قاعده لطف در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قاعده لطف در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۷

۱۲ بایت حذف‌شده ، ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'ثابت' به 'ثابت'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۵۷

ویرایش

@@ خط ۵۴: / خط ۵۴: @@
 *[[رسول خدا]]{{صل}} که خاتم [[انبیاء الهی]] و [[افضل]] و [[اعلم]] آنهاست، دارای همه [[علوم]] و [[فضایل]] [[انبیاء]] قبل است و در نتیجه، [[خداوند]] به او [[عصمت]] و [[علوم]] اوّلین و آخرین را [[تفویض]] نموده و فرموده است: {{متن قرآن|وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}<ref>«و اگر بخشش و بخشایش خداوند بر تو نبود گروهی از ایشان به بیراه کردن تو کوشیده بودند حال آنکه جز خودشان را بیراه نمی‌کنند و به تو هیچ زیانی نمی‌رسانند و خداوند کتاب و فرزانگی بر تو فرو فرستاد و به تو چیزی آموخت که نمی‌دانستی و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref>.
 *[[خداوند]] در بخش اوّل این [[آیه]]، [[عصمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} را چنین [[تبیین]] می‌فرماید که هیچ کس [[قدرت]] بر [[اضلال]] آن [[حضرت]] ندارد. در ادامه [[آیه]]، [[خداوند]] یادآور می‌شود که [[علوم]] [[الهی]] رسولش{{صل}} به [[تعلیم]] مستقیم پروردگاراست و بیان می‌دارد که این دست [[علوم]]، از [[الهامات]] [[غیبی]] و امتنان [[الهی]] برگروه خاصّی از [[بندگان]] مطهّر است و از سایر طرق دست‌نایافتنی است: {{متن قرآن|عَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ}}<ref>«به تو چیزی آموخت که نمی‌دانستی» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref> و بالاخره در بخش پایانی [[آیه]]، [[فضیلت]] [[رسول خدا]]{{صل}} بر همه خلایق و [[انبیاء گذشته]]{{عم}} را بیان می‌نماید: {{متن قرآن|وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}<ref>«و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref>.
-*نتیجه آنکه، در طیّ این [[آیات]]، [[شرافت]] و [[عصمت]] و [[علم لدنّی]] [[رسول خدا]]{{صل}} نسبت به سایر [[انبیاء]] عظام{{عم}}[[ثابت]] می‌شود.
+*نتیجه آنکه، در طیّ این [[آیات]]، [[شرافت]] و [[عصمت]] و [[علم لدنّی]] [[رسول خدا]]{{صل}} نسبت به سایر [[انبیاء]] عظام{{عم}}ثابت می‌شود.
-*[[خداوند]] در [[آیات]] فراوان، همین [[مقامات]] را برای [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} و سایر [[اهل بیت]]{{عم}} [[عصمت]] و [[طهارت]] [[ثابت]] می‌نماید. بنابراین:
+*[[خداوند]] در [[آیات]] فراوان، همین [[مقامات]] را برای [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} و سایر [[اهل بیت]]{{عم}} [[عصمت]] و [[طهارت]] ثابت می‌نماید. بنابراین:
-#همان‌طور که [[خداوند]] [[علم‌الکتاب]] را برای [[رسول]]{{صل}} خویش [[ثابت]] می‌نماید، برای [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} هم عیناً ثابت نموده و می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref>. تا به آنجا که در [[آیه مباهله]]، حضرتش را در شدّت [[قرابت]] به [[پیامبر]]{{صل}}، تعبیر به "نفس [[نبی]]{{صل}}" می‌کند؛ که به مراتب از [[مقام]] [[وصایت]] بالاتر است؛ [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو:» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref>. به تصریح [[فریقین]]، مصداق هر دوی این [[آیات]]، [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} است. تعبیر "نفس [[نبی]]{{صل}}"، بیانگر [[مقام]] والای [[حضرت علی]]{{ع}} در [[کمالات]] نسبت به سایر [[مؤمنان]] است؛ تا به آنجا که تفاوت حضرتش با بقیه [[اصحاب]]، مانند تفاوت [[رسول خدا]]{{صل}} با سایر [[مردم]] است.
+#همان‌طور که [[خداوند]] [[علم‌الکتاب]] را برای [[رسول]]{{صل}} خویش ثابت می‌نماید، برای [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} هم عیناً ثابت نموده و می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref>. تا به آنجا که در [[آیه مباهله]]، حضرتش را در شدّت [[قرابت]] به [[پیامبر]]{{صل}}، تعبیر به "نفس [[نبی]]{{صل}}" می‌کند؛ که به مراتب از [[مقام]] [[وصایت]] بالاتر است؛ [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref>«بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو:» سوره آل عمران، آیه ۶۱.</ref>. به تصریح [[فریقین]]، مصداق هر دوی این [[آیات]]، [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} است. تعبیر "نفس [[نبی]]{{صل}}"، بیانگر [[مقام]] والای [[حضرت علی]]{{ع}} در [[کمالات]] نسبت به سایر [[مؤمنان]] است؛ تا به آنجا که تفاوت حضرتش با بقیه [[اصحاب]]، مانند تفاوت [[رسول خدا]]{{صل}} با سایر [[مردم]] است.
 #[[خداوند]] درباره سایر [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گردان» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>. مصداق این [[آیه شریفه]]، تنها [[ائمّه هدی]]{{عم}} و [[حضرت]] صدّیقه [[طاهره]]{{س}} است.
 *نتیجه آنکه: [[ربوبیّت]] عامّ [[الهی]] نه منقطع است و نه متناوب؛ بلکه متوالی و مستمر است و می‌باید در همه زمان‌ها، [[حجج الهی]] در میان [[مردم]] باشند؛ به گونه‌ای که در [[طهارت]] و [[عصمت]]، نازل‌منزله [[رسول اکرم]]{{صل}} بوده و خلایق را در [[صراط مستقیم]] [[هدایت]] به [[حیات]] طیّبه رهنمون سازند<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۱ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۱، ص:۲۶۲-۲۶۶.</ref>.