در پایان [[محرم]] [[جنگ]] به‌طور رسمی اعلام شد. اول صفر سال ۳۷ ق [[نبرد]] بین دو طرف شروع شد. طرفین به [[سازمان‌دهی]] نیروها پرداختند. [[امام]]{{ع}} [[عمار یاسر]]، [[مسئول]] سواره‌ [[نظام]] و [[عبدالله]] بن [[بُدَیل بن وَرقاء]] خُزاعی را بر پیاده ‌نظام گماشت و [[هاشم]] بن عُتبه را [[پرچم‌دار]] [[سپاه]] [[قرارداد]]. [[اشعث بن قیس]] را در سمت راست و [[عبدالله بن عباس]] را در سمت چپ [[سپاه]] گمارد و [[فرمانده]] هر یک از [[قبایل]] و جمعیت‌ها را مشخص کرد. [[معاویه]] نیز عبیدالله بن [[عمر]] را بر سواره ‌نظام، مُسلم بن عُقبه را بر پیاده ‌نظام، [[عبدالله بن عمرو]] عاص را بر سمت راست و [[حبیب بن مسلمه]] را بر سمت چپ [[سپاه]] گمارد. [[پرچم]] را به‌دست [[عبدالرحمان بن خالد]] بن [[ولید]] داد. هر روز جمعی از [[کوفیان]] با گروهی از [[شامیان]] می‌جنگیدند. روز اول [[مالک اشتر]] با [[حبیب بن مسلمه]] به [[نبرد]] پرداختند. روز دوم [[هاشم مرقال]] با ابواعور [[سلمی]]، روز سوم [[عمار یاسر]] با [[عمرو بن عاص]] و روز چهارم [[محمد بن حنفیه]] در برابر عبیدالله بن [[عمر]] قرار گرفت. در روز پنجم [[عبدالله بن عباس]] و [[ولید]] بن عُقبه درگیر شدند و به‌شدت جنگیدند. در این روز جمعی از [[قاریان]] [[شام]] همراه [[شمر بن ابرهه]] به [[سپاه کوفه]] پیوستند که باعث [[سستی]] در [[سپاه شام]] شد. در روز ششم، [[قیس بن سعد]] از طرف [[لشکر]] [[کوفه]] با ابن (شُرَحبیل) ذی الکلاع شامی درگیری شدیدی داشتند و در روز هفتم، [[مالک اشتر]] با [[حبیب بن مسلمه]] درگیر شدند و هیچ‌یک بر دیگری [[غلبه]] نکردند<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۸-۲۵۹؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۶؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۸۲.</ref>.