فواید امام غایب: تفاوت میان نسخه‌ها

فواید امام غایب (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۲

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 #[[خورشید]]، در منظومه شمسی، محور و مرکز است. [[امام زمان]]{{ع}} نیز در منظومه [[زندگی]] [[انسان‌ها]]، محور و اساس است.
 #[[خورشید]]، در مجموعه هستی، فواید بی‌شماری دارد که یکی از آنها نورافشانی است. [[امام زمان]]{{ع}} نیز در [[نظام آفرینش]]، دارای فواید بی‌شماری است که فقط فواید اندکی از آن، به آشکاری او وابسته است. به دیگر سخن، بهره‌مندی موجودات منظومه شمسی از [[خورشید]]، به تابش مستقیم آن بسته نیست، تا پوشیده شدنش به [[ابر]]، [[مانع]] انتفاع کلّی از آن باشد.
-#[[ابر]]، فقط چهره [[خورشید]] را بر زمینی‌ها می‌پوشاند، ولی هرگز [[زمین]] را تاریک نمی‌کند. پرده [[غیبت]] نیز، فقط [[انسان‌ها]] را از [[دیدار]] مستقیم [[حضرت]] [[محروم]] می‌کند و هرگز [[مانع]] نورافشانی او بر [[مردمان]] نخواهد شد. وجود [[مبارک]] [[انسان کامل]] نیز، که مایه استمرار [[حیات عالم]] و [[آدم]] است، بسی بزرگ‌تر از آن است که چیزی او را از [[افاضه]]، محجوب دارد و رابطه میان وی و [[عالم هستی]] را [[سست]] کند. چگونه موجودی که [[خلیفه]] خداست و عنان [[نظام هستی]] را به [[اذن خداوند]] در کف دارد و از [[نهان]] و [[آشکار]] آن با خبر است، دچار [[غیبت]] می‌شود؟
+#[[ابر]]، فقط چهره [[خورشید]] را بر زمینی‌ها می‌پوشاند، ولی هرگز [[زمین]] را تاریک نمی‌کند. پرده [[غیبت]] نیز، فقط [[انسان‌ها]] را از [[دیدار]] مستقیم [[حضرت]] [[محروم]] می‌کند و هرگز [[مانع]] نورافشانی او بر [[مردمان]] نخواهد شد. وجود [[مبارک]] [[انسان کامل]] نیز، که مایه استمرار [[حیات عالم]] و [[آدم]] است، بسی بزرگ‌تر از آن است که چیزی او را از [[افاضه]]، محجوب دارد و رابطه میان وی و [[عالم هستی]] را [[سست]] کند. چگونه موجودی که [[خلیفه]] خداست و عنان [[نظام هستی]] را به [[اذن خداوند]] در کف دارد و از [[نهان]] و آشکار آن با خبر است، دچار [[غیبت]] می‌شود؟
 #ابری شدن از عوارض [[زمین]] و زمینیان است، نه [[خورشید]]. [[غیبت]] نیز، نتیجه [[رفتار]] [[انسان‌ها]] است.
 #[[ابر]]، فقط برای کسانی [[مانع]] است، که زیر آن باشند. اگر کسی بر [[جاذبه]] [[زمین]] غالب شد و از ابرها بالا رفت، دیگر [[ابر]] [[مانع]] نیست. در [[غیبت]] نیز، اگر کسی بر جاذبه‌های [[دنیایی]] چیره و غالب شد و آن‌سان که [[شایسته]] است، تعالی یافت، ممکن است از پرده [[غیبت]] فراتر رفته، به [[دیدار]] آن [[خورشید]] پنهان برسد.
