تلاش‌های پیامبر برای تعیین جانشین: تفاوت میان نسخه‌ها

تلاش‌های پیامبر برای تعیین جانشین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۰

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۳ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'مانع' به 'مانع'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 '''بحثی درباره آخرین تلاش [[پیامبر]]{{صل}}‌''': تأکید [[پیامبر خدا]] بر [[تعیین]] و تصریح مکتوبِ [[سرنوشت]] [[ولایت]] در آخرین ساعت‌های [[عمر]] مبارکش، بی‌گمان، آخرین تلاش و چاره‌اندیشی او برای [[حفظ]] [[سلامت]] [[جامعه]] و [[جلوگیری از انحراف امت]] بوده است. [[پیامبر]]{{صل}} در بستر [[بیماری]] است. تن [[شریف]] او در تب می‌سوزد که [[فرمان]] [[سازماندهی]] لشکری را به [[فرماندهی]] [[اسامة بن زید]]، صادر می‌کند و بدان بسی تأکید می‌ورزد و تَنْ‌زنندگان از این [[سپاه]] را "[[نفرین]]" می‌کند. هربار که چشمان [[مبارک]] را باز می‌کند، از چگونگی [[سپاه]] سؤال می‌کند....
 اما شگفتا و شگفتا که کسانی، از [[همراهی]] با [[سپاه اسامه]] تن زدند و با [[تمسک]] به بهانه‌هایی بازگشتند و با "اجتهادِ" ناروا در برابر "[[نص]]" صریحِ [[سخن پیامبر]] [[خدا]]، از [[همراهی]] با [[سپاه]]، خودداری کردند و افزون بر آن، [[پیامبر خدا]] را که سخن، جز به [[حق]] نمی‌گفت و لب، جز به آموزه "[[وحی]]" نمی‌گشود<ref>«وَ ما ینْطِقُ عَنِ الْهَوی‌* إِنْ هُوَ إِلا وَحْی یوحی‌» (نجم، آیه ۳ و ۴).</ref>، به "هذیانگویی" متهم کردند! و بدین‌گونه [[کتابت]] [[وصیت]]، بی‌اثر گشت و آخرین تلاش‌های [[پیامبر]]{{صل}} برای [[زمینه‌سازی]] در جهت تحکیم "[[حاکمیت حق]]"، عقیم مانْد.
-جای این پرسشْ باقی است که چرا [[پیامبر خدا]] پس از منع و غوغاسالاری آن کسان، بر [[کتابت]]، پای نفشرد؟ و چرا پیش‌تر و به هنگام صحت، بر این [[اقدام]] اساسی، عمل ننمودوچرا، پس از جسارتی که انجام شد، پیشنهاد آوردن ادوات کتابت‌ را نپذیرفت وبا این که پس از آن، چهار روز دیگر نیز زنده بود، بازهم پیشنهاد را نپذیرفت؟ چرا آن بزرگوار که به تعبیر [[قرآن]]: "حریص بر [[هدایت]] [[امت]]"<ref>ر.ک: توبه، آیه ۱۲۸.</ref> بود، با این [[اقدام]] اساسی، [[مانع]] از گم‌راهی [[امت]] نشد؟
+جای این پرسشْ باقی است که چرا [[پیامبر خدا]] پس از منع و غوغاسالاری آن کسان، بر [[کتابت]]، پای نفشرد؟ و چرا پیش‌تر و به هنگام صحت، بر این [[اقدام]] اساسی، عمل ننمودوچرا، پس از جسارتی که انجام شد، پیشنهاد آوردن ادوات کتابت‌ را نپذیرفت وبا این که پس از آن، چهار روز دیگر نیز زنده بود، بازهم پیشنهاد را نپذیرفت؟ چرا آن بزرگوار که به تعبیر [[قرآن]]: "حریص بر [[هدایت]] [[امت]]"<ref>ر.ک: توبه، آیه ۱۲۸.</ref> بود، با این [[اقدام]] اساسی، مانع از گم‌راهی [[امت]] نشد؟
 [[تأمل]] در چگونگی [[جامعه اسلامی]] آن روز و ترکیب [[جامعه]] [[مدینه]] و درنگریستن به [[جایگاه]] مولا{{ع}} می‌تواند در پاسخ‌یابی برای این سؤال، کارآمد باشد.
 در سال‌های پایانی [[عمر]] [[پیامبر]]{{صل}} وابستگان بسیاری از سران [[شرک]] به اردوگاه [[مسلمانان]] وارد شدند. اینان "تازه‌مسلمان"‌هایی هستند که‌ایمان، در اعماق جانشان [[نفوذ]] نکرده است و به هیچ روی، حاضر نیستند [[رهبری]] مولا{{ع}} را بپذیرند. از سوی دیگر، کسانی از چهره‌های موجه [[صحابیان]]، به هر انگیزه‌ای، [[رهبری]] [[امام]]{{ع}} را به [[مصلحت]] نمی‌دانند و نگاشتن [[وصیت]] را خوش ندارند. [[کتابت]] [[وصیت]]، گو این که راه را بر توجیه‌ها و بهانه‌ها می‌بندد، اما در شرایط عادی، زمینه را برای تفرقه‌های داخلی و بگومگوها در درون اردوگاه [[اسلام]]، فراهم می‌سازد.