@@ خط ۵۴: / خط ۵۴: @@
 *[[امام غایب]]، بسان [[خورشید پشت ابر]]: در سخنان [[پیشوایان معصوم]]{{عم}} درباره "فواید امام غایب"، [[تشبیه]] [[زیبایی]] ذکر شده که در آن، [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[دوران غیبت]]، به [[آفتاب پشت ابر]] [[تشبیه]] شده است. نخست، در بیان [[نورانی]] [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}}، آن‌گاه ششمین پیشوای [[شیعیان]]، [[امام صادق]]{{ع}} و سرانجام در بیانی [[نورانی]] از واپسین [[حجت الهی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} به این [[تشبیه]] زیبا، اشاره شده است که به آنها می‌پردازیم:
 #[[جابر بن عبد الله انصاری]] از [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} پرسید: "آیا [[شیعیان]] در [[زمان غیبت]] [[قائم]] از وجود [[مبارک]] او بهره‌مند می‌شوند؟" [[پیامبر]]{{صل}} در پاسخ فرمود: {{متن حدیث|"إِي وَ اَلَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ، إِنَّهُمْ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِهِ وَ يَنْتَفِعُونَ بِوَلاَيَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ اَلنَّاسِ بِالشَّمْسِ، وَ إِنْ تَجَلاَّهَا سَحَابٌ. يَا جَابِرُ، هَذَا، مِنْ مَكْنُونِ سِرِّ اَللَّهِ، وَ مَخْزُونِ عِلْمِ اَللَّهِ، فَاكْتُمْهُ إِلاَّ عَنْ أَهْلِهِ"}}<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۳، ح ۳.</ref>؛ آری! [[سوگند]] به خدایی که مرا به [[نبوت]] برانگیخت! آنان در [[غیبت]] او، از نورش [[روشنایی]] می‌گیرند و از [[ولایت]] او، بهره‌مند می‌شوند؛ همانند بهره‌مندی [[مردم]] از [[خورشید]]؛ اگرچه ابرها چهره آن را بپوشانند. ای [[جابر]]! این از [[اسرار]] پوشیده [[خداوند]] و از [[علوم]] [[ذخیره]] شده او است. آن را مخفی کن، مگر از اهلش.
-#[[سلیمان بن اعمش]] از [[امام صادق]]{{ع}} و او از [[امام باقر]]{{ع}} و او از [[امام سجاد]]{{ع}} چنین [[نقل]] کرده است که فرمود: [[زمین]] از [[آفرینش آدم]] تاکنون و تا همیشه [[تاریخ]]، از [[حجت خدا]] تهی نخواهد بود؛ خواه [[حجت]] [[حق]]، ظاهر و [[آشکار]] و شناخته شده باشد یا بنا به مصالحی، [[نهان]] و پوشیده. تا [[رستاخیز]] نیز چنین خواهد بود که اگر جز این باشد، خدای یگانه پرستیده نمی‌شود<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۰۷، ح ۲۲.</ref>. [[سلیمان]] می‌گوید: گفتم: "سرورم! [[مردم]] چگونه از [[امام غایب]] از نگاه، بهره‌ور می‌شوند؟"[[حضرت]] فرمود: همان‌گونه که از [[خورشید]] زمانی که ابرها آن را می‌پوشانند، بهره می‌برند.
+#[[سلیمان بن اعمش]] از [[امام صادق]]{{ع}} و او از [[امام باقر]]{{ع}} و او از [[امام سجاد]]{{ع}} چنین [[نقل]] کرده است که فرمود: [[زمین]] از [[آفرینش آدم]] تاکنون و تا همیشه [[تاریخ]]، از [[حجت خدا]] تهی نخواهد بود؛ خواه [[حجت]] [[حق]]، ظاهر و آشکار و شناخته شده باشد یا بنا به مصالحی، [[نهان]] و پوشیده. تا [[رستاخیز]] نیز چنین خواهد بود که اگر جز این باشد، خدای یگانه پرستیده نمی‌شود<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۰۷، ح ۲۲.</ref>. [[سلیمان]] می‌گوید: گفتم: "سرورم! [[مردم]] چگونه از [[امام غایب]] از نگاه، بهره‌ور می‌شوند؟"[[حضرت]] فرمود: همان‌گونه که از [[خورشید]] زمانی که ابرها آن را می‌پوشانند، بهره می‌برند.
 #در [[توقیع]] مبارکی که از سوی [[حضرت مهدی]]{{ع}} برای [[اسحاق بن یعقوب]] صادر شده آمده است: {{متن حدیث|"... وَ أَمَّا وَجْهُ اَلاِنْتِفَاعِ بِي فِي غَيْبَتِي فَكَالاِنْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَيَّبَتْهَا عَنِ اَلْأَبْصَارِ اَلسَّحَابُ..."}}<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۳، ح ۴.</ref>؛ ... و اما چگونگی بهره‌مندی از من در عصر غیبتم، درست همانند بهره‌مندی، از [[خورشید]] است؛ هنگامی که ابرها آن را از چشم‌ها بپوشاند.... بی‌گمان این [[تشبیه]]، از روی [[حکمت]] بوده است؛ ازاین‌رو دانشوران [[شیعه]] در بیان این تشبیهات نکته‌های ارزشمندی را یادآور شده‌اند که اینجا فقط به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
 *«[[خورشید]]، در منظومه شمسی محور و مرکز است. [[امام زمان]]{{ع}} نیز در منظومه [[زندگی]] [[انسان‌ها]] محور و اساس است.